چرا انزجار امام جمعه رشت حتی مورد توجه روحانیون و اصولگرایان قرار نگرفت؟

همان روز تصاویری از ادای احترام سید ابراهیم رئیسی به مشاوران برهنه و زن بشار اسد در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به طور گسترده مشاهده شد و کیهان نیز برای ادای احترام به وی نوشت. !

یکی از اعضای دفتر مدیریت چراغ انتقاد را روشن کرد و توئیتی منتشر کرد مبنی بر اینکه مدیریت از امام جمعه خواست پدر شود و پس از آن رئیس سازمان تبلیغات به این ادبیات حمله کرد و امروز نیز از مدیریت آستان قدس رضوی انتقاد کرد. . اما می دانیم که آقای مروی بر خلاف سلف خود نمی خواهد دیده شود.

راز واکنش صریح تر و سریعتر روحانیون بلندپایه را می توان در این دانست که وقتی به کسی می گوییم: «از تو متنفرم» محتمل ترین پاسخ طرف مقابل این است: «من هم از تو متنفرم.

اینطور نیست که امام جمعه به شهروندان بگوید من از شما متنفرم و آنها بگویند اما شما را دوست داریم و طبیعی ترین واکنش این است که دیگران بگویند ما هم از شما متنفریم و این برای رابطه دولت و مردم بد است.

این همان نکته ای است که سید محمدعلی ابطحی به عنوان یک روحانی نسبت به آن هشدار داد و گفت که اگر من آخوند به یکی بگویم از شما بدم می آید او هم می گوید من هم از شما متنفرم.

معروف ترین قول شهید بهشتی این است “آمریکا! با ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر.». با توجه به قاعده «انحراف از هنجار» که مهمترین اصل روش دکتر شفیعی کدکنی است، اگر به جای عصبانیت منزجر شوند چه؟

جای تأسف دو چندان است زیرا این سخنان از زبان امام جمعه رشت برخاسته است. شهری معروف به مدارا و مدارا با مردم نرم و بردبار و به دور از این گفتارها و رفتارهای پرخاشگرانه.

آنجا که طبیعت با مردم مهربان‌تر است و جغرافیا سبزتر، تعصبات کمتری وجود دارد و در منطقه گیلان هم همین‌طور است. زنان در هیچ استانی چنین حضور پررنگ و پرشوری ندارند و اگر شیخ رسول فلاحتی در خانقاهی به دنیا نمی آمد جای تعجب است. درست است که بین فرهنگ رشت و شهرهای اطراف تفاوت هایی وجود دارد، اما روحیه مشترک گیلان ستایش زن و زندگی است نه اعلام انزجار.

محقق بد ذوقی که در سال انقلاب 15-16 ساله بود، طبیعتاً ظهور روحانیون و امامان جمعه مانند آیت الله لاهوتی و صادق احسان بخش را با منافع قوی ملی و منطقه ای به یاد می آورد. امام جمعه قبل – حجت الاسلام قربانی – با اینکه به دلایلی طرد شد اما همچنان نویسنده و در مجله بود. مکتب اسلام او قبل از انقلاب می نوشت. «دوست نداشتن» به چه معناست؟ چه کسی را “دوست ندارید”؟ چرا این موضع گیری ها و موضع گیری ها که سابقه ای در تاریخ روحانیت ندارد باعث شده عده ای به جای شکرگزاری گلایه کنند؟

البته این بیزاری بیشتر بیانگر وفاداری به مرکز بود تا ترس راپرت از آن، در حالی که امام جمعه نباید اینقدر از کانون می ترسید. روحانی باید مستقل عمل کند و اگر مخبران اشاره کنند و بگویند من اول از همه مبلغ دین هستم، باید از خود دفاع کند.

با این «اکراه» حضور او در مجامع غیرمتشکل آینده بسیار دشوار خواهد بود و متأسفانه از جایگاه معنوی که باید مورد قبول و احترام همگان باشد به فردی ذیربط برای حفظ جایگاه خود تنزل یافته است.

«سیاست ما همان دین شماست» این برای دینی کردن رفتار دیگران بود، نه اینکه روحانیون فکر کنند فرمانده نیروی انتظامی یا فرماندار و مقام اجرایی هستند، در حالی که نه پلیس و نه مقامات دولتی اینطور صحبت نمی کنند.

روح کلام همان است که حجت الاسلام مروی آستان قدس فرمود: دل خود را با کسانی که با ما هستند و با گرایش ما شاد نکنیم. سخنان کاملاً درست و بصیرتی است، اما می توان به امام جمعه محترم گفت: دلتان را به تصمیم و مقام شاد نکنید، زیرا فردا روزی که به هر دلیلی آن عنوان را از شما می گیرند، باید با این مقام زندگی کنید. همان افرادی که از آنها ابراز نارضایتی کردید.

چه بعداً در رشت زندگی کنید، جایی که مردم در آن منزجرترند، یا به خانقاه برگردید و بخواهید بر مزار «سید جواد» شرکت کنید، افراد حاضر با صدای آهسته یا بلند آنچه را که قبلاً داشتید به شما یادآوری می‌کنند. گفت.