بیژن زنگنه وزیر نفت در تاریخ 30 تیر 1395 با حضور در صحن علنی شورای اسلامی اعلام کرد که برای توسعه و احیای کلیه میادین نفت و گاز کشور نیازمند سرمایه گذاری 200 میلیارد دلاری هستیم. این منابع را نمی توان از داخل تامین کرد و 65 70 درصد منابع لازم را باید از خارج وارد کرد.
این کارشناس نفتی افزود: در توسعه میادین نفتی طبیعتا هزینه تولید و توسعه میادین خشکی کمتر از میادین فراساحلی است. در بخش خشکی طبیعتا اولویت با میادین مشترکی مانند آزادگان و یادآوران است که هزینه تولید کمتری نسبت به چنگوله دارند. سپس میادین نفتی مشترک فراساحلی، میادین نفتی غیرمشترک خشکی و در نهایت میادین نفتی غیرمشترک فراساحلی قرار دارند.
وی گفت: در این میان بحث بوسترها اقتصاد بسیار جذابی دارد که می توان با ساخت ایستگاه های تقویتی میزان تولید را افزایش داد. بعد از میادین معمولی که هزینه تولیدشان مقرون به صرفه است، می‌توان به سراغ رشته‌هایی رفت که رایج هستند، اما هزینه تولیدشان نسبتاً بالاست. مانند میدان گازی فرزاد و بلال.
توسعه و افزایش تولید میادین نفت و گاز کشور مقوله ای است که توجه و تصمیم گیری در این زمینه متاثر از عوامل مختلفی است که وزارت نفت دولت سیزدهم باید بیشترین تصمیم را بگیرد. دوره زمانی.
به گفته حسینی، بر اساس این مولفه ها، اگر بخواهیم ذخایر نفت و گاز کشور را طبقه بندی کنیم; بین نفت و گاز، اولویت توسعه با میادین گازی است، زیرا علاوه بر اشتراک بزرگترین میدان گازی کشور، با چالش عدم تعادل گاز نیز مواجه هستیم که باید هر چه سریعتر برطرف شود.
absnews
علی حسینی کارشناس حوزه نفت در گفتگو با خبرنگار آنا با بیان اینکه در مجموع باید عوامل متعددی را برای اولویت سرمایه گذاری در میادین در نظر بگیریم، گفت: ابتدا میزان نفتی که باید تولید شود بررسی شود. به ازای هر بشکه نفت در هر میدان. فرض کنید آن عدد بر اساس پیچیدگی آن فیلد، عدد متفاوتی است. با این حال، سرمایه گذاری های تولیدی هر میدان مشخص است. به عنوان مثال هزینه تولید نفت از مناطق فراساحلی چه در بخش اجاره دکل و حفاری و لوله کشی و چه در سایر بخش های تولیدی رقمی بالاتر از تولید نفت خشکی است که طبیعتاً هزینه نهایی تولید را افزایش می دهد.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد و کارآفرینی خبرگزاری آنا، وعده های این پلتفرم برای جذب میلیاردها دلار سرمایه خارجی هرچند نرم اما نه از سوی سرلشکر زنگنه و نه از سوی وزیر نفت دولت سیزدهم قابل قبول نیست، زیرا اساسا آنچه تعیین می کند. واقعیت منطق و اصول عقلانی است فقط یک نمایش رسانه ای بدون پشتوانه.
70 درصد از 200 میلیارد دلار حدود 140 میلیارد دلار است. این همان عددی است که جواد اوجی، وزیر نفت دولت سیزدهم، در دیدار با ژونگ گویدونگ، رئیس دفتر سینوپک در تهران در 9 شهریور 1400 ارائه کرد.
آنا گزارش می دهد
بر اساس آخرین اطلاعات، هزینه تولید هر بشکه در خشکی 2 دلار و هزینه تولید هر بشکه در دریا 5 دلار است، در حالی که هزینه توسعه خشکی 12 تا 18 هزار دلار در هر بشکه و هزینه توسعه در دریا 30 هزار دلار در هر بشکه محاسبه شده است. بشکه
** همسر یا خوداشتغال؟ نفت یا گاز؟
حسینی با اشاره به اینکه میدان گازی کیش با توجه به اینکه کاوش های آن کامل شده و تنها نیاز به خط لوله دارد، ممکن است یکی از اولویت های بعدی باشد، تصریح کرد: میادین گازی در مناطق مرکزی کشور نیز می تواند مکان مناسبی برای این میدان باشد. تزریق سرمایه، زیرا هزینه توسعه آنها کمتر از میادین فراساحلی است.
به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد و کارآفرینی خبرگزاری آنا، لازم به ذکر است که این اولویت ها بر اساس اولویت ها و اهداف حاکمیتی است، در حالی که برای سرمایه گذاران داخلی یا خارجی اولویت، سودآوری، کم ریسک بودن است. و بازدهی بالا بنابراین تمایل زیادی برای تولید گاز وجود ندارد زیرا احتمال و خطر نامناسب بودن میعانات گازی یا خود گاز وجود دارد.
این کارشناس صنعت نفت با اشاره به اینکه موضوع اصلی در خصوص میادین نفتی سودآوری است و نه بحث امنیت انرژی، گفت: با توجه به شرایط تحریمی فعلی و ماهیت گاز کمتر از تحریم ها در خرید، می توان گفت: که تحقق فازهای پارس جنوبی در راس است زیرا در این زمینه تولید حداکثری نیست و چاه هایی وجود دارند که کمتر از ظرفیت تولید می کنند.
اوجی البته رقم 145 میلیارد دلاری را برای جذب سرمایه های داخلی و خارجی لازمه توسعه «صنعت نفت» در 4 تا 8 سال آینده دانست.
**افزایش فشار، قطعه فراموش شده پازل گاز
وی ادامه داد: نکته دیگری که در اولویت بندی توسعه یا تولید میدان نفتی باید مورد توجه قرار گیرد، مشترک یا مستقل بودن میدان است. بر این اساس باید گفت که بر اساس سیاست های کلی نظام حفظ حداکثری منافع ملی، میادین مشترک نفتی در اولویت توسعه و تولید و تزریق سرمایه قرار دارند.
** تولید و توسعه چقدر است؟
فراتر از بازی ارقام باید تاکید کرد که این ارقام چقدر به وضعیت واقعی جذب سرمایه گذاری خارجی در کشور نزدیک است. از سوی دیگر باید دید اولویت تزریق هر سرمایه حتی با استفاده از ظرفیت های داخلی چیست؟ زیرا برخی از میادین مشترک نفت و گاز کشور در شرایط بحرانی قرار دارند و برای توسعه یا تکمیل نیاز به تزریق سرمایه واقعی در اسرع وقت است.
در بخش دریایی، عمده هزینه های تولید مربوط به حفاری، لجستیک، شناورها و در نهایت در برخی موارد نیروی کار بومی است که می توان با صرفه جویی در بخش اجاره کشتی تا حدود زیادی در هزینه ها صرفه جویی کرد.
با چنین نیازی به سرمایه گذاری و همچنین با توجه به اینکه برخی از میادین به ویژه در بخش گاز و نفت سبک نیاز به سرمایه گذاری و توسعه هر چه سریعتر دارند. از آنجایی که اکثر پروژه ها به دولت دوازدهم واگذار شده است، انتظار می رود وزارت نفت دولت سیزدهم با سرعت بیشتری به این موضوع رسیدگی کند.
