همه در صحنه ها باید با هم مشکلات را برطرف کنند

به گزارش ای بی اس نیوز، امروز 6 خرداد، چهل و دومین سالگرد اولین دیدار نمایندگان اولین دوره شورای اسلامی با بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در سال 1360 است.

472 روز پس از پیروزی انقلاب اولین دوره شورای اسلامی با حضور اکثر شخصیت های سیاسی اعم از مذهبی، ملی، آزادیخواه و چپ برگزار شد.

انتخابات این مجلس در 3 اسفند 1358 با شرکت تقریباً 11 میلیون نفر از واجدین شرایط برگزار شد. در دور اول 97 نفر وارد مجلس شدند. دور دوم انتخابات این مجلس در 29 اردیبهشت 1359 برگزار شد و 137 کاندیدای دیگر وارد ساختمان مجلس قدیم در خیابان امام خمینی (روبروی دانشکده افسری ارتش) شدند.

این مجلس با 234 نماینده در 16 خرداد 1359 کار خود را آغاز کرد.

یک روز مانده به اولین سالگرد اولین دوره شورای اسلامی، نمایندگان ملت به دیدار آیت الله سید روح الله موسوی خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران رفتند و سخنان ایشان را شنیدند.

این دیدار تاریخی برای همیشه در تقویم رسمی کشورمان ثبت شده و همه ساله نمایندگان شورای اسلامی در این تاریخ به دیدار امام و رهبری رفته اند.

اهمیت این دیدار به حدی بود که حتی در دوران سه ساله شیوع ویروس کرونا، رئیس جمهور و نمایندگان مجلس از بیانات مقام معظم رهبری در قالب ویدئو کنفرانس استفاده کردند.

حضور همه طیف های فکری و سیاسی اعم از نیروهای انقلاب که اکثریت آنها در حزب جمهوری اسلامی، جبهه ملی، نهضت آزادی و نهضت همسو سازماندهی شده بودند که گروه سیاسی به همین نام را تشکیل دادند. اتحاد با یکدیگر و حمایت سید ابوالحسن بنی صدر. گروه های چپ از جمله احزاب توده و چریک های وفادار خلق که به طور مستقل وارد کارزار رقابت شدند و شبه سوسیالیست سازمان مجاهدین خلق خلق – منافکین- گروه متشکل از جنبش مبارز مسلمان به رهبری حبیب الله پیمان و مسلمانان مسلمان. جنبش انقلابی مردمی (جاما) به رهبری کاظم سمیع در رقابت‌های انتخاباتی دوره اول شورای اسلامی شرکت کردند و با ورود به این مجلس، نقش اساسی در ایجاد حوادث و حواشی سیاسی در سال‌های ابتدایی دهه 1360 داشتند.

نمایندگان چهار جناح فکری و سیاسی حاضر در دوره اول شورای اسلامی در تاریخ 6 خرداد 1360 به حسینیه جماران سفر کردند تا پای بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران بنشینند.

سلب مسئولیت بنیانگذار

امام خمینی (ره) با توجه به مشکلات ناگوار سیاسی و نظامی و نابسامانی های اجتماعی که در سال های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی به وجود آمد، به تبیین وضعیت کنونی کشور پرداختند و نسبت به آینده جمهوری اسلامی و سرنوشت سیاسی کارگزاران هشدار دادند. و مسئولان نظام طی سخنرانی های بسیار مهم.

بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی فرمودند: «…ایستادید تا ایران از بین برود؟» دست از فضول بودن بردارید و برای خدا کار کنید. برای خدا در آرامش باش برای خدا صلح طلب کنید. به خاطر خدا خودت را نزن.

… جریانات و شخصیت های سیاسی خودی و متعلق به نظام هستند. من همیشه می‌خواهم همه کلاس‌هایی که آنجا هستند، همه کسانی که در صحنه‌ها حضور دارند، کنار هم بنشینند و مشکلات را برطرف کنند. ننشینید از آن شخص بخواهید که آن را نابود کند، باید از آن شخص بخواهد که آن را نابود کند. و موضوع را به بن بست و کشور را به بن بست برساند. به بن بست رسیده اید! شما اشتباه می کنید کشور اسلامی به بن بست نمی رسد. این مردم، این پیرزن ها و پیرمردها، این جوانان و این بچه ها، این کشور را از این بن بست خارج می کنند. به بن بست رسیده اید، می گویید خوب، چه کنیم. اسلام نباشد که ما باشیم! بگذار ایران نباشد.

این جمهوری را تضعیف نکنید. از آن روزی بترسید که مردم آنچه را در طبیعت شماست کشف کنند و انفجاری رخ دهد. بترسید از آن روزی که ممکن است یکی از «ایام الله» – خدای ناکرده – ظهور کند و در آن روز دیگر خبری از بازگشت به 22 بهمن نیست. مورد[این] این است که همه ما فاتحه می خوانیم.

درگیری ها و اختلافات سیاسی مسئولان نظام در دوران حیاتشان نه برای پیشبرد اهداف اسلام، بلکه برای غلبه بر امیال و حالات خودخواهانه آنها در مقابل رقبای سیاسی تفسیر شده است.

سخنان او اینگونه توضیح داده شد: «دعوای ما دعوا برای خدا نیست، این را از گوش خود بیرون بیاورید! مشکل این حرف ها نیست من نمی توانم بازی کنم دعوای من و تو و هرکسی که دعوا می کند برای خودش است.

همه می گویند به ما بده. همه آن قدرت چی چی را می خواهند. بالاخره من نمی فهمم الان چه قدرتی در کار است. خوب اگر محمدرضا این پرونده ها را دنبال می کرد جای سوال بود چون قدرتی بود – قدرت شیطانی بود – هیچکس حق نداشت حرفی بزند اما امروز که بقال می آید سر محله و می گوید خوب نیست برادر نخست وزیر خوب نیست برادر رئیس جمهور خوب نیست قدرت نیست.

این یک برادری است، یک دسته از برادران، یک دسته از آنها شانس آوردند، آنها در آنجا قرار می گیرند. یک مشت فقیر برای آن می جنگند! این قدرت نیست که ما الان برای یک قدرت بیاییم. این حیله های شیطان بود که ما را شکست داد و اگر این حیله های شیطان را تحمل کنید، شما را به جهنم می برند! در این دنیا نیز به نابودی می انجامد. در این دنیا، این وسوسه نفسانی و این دیو روح پابرجاست تا همه چیز دنیا را نابود کنند. هیتلر آماده بود تا تمام بشریت را نابود کند و در این نیروگاه آلمان بماند. این استاد نژاد و این چیزی که در مغز هیتلر بود در مغز همه شماست! از خودت غافل شدی

در مغز همه این مطالب وجود دارد که همه باید بروند و من[باشم] برای اینکه نبینی در کار انصاف هست، توجه به خدا در کار هست. باید حساب و کتابی شود که شما با خودتان حساب کنید من امروز می خواهم چه کار کنم، می خواهم کل کشور ایران را به هم بزنم تا من باشم و هیچ کس دیگری. نه، همه باشید و از کشور محافظت کنید. همه باشید و همه طبق قانون عمل کنید، قانون اساسی را باز کنید و بگذارید هر کدام حدود خود را تعیین کنند.

این مردم اسلام می خواهند. اگر اسلام را رها کنید این طلبه ای که اینجا نشسته با تمام وجود با شما مخالفت می کند. همه سلام اسلام می خواهند.

من اول سال به این آقایان گفتم امسال باید سال نیروی انتظامی باشد. حد و مرزها را باید دانست. آقای رئیس جمهور، محدودیت ها در قانون اساسی چیست؟ بگذار قدمی بردارد، من با او موافق نیستم. اگر همه موافق باشند، من مخالفم. نخست وزیر، حدود او چیست، نباید از این حدود فراتر رود. من با او موافق نیستم اگر انصراف دهد. حدود مجلس چیست، بگذار به حدود خودش عمل کند. حدود شورای نگهبان چقدر است؟ حدود قدرت قضایی چیست؟ شاخهی اجرایی

قانون مشخص شده است. از شما نمی توان پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم. شما اشتباه می کنید، قانون را قبول ندارید. قانون شما را قبول ندارد. این را مردم، هیچکس نپذیرند که ما شورای نگهبان را قبول نداریم. شما نمی توانید مخالفت کنید. مردم به اینها رأی دادند، نزدیک به 16 میلیون نفر به قانون اساسی رأی دادند.

مردمی که به قانون اساسی رای دادند منتظر اجرای قانون اساسی هستند. نه، آن که صبح بیدار می شود و می گوید من شورای نگهبان را قبول ندارم، قانون اساسی را قبول ندارم، مجلس را قبول ندارم، رئیس جمهور را قبول ندارم. دولت را قبول نکن.» نه! همه باید ملزم به پذیرش قانون باشند، حتی اگر خلاف نظر شما باشد. شما باید بپذیرید، زیرا اکثریت است. و اعتراف شورای نگهبان به این که خلاف شرع و اسلام نیست، چیزی است که همه ما باید بپذیریم.

من هم به عنوان یک دانشجو می‌توانم با خیلی چیزها مخالف باشم، اما وقتی قانون شد[تصویب] خب ما هم قبول داریم بعد از اینکه چیزی حلال شد، اذیت کردن آن، اگر بخواهد مردم را تحریک کند، مفسد فی الارض است. و محاکم باید علیه او مفسده عمل کنند وگرنه با آرامش رای می دهد. هیچ کس مخالف رأی مسالمت آمیز نیست».

منبع:

کتاب امام جلد 14. ص. 370-380

انتهای پیام