انتقال به “میسان” – ایرنا

در عملیات محرم تنها 10 کیلومتر تا عمق خاک عراق پیشروی شده بود و فاصله ای نبود که موقعیت ما را نسبت به شهر «الاماره» تغییر دهد، اما تازگی آن این بود که هرگز در جنگ، رزمندگان ایرانی آنقدر دید دقیقی از منطقه بین خود داشتند و شهر العماره آنجا بودند، نداشتند.

در پی طرح جدید، ستاد مرکزی کربلا به پایگاه های تحت امر خود دستور داد تا خطوط تماس با عراق را جستجو کرده و بهترین گزینه ها را برای عملیات محدود انتخاب کنند. در نتیجه قرارگاه «ظفر» تحت فرماندهی “حاج همت” منطقه عملیاتی «سومار» در جبهه غرب و فرماندهی قرارگاه «قائم» را طراحی و اجرا کرد. “حاج حسین خرازی”منطقه ای در وسط جبهه را هدف قرار داد و عملیاتی به نام محرم را تدارک دید.

نیروهای بسیجی تا چشم کار می کرد در تمام قرارگاه های جبهه های میانه و جنوب منتظر عملیات بعدی بودند. این باعث شد که عملیات زیر انجام شود «والفجر مقدماتی» مشخص شد در طول 8 سال دفاع مقدس رکورد حضور پرمدیرترین نیروها در مناطق عملیاتی است.

شهر العماره (مرکز استان شیعه نشین میسان) و تاسیسات بزرگ نفتی عراق معروف به “برغران” آنقدر نزدیک و در دسترس دیده می شد که ذهن همه سربازان منتظر را به خود مشغول کرد.

اولین گلوله های این عملیات در آبان 1340 یعنی 75 روز پس از پایان عملیات رمضان و یک ماه پس از شروع عملیات مسلم با رمز مقدس «یا زینب» شلیک شد.

محاسبات بر اساس تجربیات یک سال پیش نشان داد که رسیدن به چنین افقی در آینده نزدیک امکان پذیر نخواهد بود. نتیجه قابل توجهی دارد، باید برای حفظ آمادگی رزمی نیروهای مسلح و حفظ دست برتر جمهوری اسلامی در برابر دشمن متجاوز، تدبیری اندیشیده می شد.

در سمت عراق، جاده استراتژیک زبیدات – شرهانی وجود داشت که امنیت و نگهداری آن برای عراق یک جنبه حیاتی بود. دقیقاً به همین دلیل، اشغالگران به مدت 25 ماه حاضر به ترک این مناطق به هیچ قیمتی نبودند. «عملیات محرمبرای اشغال این 2 ارتفاع طراحی شده است.

ایرانیان نیز می دانستند که دشت میسان مناطق قابل نفوذ فراوانی دارد و اگر بتوانند «حمله بزرگ» را در مدت کوتاهی انجام دهند، پیروزی چشمگیری خواهند داشت.

فرماندهان نظامی ایران که چند روز قبل از آزادسازی خرمشهر متوجه چالش‌های جدی در ساختار نیروهای مسلح شده بودند (کمبود نیروی انسانی و تجهیزات)، در عملیات رمضان به این نتیجه قطعی رسیدند که عملیات «به سوی بیت‌المقدس» وسعت منطقه درگیری و امکان سنجی هدف نهایی) تا زمانی که همه شرایط به بهترین شکل و مطلوب ترین کیفیت فراهم نشود، قابل تکرار نخواهد بود.

چشمان فرماندهان ایرانی از ارتفاع 400 متری منظره ای منحصر به فرد و نفس گیر را پیش روی خود داشت.

منطقه عملیاتی «محرم» در حد فاصل شهر «موسیان» و روستای «عینخوش» در حوالی شهر «دهلران» (خط به طول 30 کیلومتر) قرار داشت. در این منطقه 2 ارتفاع استراتژیک وجود دارد که خط مرزی از روی آنها می گذرد. ارتفاعات «حمرین» و ارتفاعی به نام «کوه مرتفع» که توسط سپاه چهارم ارتش بعث اشغال شده بود.

در این مرحله جرقه عملیات بزرگ بعدی – که با هدف معطل ماندن ایجاد حداکثر شرایط مساعد بود – شعله ور شد.

یکی از امیدها این بود که حضور چنین نیرویی در دشت میسان تا حدودی از تمرکز نظامی ارتش صدام در جبهه خوزستان و دشت بصره بکاهد. اما آنچه عملیات محرم را برای جبهه ایران جالب و سرنوشت ساز کرد، فقط نتایج قابل پیش بینی آن نبود.

علاوه بر همه این نتایج، بیش از 500 کیلومتر مربع از اراضی تحت اشغال دشمن آزاد شد که پس از عملیات «به سوی بیت المقدس» بی سابقه بود.

قدرت مسلط بر این دو ارتفاع، به همان اندازه که به سمت ایران و عراق بود، میدان بسیار وسیعی در زیر چشم داشت. به خصوص در ایران جاده راهبردی دهلران – آینچوش دقیقاً در دید تیرهای متجاوزان قرار داشت. این جاده که نزدیک ترین راه ارتباطی جبهه غرب با جبهه جنوبی محسوب می شد، به دلیل دقت آتش دشمن، عملاً در طول روز بدون استفاده می ماند. رانندگی در شب نیز جز با چراغ خاموش امکان پذیر نبود که منجر به تصادفات دردناک و تلفات جانی شد.

رسیدن به شهر العماره – مرکز استان بزرگ شیعه – و تسلط بر تأسیسات نفتی پیشینیان و بستن بزرگراه «بصره – العماره – بغداد» بسیار محتمل به نظر می رسید. ایده ای که تحقق آن می تواند تلخی «عملیات رمضان» را جبران کند و نقطه پایانی جنگ یعنی جدایی جنوب عراق را ترسیم کند.

بنابراین، اصل مجازات متجاوز به طور موقت عقب نشینی می کند و آزادسازی سایر مناطق تحت اشغال دشمن مورد توجه قرار می گیرد. اگرچه مناطق از نظر مساحت کوچک بودند، اما اهمیت آنها در سوق الجیشی به حدی بود که ارتش صدام علیرغم مانور تبلیغاتی سنگین خود پس از آزادسازی خرمشهر، مخالف خروج داوطلبانه اشغال های خود از ایران بود و بر ادامه اشغال اصرار داشت.

از سوی دیگر عملیات محرم شور و نشاط جهادی بی سابقه ای را در کشور ایجاد کرده و کاروان های داوطلبانی که با «عملیات مسلم» به خط مقدم رفته اند در گرماگرم جنگ به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.عملیات محرم.

حالا فقط این سوال مطرح شد که آیا ایرانی ها زودتر حمله می کنند یا ارتش صدام به سرعت آرایش نظامی معیوب خود را در دشت میسان اصلاح می کند؟