نقد فیلم برادران (Brothers) | یک دزدی خانوادگی بی‌مزه و لوس!

حتی در مورد رابطه مادر با دو پسرش هم همین موضوع تکرار می‌شود و ما قرار نیست شاهد شکل گرفتن یک رابطه عمیق بین شخصیت‌ها باشیم. فیلم فرصت‌های خود را دارد، اما به شکل ناشیانه‌ای از آن استفاده نمی‌کند. نکته قابل توجه این است که فیلم شاخ و برگ اضافه‌ای به داستان نمی‌دهد و این موضوع مثبتی است، اما نمی‌تواند از همان داستانی که از ابتدا به بیننده ارائه کند هم به درستی به آن بپردازد و آن را روایت کند. مشکل اصلی این است که فیلم نمی‌تواند بیشتر از نمایش یک رابطه سطحی چندان به مشکلات و اختلافات شخصیت‌ها بپردازد و در عوض تلاش می‌کند تا این ضعف را با شوخی‌های متعدد پر کند.

دقیقا مشکل اصلی فیلم Brothers از اینجا آغاز می‌شود که سازندگان تصمیم می‌گیرند تا به‌جای پرداختن بیشتر و بهتر به شخصیت‌ها با شوخی‌های سطحی و ضعیف این خلا را پر کنند. متاسفانه سطح شوخی‌ها و صحنه‌های کمدی بسیار ضعیف است و بسیاری از آن‌ها به حدی بی‌مزه هستند که می‌تواند باعث شود حتی به جلو بزنید تا صحنه تمام شود و به صحنه بعدی بروید. بدون شک این مشکل بزرگی برای چنین فیلمی است که متاسفانه خبری از شوخی‌های جذاب در بیشتر بخش‌های فیلم نیست و حتی چند شوخی یا کمدی خوب فیلم هم به لطف عملکرد بازیگران فیلم رخ می‌دهد.

باتوجه‌به اینکه کارگردان فیلم سابقه کارگردانی فیلم Palm Springs را داشته است، انتظار بسیار بیشتری داشتم تا بتواند حداقل بخش کمدی فیلم برادران را به بخش مثبت و نقطه قوت فیلم تبدیل کند، اما دقیقا به بخش منفی و ضعیف فیلم تبدیل شده است. این موضوع بدون شک اتفاق خوبی نیست و متاسفانه فیلم حتی نمی‌تواند از ایده‌های کلیشه‌ای به‌خوبی استفاده کند و دیالوگ‌ها و نوع شوخی‌ها بیشتر باعث شکنجه بیننده می‌شوند تا اینکه باعث خنده یا حتی لبخند او شوند. حتی اگر انتظار خود را بسیار هم پایین بیاویم، نتیجه تفاوت خاصی قرار نیست بکند.