به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، دورنای سیبری این پرنده از خانواده کلنگان در معرض خطر انقراض است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از سایر پرندگان متمایز می کند. درنای سیبری پرنده‌ای بزرگ با ارتفاع تقریباً یک و نیم متر و طول بال‌های آن بیش از 2 متر، بدنی سفید و یکنواخت، پاهای بلند قرمز و منقاری سیاه بلندی است که روی صورت قرمزش قرار گرفته است.
از نظر تاریخی، درنای سیبری به سه جمعیت اصلی تقسیم می شد: شرقی، غربی و مرکزی، جمعیت مرکزی منقرض شده است و جمعیت غربی برای همیشه منقرض خواهد شد (چون تنها یک پرنده به نام امید باقی مانده است و پرندگانی از جمعیت شرقی اضافه شده اند. کار نمی کند).
و امروز این خبر منتشر شد که برنامه تلویزیونی بلژیکی به نام رویا که همراه است امید در تنکابن مانده بود و با یک درنای سیبری به نام امید به سفر خود ادامه نداد که نشان می دهد امید تنها سفر کرده و نقطه انقراض درنای سیبری در جمعیت غربی احتمال بالاتری دارد.
البته هنوز به این نقطه انقراض نرسیده است.بعد از خبر ماندن رویا در تنکابن و تنها رفتن امید، خبر دیگری هم منتشر شد و آن هم دیده نشدن امید بود.تا ایستگاه بعدی سفر سیبری که همان است. پارک ملی شیروان آذربایجان و این خبر کمی بر نگرانی ها افزود. در سیبری حتماً اتفاقی افتاده است، زیرا به طور غریزی وقتی امید هر سال این سفر رفت و برگشت از سیبری به فریدون و برگشت را طی می کند، باید بعد از دو روز به پارک ملی شیروان آذربایجان می رسید، اما عکاسانی که منتظر آمدن امید بودند، آن را دیدند. نمی کند
ولی الن ووسالو او به مادر امید معروف است و یکی از محققین قدیمی فنلاندی و شناخته شده و ناشناخته ساکن رویان مازندران معتقد است که حال امید خوب است.
الن ووسالو، که دارای مدرک لیسانس در جانورشناسی است، بیش از 40 سال تجربه در تحقیق در مورد زندگی درناها دارد. او سال‌ها از فنلاند به ایران آمده و در منطقه رویان مازندران زندگی می‌کند و در این سال‌ها سفرها و زندگی امید نیز زیر نظر علمی است تا دیده نشود. در پارک شیروان آذربایجان خبری نگران کننده از امید در دست نیست و گمان می رود امید در یک شب مهتابی سفر خود را آغاز کرده و به همین دلیل در راه کسی او را ندیده و در پارک شیروان نیز تولید می شود.
الن ووسالو درباره پیوند امید و رویا نیز می گوید: اولین بار نیست که بعد از مرگ آرزو زوج قبلی هوپ بودند تا این تنها درنای سیبری را تنها نگذارند و از انقراض درنای سیبری جلوگیری کنند. در جمعیت غربی، یک جفت آورده می شود. تاکنون پنج بار این تصمیم و اقدام تکرار شده و پروژه باندینگ همیشه شکست خورده است.
الن ووسالو خاطرنشان می کند: از همان ابتدا که رویا را آوردند، مشخص بود که این پروژه غیرقابل تحقق است و ارتباطی بین امید و آرزوی سفر با هم در سیبری شکل نخواهد گرفت. نگرانی برای زندگی رویا وجود داشت، اما خوشبختانه رویا اکنون در تنکابن به سلامت زندگی می کند.
https://www.rokna.net/fa/tiny/news-876613>منبع:
خبرگزاری رکنا توسط سردبیران رکنا
