رویکرد سیاست نوآوری تحول آفرین برای هوشمندسازی و فناوری دیجیتال در توسعه پایدار

هدایت به معنای اولویت دادن به تأثیرات اجتماعی بر سایر مسیرهای جایگزین است که شامل ایجاد فرآیندی برای تعریف نگرانی های جمعی است. همچنین لازم است به این سوال در مورد شرایط ایده آل آینده، اهداف نهایی و استدلال آنها پرداخته شود. به عنوان مثال، مردم ممکن است ترجیح دهند به جای یارانه دادن به شرکت های نوآور، هزینه های عمومی را برای تأمین مالی نوآوری های پایدار از نظر زیست محیطی اختصاص دهند.

آدرس تغییر در سراسر سیستم
یکی دیگر از جنبه‌های مهم سیاست‌گذاری پیرامون علم، فناوری و نوآوری از طریق دیجیتالی‌سازی و هوشمندی این است که چگونه می‌تواند چالش‌های محیطی و اجتماعی را حل کند، برای همه کاربران تأثیر بگذارد و همکاری بین‌صنعتی ایجاد کند. به عبارت دیگر، سیاست باید در سطح فنی-اجتماعی مؤثر باشد، هم برای نظام اجتماعی-فنی موجود و هم برای آینده، همانطور که در راستای سیاست برنامه ریزی شده است.

چالش روشن می شود: چگونه می توان به اثرات اجتماعی و زیست محیطی دیجیتالی شدن پرداخت و در عین حال رشد اقتصادی را ارتقا داد؟ دیجیتالی کردن و هوشمندسازی تا حد زیادی سودمند است، اما برای مقابله با این چالش‌ها بدون ایجاد مشکلات جدید برای آینده، باید پیشرفت فناوری را بهینه کرد.

اهداف اجتماعی یا چالش های بزرگ باید مشخص باشند و جنبه های متعدد سیاست را پوشش دهند. همچنین می تواند با یک یا چند هدف از SDG های مختلف همسو شود. به عنوان مثال، به منظور پرداختن به مشکل زباله های پلاستیکی در اندونزی، می توان آن را به SDG 12 در مورد مصرف و تولید مسئول و محدودیت های گسترده در آلاینده های شیمیایی مرتبط کرد.

سه چارچوب در زمینه STI عبارتند از تحقیق و توسعه، سیستم ملی نوآوری و سیاست نوآوری تحول آفرین. تحقیق و توسعه که در دهه 1950 پدیدار شد، مفهومی از نوآوری را ارائه می دهد که توسط سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه هدایت می شود. هدف، تحریک رشد اقتصادی است که می‌تواند منجر به ارضای نیازهای اجتماعی شود. چارچوب دوم، سیستم ملی نوآوری، بر پیاده سازی دانش، کسب درآمد، ارتباطات و روابط بین استفاده کنندگان از نوآوری در سیستم تاکید دارد. عناصر شامل توانایی شناختی، پتانسیل تجاری و کارآفرینی است. شباهت بین چارچوب اول و دوم این است که تأثیرات نوآوری بر جنبه های اجتماعی و زیست محیطی لزوماً بخش مرکزی سیستم نیست. برای این منظور، TIP می تواند این شکاف را پر کند و چالش های اجتماعی و زیست محیطی را همانطور که در اهداف توسعه پایدار گنجانده شده است، برطرف کند. این چارچوب هنوز نهایی نشده است و هنوز نیاز به تایید و بهبود دارد.

چالش
در عصر دیجیتال امروز، علم و فناوری برای دگرگونی سیستم بسیار مهم هستند زیرا مجموعه‌ای از امکانات را ارائه می‌دهند. از زمان انقلاب صنعتی دهه 1700، فناوری های جدید با قدرت زیادی به ویژه برای رشد اقتصادی توسعه یافته اند. دیجیتالی شدن نه تنها یک عامل کلیدی در افزایش رشد اقتصادی است، بلکه به طور گسترده برای مقابله با چالش های اجتماعی و زیست محیطی شناخته شده است. چندین نمونه از چگونگی کمک دیجیتالی شدن به حل این مشکلات شامل ایجاد پزشکی از راه دور برای گسترش دامنه سلامت عمومی و فناوری هواپیماهای بدون سرنشین برای نظارت بر عملکرد خاک و محصول است.

گروه توسعه بازرگانی خبرگزاری آنا; بخش تحقیقات سیاست علمی بانک مرکزی اندونزی، در مقاله ای با عنوان “رویکردی تحول آفرین به سیاست نوآوری برای هوشمندی و فناوری دیجیتال در توسعه پایدار”، بیان می کند که دیجیتالی شدن نه تنها به عنوان یک عامل کلیدی در افزایش رشد اقتصادی، مزایای بسیاری را ارائه می دهد. ، بلکه در پرداختن به چالش های اجتماعی و زیست محیطی و همسویی با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد (SDGs). دیجیتالی سازی و هوشمندسازی می تواند پیشرفت به سوی 17 هدف را تسریع کند. ظهور پیشرفت‌های تکنولوژیکی از طریق پردازش و تجزیه و تحلیل داده‌های دیجیتال می‌تواند به همه اهداف توسعه پایدار کمک کند، به عنوان مثال، ظهور کشاورزی مبتنی بر داده‌ها که می‌تواند عملکرد را بهینه کند و در عین حال بهره‌وری انرژی را افزایش دهد، که با هدف توسعه پایدار شماره 2 به این معنی است که گرسنگی صفر است. برابر. دیجیتالی شدن نیز به SDG #9، صنعت، نوآوری و زیرساخت به عنوان بخشی از نوآوری نوظهور که به طور بالقوه می تواند باعث رشد اقتصادی شود، ارتباط نزدیکی دارد.

پرداختن به تأثیرات در سطح سیستم باید با پرسیدن نحوه عملکرد سیستم موجود آغاز شود. در مورد زباله های پلاستیکی، درک جامعی از نحوه استفاده از پلاستیک در صنایع و بازارها، شیوه های اجتماعی در مورد مصرف یا تولید آن، و همه راه هایی که می توانیم انجام دهیم، مورد نیاز است. راه دیگر برای اطمینان از تأثیرات گسترده تر، ادغام این سیاست با سایر سیاست ها است. به عنوان مثال، برای مدیریت زباله های پلاستیکی، اگر این سیاست با سیاست های صنعتی و همچنین سیاست های بهداشتی ادغام شود، می توان تأثیرات بیشتری را به دست آورد.

اهداف اجتماعی یا چالش های بزرگ این چارچوب سیاست شامل اهداف توسعه پایدار و محدودیت های بزرگ است. به عنوان مثال، در دستیابی به اهداف اجتماعی مطابق با SDG #6، اهداف اجتماعی می تواند تامین آب سالم سالم و مقرون به صرفه به روشی پایدار از نظر زیست محیطی و اجتماعی باشد.