انفجار هزینه در بازار درمان آلزایمر؛ داروهای جدید و جمعیت سالمند موتور رشد بازار ۱۷ میلیارد دلاری تا ۲۰۳۳


ای بی اس نیوز: بازار جهانی درمان آلزایمر در هشت بازار اصلی جهان 8MM طی دهه آینده رشدی چشمگیر را تجربه خواهد کرد. بر اساس گزارش تازه GlobalData، ارزش این بازار تا سال ۲۰۳۳ به حدود ۱۷ میلیارد دلار خواهد رسید؛ رقمی که نشاندهنده نرخ رشد سالانه مرکب ۲۱.۸ درصد است.
به گزارش ای بی اس نیوز به نقل از HEALTHCAREASIAt محرک اصلی این رشد، ورود داروهای تغییردهنده روند بیماری (Disease-Modifying Therapies – DMTs) عنوان شده است. این دسته از داروها برخلاف درمانهای صرفاً علامتی، توانایی مداخله در مسیر پیشرفت بیماری را دارند و به همین دلیل نقطه عطفی در مدیریت آلزایمر به شمار میروند.
طبق پیشبینیها، DMTها تا سال ۲۰۳۳ بیش از ۶۹.۲ درصد از کل بازار جهانی آلزایمر را به خود اختصاص خواهند داد.
علاوه بر این افزایش جمعیت سالمندان در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه و همچنین معرفی درمانهای جدید برای مدیریت علائم رفتاری آلزایمر از جمله بیقراری و روانپریشی، عوامل دیگر گسترش این بازار معرفی شدهاند. این روند نه تنها بیانگر فرصتهای اقتصادی برای شرکتهای داروسازی است، بلکه زنگ خطری برای نظامهای سلامت در خصوص هزینههای سنگین درمانی به شمار میرود.
فیلیپا سالتر، تحلیلگر ارشد نورولوژی در GlobalData در این
خصوص گفت: اگرچه ورود DMTها یک تحول اساسی در درمان آلزایمر محسوب میشود، اما نیازهای برآوردهنشده همچنان فراوان است. دسترسی بیماران به درمانهای نوین، پوشش بیمهای، و همچنین توسعه خدمات حمایتی برای مراقبان از جمله چالشهای جدی باقیمانده است.
کارشناسان معتقدند که با وجود پیشرفتهای علمی، آلزایمر همچنان بار اقتصادی و اجتماعی سنگینی را به جوامع تحمیل میکند. هزینههای مستقیم مراقبت، کاهش بهرهوری اقتصادی خانوادهها و فشار روانی بر مراقبان، ابعاد دیگری از این بحران سلامت جهانی هستند.
پیشبینیها نشان میدهد
که کشورهای عضو هشت بازار اصلی ایالات متحده، پنج کشور بزرگ اروپایی، ژاپن و چین بیشترین سهم را در رشد بازار خواهند داشت. در این میان، آمریکا به دلیل حجم بالای بیماران و سرعت بالاتر پذیرش داروهای نوین، بزرگترین بازار مصرف داروهای ضد آلزایمر باقی خواهد ماند.
به باور تحلیلگران، اگرچه ورود DMTها امید تازهای برای بیماران و خانوادههایشان ایجاد کرده، اما موفقیت واقعی زمانی رقم خواهد خورد که دسترسی عادلانه به این درمانها تضمین شود. در غیر این صورت، شکاف درمانی میان کشورهای ثروتمند و کمدرآمد بیش از پیش عمیق خواهد شد.