کمیته ملی استانداردهای نانوتکنولوژی استاندارد ملی دستگاه های لایه نازک آلی/نانو را تایید کرده است.
دستگاه های لایه نازک در مقیاس نانو یا ساخته شده از ترکیبات آلی (به نام دستگاه های فیلم الکترونیکی نازک/ارگانیک الکترونیکی)، به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد برای دستگاه های سبک وزن، ارزان، انعطاف پذیر و قابل چاپ، توجه زیادی را به خود جلب کرده اند.احتیاط در کاربردهای الکترونیکی. .
دیودهای ساطع کننده نور آلی (OLED) و ترانزیستورهای لایه نازک آلی (OTFT)، که دستگاههای لایه نازک آلی/نانو هستند، از ناخالصیها در اطراف اتصالات الکترودها برای افزایش جریان الکتریکی در دستگاهها استفاده میکنند. اگرچه اهمیت دوپینگ حامل در لایههای آلی/نانولایهها به خوبی شناخته شده است، مکانیسم ناخالصیهای حامل هنوز به طور کامل مشخص نشده است و روشی برای ارزیابی غلظت حامل بار برای این مواد n توسعه داده نشده است.
به گفته ستاد نانو، این بخش از مجموعه استانداردهای ملی شماره 19758 ساختارهای نمونه را برای ارزیابی طیف وسیعی از غلظت حامل بار در مواد نانو/آلی تعریف میکند. این استاندارد برای اندازهگیری ولتاژ خازنی در سازههای فلزی/عایق/نیمهرسانای پشتهای و اندازهگیری اثر هال با پیکربندی van der Pau طراحی شده است. معیارهای انتخاب روش اندازه گیری غلظت حامل های بار در لایه های نیمه هادی آلی نیز در این استاندارد ارائه شده است.
absnews
روش های کلاسیک برای ارزیابی غلظت حامل بار (یا غلظت ناخالصی) و نوع حامل بار (الکترون یا سوراخ) در مواد نیمه هادی آلی، اندازه گیری اثر هال و اندازه گیری ظرفیت ولتاژ است. به دلیل جریان ها و حساسیت های کمتر ناشی از اثر هال، نمی توان از روش اندازه گیری اثر هال برای مواد با مقاومت بالاتر مانند نیمه هادی های آلی کم تحرک استفاده کرد. علاوه بر این، اندازهگیریهای ولتاژ خازنی بر اساس سازههای فلزی/عایق/نیمهرساناها برای نیمههادیهای آلی بسیار دوپشده که سطحی از رفتار فلزی از خود نشان میدهند، قابل استفاده نیستند. بنابراین، روشها و دستورالعملهای استاندارد برای اندازهگیری غلظت حاملهای بار در لایههای نیمهرسانای آلی نیاز به توسعه دارند.
به گزارش ای بی اس نیوز، در یکصد و دهمین جلسه کمیته ملی استانداردهای فناوری نانو، استاندارد «نانو فناوری – نانوساختار – ویژگی های کلیدی کنترل – قسمت 3-5: دستگاه های الکترونیکی لایه نازک آلی/نانو – اندازه گیری غلظت حامل بار» تصویب و آماده انتشار شد.
برای تدوین این استاندارد ملی از استاندارد بین المللی ISO شماره 3-5-60607 به عنوان منبع استفاده شد که توسط سازمان بین المللی استاندارد (ISO) در سال 2020 منتشر شد.