نقد فیلم جوکر: جنون مشترک (Joker: Folie a Deux)

برخلاف جوکر ۲۰۱۹، وقتی جنون مشترک روی پرده آمد همه آن را کوبیدند. مخاطب از جوکر، جوکری می‌خواست؛ و منتقد نیز دوست داشت بداند که تاد فیلیپس دقیقا به‌دنبال چه چیزی است! جنون مشترک همه‌ی ذهنیت مخاطب را خراب کرد، چراکه او منتظر دیدن دوباره‌ی چیزی بود که چند سال پیش سر کیف‌اش آورده و حسابی احساسات فروخورده‌اش را صیقل داده بود. از جوکر تنها واکین فینیکس‌اش مانده است، تنها المانی از جوکر که می‌تواند به مخاطب قدری دلگرمی بدهد. تاد فیلیپس در قسمت اول جوکر به موضوع قدرت و آشوب می‌پرداخت و از این گستره به ایده‌ی ارتش جوکرها نزدیک می‌شد. جوکر تاد فیلیپس پایه‌ریز یک مسیر اعتراضی بود، اعتراض علیه سیستمی که همه‌ی قدرت را در دست دارد.

مخاطب در سال ۲۰۱۹ برای دیدن خودش در هیئت یک جوکر به سینما رفت، خوشحال بیرون آمد و همه را تشویق به دیدن آن کرد. اما مخاطب در سال ۲۰۲۴ وقتی به سینما رفت دیگر جوکری ندید، او خودش را ندید، دلتنگ شد، دلتنگ اعتراض، دلتنگ هرج‌ومرج علیه سیستم موجود و در آخر دلتنگ شجاعتی که هیچوقت درون خودش آن را لمس نکرده و تنها در سایه‌های روانی جوکر آن را دیده بود. گم شدن جوکر، دلیلی شد، بر شکست جنون مشترک. تاد فیلیپس نباید چیزی را که ساخته بود رها می‌کرد، چونکه او خالق جهان و قهرمانی بود که مخاطب در دنیای واقعی نمی‌توانست بدان دست پیدا کند. تاد فیلیپس آرزوهای یک طبقه‌ی درهم‌فرورفته و به‌دنبال ناجی را برآورده کرده بود، مخاطبی که سینما را محلی برای تحقق آرزوهایش می‌دید؛ جائی برای دهن‌کجی به کسانی که قدرت را در دست دارند و خالق تعفن‌اند.

در ادامه داستان فیلم مشخص می‌شود