محروق ادامه داد: حتی در صورت توافق به دلیل اینکه آمریکا تحریم‌ها را لغو نمی‌کند، بلکه آنها را به حالت تعلیق در می‌آورد و باید فواصل 6 ماهه و 8 ماهه را طی کرد، ریسک سرمایه‌گذاری در ایران باقی خواهد ماند. این نشان می دهد که آمریکا قصدی برای کاهش سطح تنش با ایران ندارد.
ای بی اس نیوز/ خراسان رضوی یک تحلیلگر مسائل چین گفت: یکی از دلایلی که چین نقش فعالی در مذاکرات هسته ای ایفا نمی کند این است که نمی خواهد برجام به چنین نتیجه ای برسد که ایران به سمت پایان حرکت کند.
وی با بیان اینکه چین اقدامات دقیقی را برای حفظ امنیت اقتصادی و همکاری های اقتصادی پایدار در جهان انجام می دهد، افزود: اگرچه ممکن است چین به عنوان کشورهای غربی و روسیه نگران برنامه هسته ای ایران باشد، اما چون می بیند دیگران به ایران فشار وارد می کنند، ترجیح می دهد سوار رایگان شوید و از تلاش های دیگر کشورها برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران استفاده کنید.
این تحلیلگر مسائل چین گفت: آمریکا تمام تلاش خود را در مذاکرات انجام می دهد تا نه تنها برنامه هسته ای بلکه قدرت بازدارندگی ایران را نیز خنثی کند. اینکه می گویند اقتصاد ایران مشروط به تحریم است، به این معناست که آمریکایی ها قصد ندارند تحریم ها را که ابزار اصلی محدودیت آنهاست، کنار بگذارند.
ضرورت برقراری روابط سه جانبه ایران، چین و روسیه
محروق در خصوص رویکرد و کنشگری ایران در قبال چین گفت: در شرایط تغییر قدرت در نظام بین الملل، به دلیل سیال بودن محیط های عملیاتی در قدرت های بزرگ، ایران نیازمند ارتقای سطح روابط خود برای پیشبرد سیاست ها و فعالیت های منطقه ای خود است. سطح سیستم بین المللی سه جانبه و چندجانبه با شرکای منطقه ای خود مانند چین. این به معنای اتخاذ یک دیپلماسی نوآورانه در سیاست خارجی خود است.
وی با تاکید بر لزوم برقراری روابط سه جانبه بین ایران و چین با سایر کشورها، گفت: ایران باید سطح روابط راهبردی دوجانبه خود با چین را به روابط خود با روسیه که شریک استراتژیک این کشور است پیوند داده و آنها را سه جانبه کند. ایران یک قرارداد راهبردی 25 ساله با چین و یک قرارداد راهبردی 20 ساله با روسیه امضا کرده است و در کنار این روابط دوجانبه، ایران می تواند از توافق سه جانبه چین، روسیه و ایران و تا حد امکان در مجاورت آن، پیروی کند. روابط سه جانبه ایران و چین باید با سایر کشورهایی که دارای مرزهای مشترک یا محیط عملیاتی مشترک هستند ایجاد شود زیرا مرزها دیگر بر اساس مرزهای جغرافیایی نیست بلکه بر اساس مرزهای ارتباطی است.
وی با اشاره به غیرقابل پیش بینی بودن نتیجه مذاکرات گفت: با توجه به تصمیم دولت مبنی بر عدم افشای موضوعات مطرح شده در مذاکرات، اطلاعی از روند مذاکرات و محورهای آن نداریم. بنابراین، نتیجه مذاکرات غیرقابل پیش بینی است. علاوه بر این، اخبار متناقض از رسانه ها اغلب غیر قابل اعتماد است، زیرا چنین اخباری در پس زمینه جنگ رسانه ای برای هدایت افکار عمومی در ایران و خارج از کشور تنظیم می شود.
وی ادامه داد: زمانی که چین پیشنهاد بانک سرمایه گذاری توسعه زیرساخت های آسیایی (AIIB) را مطرح کرد، پاسخ آمریکا عدم پیوستن به آن بانک بود، زیرا اگر آمریکا به آن بانک بپیوندد، به رسمیت شناختن تلاش چین برای ایجاد نظمی موازی با دستور است. برتون -جهت دار. از این رو به شدت با آن مخالفت کرد و از یارانش خواست که وارد این بانک نشوند. اما از انگلیس گرفته تا آلمان و فرانسه و همه متحدان آمریکا از جمله رژیم صهیونیستی همه اعضای این بانک هستند و فقط آمریکا و ژاپن به دلیل تنش های استراتژیک که با چین دارند در این بانک عضویت نداشتند.
محروق با اشاره به نگرانی چین از همکاری ایران با آمریکا گفت: یکی دیگر از دلایل عدم حضور فعال چین در مذاکرات هسته ای افزایش تنش بین آمریکا و چین و کاهش سطح همکاری های دوجانبه آنهاست. در سالهای اخیر. چین نمی‌خواهد برجام به این نتیجه برسد که ایران به سمت غرب حرکت کند. این نگرانی چین در دولت قبل کاملاً مشهود بود که هر وقت ایران تحت تحریم باشد به سمت چین می رود و وقتی تحریم ها تمام شد و فضای همکاری با غرب ایجاد شد به غرب برمی گردد. از حجم همکاری چین در مذاکرات کاسته می شود تا از شرایط تحریم ایران حداکثر استفاده را ببریم و از افتادن ایران به دست کشورهای غربی جلوگیری کنیم.
عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی ادامه داد: در واقع چین فضا را برای روسیه و دیگر بازیگران باز می گذارد تا اگر قرار است فشاری بر ایران وارد شود از طریق آن ها باشد و چین ابزارهای لازم را برای حمایت فراهم کند. در جایی که نیاز است و از سوی دیگر تلاش می کند روابط خود را با ایران حفظ کند تا بتواند از مزیت های اقتصادی و حتی امتیازات استراتژیک یک ایران مستقل که بتواند در همکاری راهبردی با چین باشد استفاده کند.
این تحلیلگر مسائل چین افزود: زمانی که ترامپ روی کار آمد از TTP خارج شد و به دنبال او همه کشورها با جدیت بیشتری نسبت به گذشته به RCEP روی آوردند، اما با روی کار آمدن بایدن، آمریکا تلاش می کند تعادل نظامی را در خود تغییر دهد. لطف. و ایجاد شبکه ای از اتحادهای چند جانبه علیه چین در تجارت. بنابراین آمریکا رویکرد عدم مشارکت در برنامه های چین را در پیش می گیرد یا سعی می کند وارد برنامه های چین شود، اما از درون باعث ایجاد اختلال می شود.
این استاد دانشگاه فردوسی با اشاره به اهمیت مرزهای جغرافیایی و ارتباطی گفت: ایران و خراسان در یک فضای میانی در طرح کمربند و جاده قرار دارند. با توجه به اهمیت مرزهای جغرافیایی، اگر ایران بتواند در تحکیم و تعامل با چین و دیگر بازیگرانی که در مسیر پروژه کمربند و جاده قرار دارند، به یک پیوند و محوریت تبدیل شود، می‌تواند ایران را به یک بازیگر مهم منطقه‌ای و جهانی تبدیل کند. آینده. تبدیل اما اگر نتواند از توانمندی های خود استفاده کند، حد وسط ایران به عنوان حلقه اتصال کاهش می یابد. این مثلث به روابط ایران و چین کمک خواهد کرد.
عضو هیأت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی خاطرنشان کرد: با توجه به تنش های موجود بین ایران و آمریکا، چین بهتر می تواند ایران را در بین بازیگران منطقه ای مانور دهد، هرچند برنامه استراتژی جهانی ایران و چین هنوز به جایی نرسیده است. و نتایج ملموسی نداشته است.
وی در خصوص پیوند نتایج برجام با توافق 25 ساله ایران و چین گفت: در برنامه جامع مشارکت راهبردی 25 ساله، سطح مشارکت دو کشور ایران و چین به یک جامعیت رسیده است. مشارکت استراتژیک، به این معنی که ایران نقش مهمی برای چین در دفاع از منافع استراتژیک چین ایفا می کند. از این منظر به دلیل اینکه قرارداد 25 ساله در سطح حاکمیت کلان و نه در سطح دولت ها امضا شده است، با تغییر دولت مفاد این توافق تغییر می کند تا برجام منعقد شود یا خیر. منافع راهبردی چین تحت الشعاع قرار نخواهد گرفت و همکاری ایران و چین به سطحی از همکاری راهبردی رسیده است که می تواند در سطح منطقه ای و بین المللی با یکدیگر همکاری کند.
مهروق درباره واکنش آمریکا به چالش‌های چین در قبال آمریکا گفت: بر اساس مقالات و تحلیل‌های کارشناسی، آمریکا یا باید علیه چین حضور فعال داشته باشد یا اصلاً با توجه به منافع مشترکش با چین در حوزه‌های استراتژیک مشارکت نداشته باشد. همه ارتباطات به چین می رود و کشورها از زنجیره ارزش آمریکا محور به زنجیره ارزش چین محور می روند.
رویکرد آمریکا به طرح های چین محور
محروق گفت: بخشی دیگر از فعالیت ایران برای افزایش روابط با چین مربوط به نوآوری های نهادی است که باید بهتر انجام شود. در واقع منظور از نوآوری و پیوند نهادی، عضویت دائمی ایران در سازمان شانگهای، همکاری فعال ایران در اکو و موافقتنامه های ترجیحی است که با اتحادیه اقتصادی اوراسیا منعقد می کند. ایران رویه های نهادی و همچنین روابط را شکل می دهد. در واقع هرگونه افزایش در این ارتباط در قالب طرح های ترانزیتی و سایر همکاری ها می تواند نقش مهمی در بازدارندگی ایران و تبدیل ایران به هاب ترانزیتی داشته باشد و آن را به عوامل بازدارنده خود پیوند دهد، اما باید توجه داشت که اگر ایران منفعل عمل می کند، حتی اگر شرایط مناسب باشد، از قابلیت های خود بهره چندانی نخواهد برد.
انتهای پیام
دکتر فاطمه محروق در گفت وگو با ای بی اس نیوز، در خصوص فعالیت چین در مذاکرات هسته ای، اظهار کرد: چین برخلاف روسیه که فعالانه جلو می رود و یا آمریکا که به دلیل موضع خود بسیار فعالانه و یکجانبه حرکت می کند، کشوری بسیار محتاط است. در واقع چین در حال خزنده است و به همین دلیل رفتار آن زمانی به عنوان دیپلماسی ترسو شناخته می شد. اگرچه اکنون دیپلماسی چین تغییر کرده و جسارت آن افزایش یافته است، اما این جسارت چینی به سمت حاشیه نزدیک خود یا در درگیری ها و رویارویی هایش با ایالات متحده آمریکا است که در سال های اخیر چند برابر شده است.
این استاد دانشگاه افزود: در مقابل این عدم اقدام، در دوران اوباما، آمریکا تلاش کرد تا شراکت دوستی ترانس آتلانتیک (TTP) را امضا کند که چین عضوی از آن نبود، این طرح به دلیل اینکه این طرح باید شامل چین می شد. رشد اقتصادی در شرق آسیا این کشور توانست معماری امنیتی آمریکا را در شرق آسیا به چالش بکشد. سیاست روی آوردن به آسیا که اوباما پیشنهاد کرد، مشارکت در ایجاد برنامه‌ها، توافق‌ها و برنامه‌های قرن بیست و یکم در شرق آسیا بود به گونه‌ای که رهبری با آمریکا باشد تا رهبری شرق آسیا سقوط نکند. به دست چین در برابر این برنامه ایالات متحده، چین مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP) را به عنوان رقیب TTP طراحی کرد که ایالات متحده در آن شرکت نکرد، زیرا حضور ایالات متحده در برنامه های چین تداخل داشت.
