اینزاگی و اینتر نفس سیتی را بند آوردند

به گزارش ” ای بی اس نیوز ورزشی”، در آستانه این دیدار، پپ گواردیولا باز هم مانند یک فیلسوف صحبت کرد و گفت: تلاش برای حضور در چنین جایگاهی مهم است و رسیدن به قهرمانی اولویت بعدی است.
این نظر مربی بزرگی است که از سال 2011 رویای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را در سر می پروراند.
قبل از این بازی بسیاری از کارشناسان انتظار داشتند که آسان سیتی به راحتی برنده شود. در یک نمونه، گرت بیل، ستاره سابق رئال مادرید، نتیجه بازی را 5-0 به سود سیتی پیش بینی کرد، اما از سوی دیگر، کسانی بودند که اینتر را حریف بزرگی برای سیتی توصیف کردند.
مائوریتزیو ساری و جیانپیترو گاسپرینی، مربیان لاتزیو و آتالانتا در مصاحبه های اخیر خود تاکید کرده اند که گواردیولا در فینال با سخت ترین حریف ممکن روبرو خواهد شد.
در سوت، مشخص شد که نظر هر دو نفر به حقیقت نزدیکتر از پیش بینی بیل است.

*واکر و مخیتاریان بیرون ماندند
سیمونه اینزاگی بازی را مانند همیشه با همان سیستم 2-5-3 شروع کرد، اما این بار بعد از مدت ها، بروزوویچ جایگزین هنریک مخیتاریان در ترکیب اصلی شد، بنابراین سبک بازی اینتر در خط هافبک از بازی بدون بازی تغییر کرد. هافبک دفاعی به بازی بدون هافبک دفاعی، با هافبک به اصطلاح عقب افتاده، یعنی بروزوویچ.
اینزاگی در حالی که بروزوویچ نزدیکتر به مدافعان میانی بازی می کرد، این تعویض را انجام داد تا پوشش ویژه ای در مقابل مدافعان میانی خود در برابر ارلینگ هالند و کوین دی بروین ایجاد کند.
در مرکز دفاع بار دیگر مثلث باستونی، آچربی و دارمیان شکل گرفت و دامفریس و دمارکو در سمت راست و چپ قرار گرفتند. بارلا و هاکان بروزوویچ را در مرکز خط میانی شکست دادند. زوج خط حمله نیز ژکو-مارتینز بودند.
از سوی دیگر، گواردیولا در فینال در نهایت به تاکتیک‌ها علاقه داشت و کایل واکر را که یکی از بهترین بازیکنان تیمش در هفته‌های اخیر بود و در بیشتر بازی‌های مهم مدافع دست راست تیمش بود، نیمکت نشین کرد. او بازی را با 4 مدافع میانی در خط دفاع آغاز کرد. استونز، دیاز، آکانجی، آکه.
رودری، گوندوگان و دی بروین مانند بازی های بزرگ گذشته در خط هافبک بازی کردند و از هلند، برناردو سیلوا و جک گریلیش چپ و راست کمی عقب بودند.

* درخشش اینتر و مصدومیت دی بروین در نیمه اول
نمایش تهاجمی سیتی در نیمه اول بازی مقابل رئال مادرید به قدری خاطره انگیز بود که انتظار می رفت سیتی فینال را با همان رویکرد هجومی آغاز کند، اما در همان 15 دقیقه ابتدایی مشخص شد که اینتر از نظر فنی و روانی توانمند است. از بازی کردن تحت فشار بالای سیتی است و می تواند حتی با پاس های کوتاه از جلوی فشار سیتی خارج شود.
خونسردی آندره اونانا دروازه بان اینتر و سه مدافع میانی آن تیم و البته عملکرد درخشان دیمارکو در سمت چپ باعث شد که اینتر توپ را از یک سوم دفاعی خود به میانه و سوم حمله را تحت فشار دفاع شدید سیتی منتقل کند.
این توانایی فنی اینتر عملاً بازیکنان سیتی را غافلگیر کرده بود و به تدریج بازیکنان سیتی را مجبور به انجام حملات با افراد کمتری کرده بود زیرا نگرانی برای انتقال سریع توپ توسط دامفریس و دمارکو و حفظ توپ خوب از مارتینز واقع بینانه بود.
مصدومیت دی بروین در نیمه اول و تعویض اجباری او توسط فیل فودن ضربه دیگری به سیتی وارد کرد، اگرچه تنها فرصتی که سیتی در نیمه اول داشت پاس عالی دی بروین به هلند بود. موقعیتی که با واکنش خوب اونانا تبدیل به گل نشد.
نیمه اول در حالی به پایان رسید که سیتی 62 درصد توپ را در اختیار داشت، اما اینتر موثرتر از سیتی حمله کرد، بنابراین هواداران سیتی فکر می کنند که به راحتی اولین قهرمانی لیگ قهرمانان را نخواهند برد.

* گل رودری هم اینتر را ناامید نکرد
در شروع نیمه دوم انتظار دو تعویض را داشتیم. جانشینی ژکو با روملو لوکاکو و دوم اینکه واکر به جای یکی از چهار مدافع سیتی وارد بازی شد.
در واقع ژکو از یک سو تنها بازیکنی بود که در بازی پویا اینتر از سرعت بازی عقب ماند و مشخص بود که باید هر چه زودتر با بازیکن دیگری جایگزین شود و در بازی سیتی هم این کمبود. یک مدافع سریع که احساس می شد می تواند از خط عقب جدا شود و بازی با توپ را به خطوط جلو منتقل کند.
اینزاگی 12 دقیقه برای این تعویض منتظر ماند و پس از اینکه فشار حملات سیتی کمی بیشتر شد، جای ژکو را گرفت. البته خود ژکو نیز کمی آسیب دیده است.
اگرچه در 15 دقیقه ابتدایی نیمه دوم، سیتی حملات موثری را طراحی و اجرا کرد، اما با تعویض لوکاکو و تاثیر خوب این بازیکن روی توپ های اول و مهار توپ برای سایر هافبک ها و مهاجمان اینتر، موجودی برگشته است بار دیگر به ریتم مسابقه و به تیم اینزاگی انتقال از دفاع به حمله به اندازه حملات متمرکز سیتی به دروازه نزدیک بود.
اما گل اول در نهایت برای سیتی به ثمر رسید. این گل با حرکت تیمی از سمت راست و ارسال به محوطه جریمه و ضربه آخر رودری پس از مهار توپ توسط مدافعان اینتر به ثمر رسید.
این گل دقیقا در دقیقه 68 به ثمر رسید که اینتر در چنگال حریف ستاره خود نبود. اینتری در آن دقایق آنقدر اعتماد به نفس نشان داد که درست یک دقیقه بعد از گل رودری به گل نزدیک شد و ضربه سر دمارکو که یکی از بهترین های زمین بود، به تیرک دروازه برخورد کرد.
حتی پس از برخورد توپ به تیرک دروازه، دیمارکو توانست دروازه را باز کند اما این بار ضربه او به سدی به نام لوکاکو برخورد کرد و در آستانه ورود به دروازه مهار شد.

* تعویض های موثر اینزاگی
اینزاگی که حدود 20 دقیقه فرصت داشت تا نتیجه را به تساوی بکشاند، با دو تعویض سمت راست و چپ خط میانی تیمش را تقویت کرد. روبین گوزنز جایگزین باستونی شد تا دیمارکو را به سمت پایین بکشد و دو تیم تهاجمی دمارکو-گوزنز را در سمت چپ ایجاد کند.
در سمت راست، پل بلانوا، پدیده 22 ساله به جای دامفریس وارد زمین شد. از طرفی گواردیولا تا دقیقه 83 منتظر ماند تا واکر را به زمین بفرستد.
تعویض های اینزاگی، مانند استراتژی اولیه او برای بازی، موثر بود و اینتر به خلق موقعیت ادامه داد. این تیم تا 3 بار تا آستانه تساوی پیش رفت.
بهترین موقعیت اینتر در دقیقه 88 به دست آمد که پاسی از سمت راست توسط گوزنز در سمت چپ محوطه جریمه قطع شد و توپ به لوکاکو برخورد کرد اما ضربه سر او که کج نشد، توسط ادرسون دروازه بان سیتی دفع شد.
در اوج حملات اینتر، اونانا با واکنشی بزرگ ضربه فودن را گرفت، اما در کل سیتی نتوانست اقتدار فنی و قدرت خاصی را که مقابل رئال مادرید در این بازی از خود نشان داد، به اینتر دیکته کند.

* پاداش منظم در یک فصل طولانی
شاگردان اینزاگی تا آخرین لحظات بازی حمله کردند و نزدیک بود گل تساوی را به ثمر برسانند، اما سیتی که در بازی برگشت مقابل رئال مادرید در نیمه نهایی فصل گذشته با بدشانسی خاصی روبرو شد، خوشبختانه دروازه خود را تا پایان بازی بسته نگه داشت. سوت پایان تجربه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، تبدیل شدن به دومین تیمی پس از منچستریونایتد که در یک فصل سه جام معتبر را به دست می آورد و گواردیولا پس از 12 سال دوباره قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
آمار نهایی بازی نشان از عملکرد درخشان اینتر داشت. 44 درصد مالکیت، 14 شوت و 6 شوت به سمت دروازه، در مقابل 7 شوت و 4 شوت به سمت دروازه.
سیتی ممکن است در این بازی بیش از سایر بازی‌های خود در لیگ قهرمانان اروپا در این فصل تحت فشار بوده باشد، اما کسب یک تورنمنت به این بزرگی تنها راهیابی به فینال ملاک و عامل تعیین‌کننده نیست.
گواردیولا و تیمش در فصل گذشته به خصوص در قسمت دوم فصل باثبات ترین تیم انگلیس و اروپا بوده اند و به شایستگی قهرمان لیگ برتر، لیگ قهرمانان و جام حذفی انگلیس شدند. البته این اولین هت تریک در تاریخ منچسترسیتی بود، اما نه برای گواردیولا.
این مربی اسپانیایی در فصل 2008-2009 با بارسلونا قهرمان لالیگا، جام حذفی فوتبال اسپانیا و لیگ قهرمانان اروپا شد و برای دومین بار به عنوان مربی سه قهرمانی در یک فصل را به نام خود ثبت کرد.
منبع: بی بی سی