الحاق ایران به سازمان شانگهای ؛ از همگرایی تا تقویت ارتباطات منطقه ای

افغانستان ، مغولستان و بلاروس نیز از اعضای ناظر این سازمان هستند. از 10 جولای 2015 ، ارمنستان ، آذربایجان ، نپال ، کامبوج ، ترکیه و سریلانکا نیز به ردیف نامزدهای عضویت در این سازمان پیوسته اند.

علاوه بر این ، ایران یکی از برترین کشورهای جهان از نظر ذخایر نفت و گاز است و با بیش از 80 میلیون نفر جمعیت ، یکی از بزرگترین کشورهای منطقه است. در این راستا ، علاوه بر موقعیت ژئوپلیتیک منحصر به فرد خود ، دارای موقعیت ژئواکونومیک با پتانسیل اقتصادی عظیم است.

“حسین امیرعبداللهیان” در حساب توئیتر خود نوشت: “خوشحالیم که سند عضویت دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای در دوشنبه با حضور رئیس جمهور به تصویب رهبران رسید”.

ایران حلقه مفقوده همگرایی در آسیا است

سازمان همکاری شانگهای نماد زنجیره ای از همگرایی منطقه ای در آسیا است که بدون عضویت دائم ایران ، با موقعیت ژئواستراتژیک و ژئواکونومی منحصر به فرد خود در آسیا ، کامل نمی شد.

نگاهی به جغرافیای آسیا و خاورمیانه منحصر به فرد بودن موقعیت ژئوپلیتیک ایران را آشکار می کند. ایران در بیشتر تقسیمات ژئوپلیتیک آسیا وجود دارد: بخشی از خاورمیانه است. عضو کشورهای حوزه خلیج فارس است. این کشور از کشورهای ساحلی خزر است و به آسیای میانه متصل است و همچنین زیرمجموعه جنوب غربی آسیا است.

تقویت حضور ایران در داخل سازمان ، که از سال 2005 عضو ناظر بوده است ، با توجه به همکاری گسترده اعضای آن در زمینه های سیاسی ، امنیتی ، اقتصادی ، تجاری ، پولی-بانکی ، انرژی و فرهنگی ، مطمئناً فضای بهتری را فراهم خواهد کرد. بین المللی کشور را تأمین می کند.

امیرعبداللهیان افزود: این عضویت راهبردی تأثیر مهمی در روند همکاری همه جانبه ایران به معنای سیاست همسایگی و جهت دار آسیا دارد.

سازمان همکاری شانگهای در یک نگاه

به گفته SCO ، علاوه بر حل اختلافات فرامرزی اعضا ، اهداف سازمان همکاری شانگهای بر همکاری مشترک در سه محور تروریسم ، گروه های جدایی طلب و افراطی و مبارزه با گروه های تروریستی مانند القاعده و طالبان متمرکز شده است. -گروههای وابسته

اگر همگرایی فلسفه سازمان همکاری شانگهای در آسیا باشد ، پیوندهای این همگرایی بدون ایران کامل نخواهد بود. روابط با ایران برای همه کشورهای این سازمان مهم و استراتژیک است.

همچنین می تواند به عنوان رقیبی برای ناتو عمل کند. پایان جهان تک قطبی و یکجانبه گرایی غرب ، به ویژه ایالات متحده در زمینه روابط بین الملل.

وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران پس از پذیرش عضویت کشورمان در سازمان همکاری شانگهای ، اعلام کرد که عضویت راهبردی جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای تأثیر مهمی بر روند همکاری همه جانبه بین ایران و ایران.

در این اجلاس ، با موافقت همه اعضا ، جمهوری اسلامی ایران رسماً به عضویت سازمان همکاری شانگهای درآمد. جمهوری اسلامی ایران تاکنون عضو ناظر سازمان همکاری شانگهای بوده و امروز (جمعه) در بیست و هفتمین اجلاس سازمان همکاری شانگهای به عضویت کامل سازمان همکاری شانگهای درآمد.

اعضای سازمان همکاری شانگهای نیز امروز اسناد همکاری را امضا کردند ، از جمله سند آغازگر پیوستن ایران به این سازمان.

به گزارش روز جمعه ای بی اس نیوز ، اجلاس سران کشورهای عضو و ناظران سازمان همکاری شانگهای روز پنجشنبه در دوشنبه پایتخت تاجیکستان آغاز شد و در حاشیه این اجلاس ، سران شرکت کننده نشست های دوجانبه و چند جانبه برگزار کردند.

فلسفه سازمان همکاری شانگهای

شرکای گفتگوی ارمنستان ارمنستان ، آذربایجان ، کامبوج ، نپال ، سریلانکا و ترکیه هستند. انجمن ملل جنوب شرقی آسیا (ASEAN) ، کشورهای مستقل مشترک المنافع یا کشورهای مستقل مشترک المنافع و ترکمنستان و سازمان ملل نیز به این اجلاس دعوت شده اند.

در سال 2005 ، سه کشور ایران ، هند و پاکستان به عنوان اعضای ناظر به این سازمان پیوستند. هند و پاکستان در سال 2017 به عضویت دائم در آمدند. ایران همچنین در 2006 و 2015 درخواست عضویت دائم کرد.

آیت الله دکتر ابراهیم رییسی ، رئیس جمهوری اسلامی ایران ، امروز از اعضای سازمان همکاری شانگهای برای عضویت دائمی ایران در این سازمان در این سازمان تشکر کرد و ابراز امیدواری کرد که سازمان شانگهای به رشد خود ادامه دهد. موقعیت ممتاز منطقه ای و بین المللی

پشت هر ائتلاف یا سازمان منطقه ای یا جهانی یک فلسفه پنهان شده است. ظهور این سازمان بخشی از فرایند همگرایی در آسیاست. فرایندهایی که ASEAN ، ECO ، SAARC و OPEC نیز بخشی از آن هستند.

ایران و سازمان همکاری شانگهای
ایران چندین سال عضو ناظر سازمان بوده است ، اما هنوز به عضویت دائم در نیامده است. با این حال ، موقعیت خاص و منحصر به فرد آن در خاورمیانه و آسیا چیزی نیست که کشورهایی مانند چین و روسیه به عنوان دو قدرت تعیین کننده سازمان از آن غافل شوند.

نارندرا مودی ، نخست وزیر هند نیز در سخنرانی مجازی خود در بیست و دومین اجلاس سازمان همکاری شانگهای در دوشنبه تاجیکستان ، پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای (SCO) را تبریک گفت.

در مورد سازمان همکاری شانگهای ، همگرایی در برابر تهدیدهای امنیتی ، از گروه های تروریستی در منطقه تا تهدیدهای غربی در قالب گسترش سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ، مهمترین عامل تولد وی است.

علاوه بر رئیس جمهور تاجیکستان ، اجلاس منطقه ای که توسط تاجیکستان برگزار می شود ، رهبران قرقیزستان ، قزاقستان ، بلاروس ، پاکستان ، ترکمنستان و ازبکستان و همچنین روسای جمهور روسیه ، چین ، هند و مغولستان را به صورت آنلاین گردهم می آورد.
در این نشست نتایج اصلی فعالیت های سازمان همکاری شانگهای در 20 سال گذشته ، وضعیت و چشم اندازهای همکاری چندجانبه در داخل سازمان مورد بررسی قرار گرفت.
دو رهبر درباره طیف وسیعی از مسائل ، از جمله همکاری های منطقه ای و بین المللی ، بحث خواهند کرد و درباره اقدامات مشترک در داخل سازمان همکاری شانگهای برای رسیدگی به پیامدهای بحران ناشی از شیوع ویروس کرونا بحث خواهند کرد.

سازمان شانگهای دارای مساحت جغرافیایی تقریباً 60 میلیون کیلومتر مربع و جمعیت تقریباً سه میلیارد نفر است. یعنی حدود یک سوم مساحت زمین و جمعیت جهان را در بر می گیرد. زبانهای کاری او چینی و روسی است. افزایش تعداد اعضا باعث افزایش این منطقه جغرافیایی و جمعیتی می شود.

خبرگزاری تاس در مقاله ای دیروز جمعه گزارش داد که شرکت کنندگان در اجلاس سازمان همکاری شانگهای اعلامیه نهایی اجلاس را امضا کردند که به آغاز روند پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای اشاره می کرد.

اما دو هدف اصلی و مهم دیگر را نباید نادیده گرفت: یکی حذف محدودیت های تجاری و موانع و فاصله های اقتصادی ، و دیگری مقابله با یکجانبه گرایی در صحنه بین المللی.

چنین موقعیت منحصر به فردی آن را به چهارراه غرب و شرق از یک سو و شمال و جنوب از سوی دیگر تبدیل کرد.

به طور کلی می توان گفت یکی از پایه های اصلی توافق شانگهای مبارزه با هژمونی آمریکا است که در آن پیوستن ایران می تواند بنیاد ضد هژمونیک این سازمان را تقویت کرده و مزایای منحصر به فردی برای کشور ما داشته باشد.

سپس ، در ژوئن 2002 ، در نشستی در سن پترزبورگ ، روسیه ، رهبران سازمان امنیت و همکاری در اروپا (OSCE) منشور SCO را که اهداف ، اصول ، ساختار و عملکرد آن را مشخص می کند ، امضا کردند. بنابراین به طور رسمی اساس حقوق بین الملل ایجاد شد.

سازمان همکاری شانگهای در حال حاضر 9 عضو دارد که شامل چین ، هند ، قزاقستان ، قرقیزستان ، پاکستان ، روسیه ، تاجیکستان ، ازبکستان و ایران می شود و افغانستان ، مغولستان و بلاروس از اعضای ناظر هستند.

این سازمان ادامه شانگهای 5 است که در سال 2001 با پیوستن ازبکستان به شش عضو (دیگر کشورهای عضو چین ، روسیه ، قزاقستان ، قرقیزستان و تاجیکستان) ارتقا یافت و به نام سازمان همکاری شانگهای تغییر نام داد.

نکته این است که منطقه جغرافیایی قابل توجه و جمعیت ساکن در کشورهای عضو ، چه از نظر ذخایر سطحی و زیرزمینی و چه از نظر بازار مصرف ، از نظر اقتصادی برای اعضا یک ظرفیت غیرقابل انکار است.

آیت الله سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهوری اسلامی ایران برای حضور در اجلاس شانگهای در دوشنبه پایتخت تاجیکستان با روسای جمهور و رهبران ازبکستان ، پاکستان ، بلاروس ، قزاقستان و ارمنستان دیدار کرد.

حقیقت این است که در آغاز تلاش برای حل مشکلات امنیتی کشورهای تازه استقلال یافته (پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی) عامل سازمان شانگهای بود. در آن زمان ، این کشورها پس از استقلال متوجه شدند که نمی توانند به تنهایی در برابر گسترش سازمانها و فعالیتهای تروریستی ، افراط گرایی و فعالیتهای گروههای جدایی طلب بایستند. بنابراین ، آنها همکاری را در چارچوب سازمانی منطقه ای برای دستیابی به اهداف امنیتی در دستور کار قرار دادند.

سازمان همکاری شانگهای (SCO) در سال 1996 در شانگهای با نام “گروه شانگهای 5” با هدف مبارزه با تهدیدهای امنیتی جدید و گرد هم آوردن رهبران روسیه ، چین ، قزاقستان ، قرقیزستان و تاجیکستان در سال 1996 تأسیس شد.

بنابراین ، عضویت ایران در سازمان شانگهای مسئله مهمی برای همه اعضا است. علاوه بر مزایای ایران از این عضویت ، با پتانسیل عظیم ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک خود ، می تواند تأثیر قابل توجهی بر قدرت آن داشته باشد. این می تواند یکی از دلایل مخالفت غرب با پیوستن ایران باشد.