پرورش شتر سودمند و سازگار با آب و هوای کشور است.

گزارش خبرگزاری صداوسیماحسینی کارشناس و فعال در زمینه پرورش شتر در گفتگوی اختصاصی درباره ظرفیت پرورش شتر در کشور گفت: در ایران 90 میلیون هکتار زمین در مناطق خشک و نیمه خشک و بیابانی داریم. اراضی و بسیاری از روستاهای نواحی شرقی و نسبتاً مرکزی ایران که در مناطقی واقع شده‌اند که محیط بیابانی، خشک و نیمه‌خشک در آنجا حاکم است، شغل اکثر روستاییان این مناطق دامداری است. در آنجا در منطقه دامپروری بیابانی که اخیراً توسعه یافته و مورد توجه قرار گرفته است، شغل سودمند آن پرورش شتر است.
وی افزود: زنجیره ارزش مزیت ترین خط در این مناطق است که می توان به اشتغال با درآمد کافی و پایدار و سازگار با اقلیم آنجا توجه کرد. قرار شد اگر بخواهیم زنجیره ارزش را در آنجا تقویت کنیم. در زمینه اشتغال روستایی و عشایری در این مناطق با توجه به وضعیت آب کشور و تغییر اقلیم باید به پرورش شتر روی بیاوریم اما یکسری تنگناها و محدودیت ها وجود دارد که باید برطرف شود.
حسینی درباره جمعیت شتر در کشور افزود: در ایران در اوایل قرن سیزدهم در اوایل دهه 1300 و 1310 حدود یک میلیون شتر در کشور داشتیم که فقط بحث استفاده از گوشت آنها نبود. و شیر، اما عمدتا در جابجایی و حمل و نقل مسافران، به ویژه بحث حمل و نقل. این عشایر و وسایل آنها هستند که کم کم با استعمار و افزایش سیاست های کاربری اراضی و شهرنشینی، جمعیت یک میلیون شتر به تدریج به 150 تا 180 هزار شتر رسید که جمعیت فعلی این کشور است، اما از نظر آب و هوایی. ، کشور ما ظرفیت دارد تا این جمعیت شتر افزایش یابد.
این کارشناس حوزه پرورش شتر با تشریح مزیت های پرورش شتر گفت: در مقایسه با دام های وارداتی که در حال حاضر در ایران پرورش می یابند مانند گاو و گوسفند هلشتاین وارداتی و حتی نسبت به بقیه دام های پرورش یافته، شتر مصرفی دارد. که برای ما با ارزش است گوشت و شیر تولید می کند که این حیوانات نمی توانند، شتر در طی مسافت طولانی از گونه های خواستار، اشنان و شرخ گز از گونه های چرای بیابان ها و سرزمین های ما استفاده می کند که اگر این ها تقویت شوند. ، می توان از آنها به عنوان علوفه و مرتع استفاده کرد، از همان ظرفیت علوفه مرتعی ما، گوشت آهسته و شیر که مهمترین مزیت شتر است زیرا سایر دامها نمی توانند از این گونه های چرا و بیابانی استفاده کنند.
حسینی درباره پرورش شتر در سایر کشورها گفت: در دنیا می توانم بگویم قدرتمندترین کشورهای دنیا که در زمینه پرورش شتر و زنجیره ارزش شتر به جایگاه صنعتی دست یافته اند، کشورهای عربی واقع در حاشیه خلیج فارس هستند. آنها کار کردند چون روی بحث فرهنگی مصرف گوشت شتر و در کل زنجیره کار کردند، فقط روی مصرف گوشت کار نکردند، روی شیر و طعم های مختلف آن و دگرگونی های مختلف از جمله پنیر، شیرخشک کار کردند. و باستی شیر شتر. با طعم های مختلف و مسابقات شترسواری.
وی در پایان گفت: در ایران زنجیره ارزش شتر فقط بر روی گوشت متمرکز است، پرورش سنتی و صنعتی شتر عمدتاً متکی بر گوشت شتر است و دلیل آن نبود بازار هدف و کارگاه‌های تحول است. شیر و پشم شتر، زیرا این زنجیره ارزش شتر با تنگناهای سرمایه مواجه است. سرمایه گذاری صورت نگرفت و بخش خصوصی تسهیلات لازم برای مشارکت و سرمایه گذاری را دریافت نکرد. در حال حاضر مناطق دامداری و چرا در حال توسعه هستند. کشور است، اما برای بقیه، که مربوط به فرآوری و بازاریابی است، ما ضعیف تر از کشورهای عربی هستیم.