شمال تهران پر از داروخانه و جنوب تهران خالی از داروخانه!

سالم الخبر: در شریعتی، پاسداران، تجریش، بونک، تهران پارس و هر منطقه ای که ساکنان آن منابع مالی بهتری دارند، خیابان ها مملو از داروخانه های متصل به یکدیگر است! حداکثر فاصله دو داروخانه در برخی خیابان ها به 10 درجه هم نمی رسد. از طرفی چند کیلومتر دورتر و در برخی مناطق جنوبی داروخانه کمیاب است و گاهی مردم این مناطق برای خرید داروی ساده مجبورند چندین خیابان را پیاده طی کنند تا به داروخانه برسند.

در شریعتی، پاسداران، تجریش، بنک، تهرانپارس و هر منطقه ای که ساکنان آن منابع مالی بهتری دارند، خیابان ها مملو از داروخانه های متصل است! حداکثر فاصله دو داروخانه در برخی خیابان ها به 10 درجه هم نمی رسد. از طرفی چند کیلومتر دورتر و در برخی مناطق جنوبی به ندرت داروخانه ای وجود دارد و گاهی مردم این مناطق برای خرید یک خانه ساده مجبورند چندین خیابان را طی کنند تا به داروخانه ای برسند.

ماه گذشته مینا آژوق، رئیس اداره امور دارویی سازمان غذا و دارو، تعداد داروخانه ها را 1400 و 13 هزار و 368 و در سال 1401، 14 هزار و 686 و در پایان سال 1402 تعداد داروخانه ها را 16 هزار اعلام کرد. 532. البته همین چند روز پیش شهرام کلانتری رئیس انجمن داروسازان ایران در جلسه ای به مناسبت روز داروساز گفت: در برخی استان های کشور میانگین سرانه داروخانه یک داروخانه است. به ازای هر 10 هزار نفر، اما در استان تهران به ازای هر 3500 نفر یک داروخانه وجود دارد.

مشکلی که دسترسی عموم مردم به دارو را با چالش هایی مواجه می کند. بحث در مورد کمبود برخی داروها همچنان یک چالش است

اما آنچه شگفت آورتر است رشد قارچ در داروخانه های برخی از نقاط کشور نسبت به سایر مناطق است. اکنون با گذشت سه سال از تصویب آیین نامه تأسیس و مدیریت داروخانه ها، دسترسی مردم به داروخانه ها به ویژه داروخانه های شبانه روزی به ویژه در مناطق محروم و محروم کم است. از سوی دیگر، طبق دستورالعمل جدید سازمان غذا و دارو، از این پس افراد غیر داروساز نیز می توانند داروخانه راه اندازی کنند.

نهادهای غیرتخصصی را در نوشتن آیین نامه دخالت دهید!
آیین نامه تأسیس و اداره داروخانه ها مطابق با اجرای سند اجرایی خدمات بهداشتی و درمانی و وظایف و صلاحیت داروسازان شاغل در داروخانه ها در خرداد 1400 هجری شمسی به تصویب رسید.

این آیین نامه تاکید ویژه ای بر توزیع عادلانه، دسترسی مناسب به خدمات پزشکی برای محصولات سلامت محور و حمایت از حقوق مردم دارد. از سوی دیگر، یکی از اهداف مهم تصویب آن، ایجاد خط مشی، سازماندهی، کنترل و نظارت بر کلیه مراحل تاسیس و فعالیت داروخانه ها است، اما اکنون این پرسش مطرح است که پس از گذشت این مدت از صدور داروخانه ها. آیا حذف مهم ترین قسمت آن که فاصله با داروخانه های دیگر است چه تاثیری بر توزیع داروخانه ها دارد؟

مرضیه بذرافشان نماینده حقوقی انجمن داروسازان ایران در پاسخ به این سوال می گوید: دخالت غیرتخصصی و غیر کارشناسی برخی نهادها و سازمان ها در امور وزارت بهداشت در نظام سلامت مانند هیأت رقابت و سازمان مقررات زدایی که منجر به تصمیم دیوان عدالت اداری مبنی بر حذف کنترل های سرشماری نفوس شد، عدم وجود کنترل برای تأسیس داروخانه ها، دلیل اصلی عدم توازن در توزیع خدمات دارویی موثر در کشور پس از ادارات اداری است. تصمیم دادگاه برای تنظیم تاسیس داروخانه ها

سازمان غذا و دارو با حذف عوامل جمعیتی و مسافتی که امکان یکسان سازی خدمات، سیاست گذاری و برنامه ریزی را فراهم می کند، مسیرهای مختلفی را طی کرد که تعادل منطقی داروخانه ها را در کشور بر هم زد.

با توجه به توضیحات وی، هر شهر تعداد مشخصی امتیاز برای تاسیس داروخانه دارد و زمانی که داروساز به این نقاط رسید، می تواند داروخانه تاسیس کند. مهم نیست که کدام قسمت از شهر به خدمات بیشتری نیاز دارد. البته قبلا به داروسازان گفته شده بود که در برخی مناطق نیاز به دارو وجود دارد. قبل از سال 1400 این گونه بود که اگر قرار بود داروخانه ای ساخته شود باید در مناطق کم برخوردار و محروم و در حاشیه شهرها و روستاها باشد اما پس از ابلاغ این سامانه همه این موارد تغییر کرد و داروسازان می توانند داروخانه ای را در هر کجا که می خواستند تأسیس کنند. نتیجه مهاجرت داروخانه ها از مناطق فقیر به شهرهای بزرگتر و مناطق مرفه تر بود.

بدافشان دلیل هرج و مرج در پراکندگی داروخانه ها را دخالت نهادهای غیرتخصصی می داند: «براساس مصوبات شورای رقابت و هیئت تحریریه نظارت، دیوان عدالت اداری وزارت بازرگانی و بازرگانی را لغو کرد. مقررات صنعت.” “سلامتی به سطح خدمات، جمعیت و مسافت بستگی دارد.” در هر زمان و در هر مکان ارائه می شود که منجر به عدم تعهد به تسویه خدمات بهداشتی و دسترسی عادلانه مردم به خدمات دارویی و دارویی می شود. البته بذرافشان معتقد است که ارائه خدمات پزشکی و دارویی باید مبتنی بر آحاد جامعه باشد، بنابراین; جمعیت و مکان باید در تعیین محل خدمت موثر باشد.

داروخانه یا تجارت؟
عدم نظارت

شهری مانند تهران در راه اندازی داروخانه با مشکل مواجه شد، زیرا بسیاری از همان داروسازانی که دست روی دهان گذاشته بودند، داروخانه های خود را در مناطق شمالی این شهر تاسیس کردند. موردی که پرسش هایی را در مورد عدالت اجتماعی و درمان ایجاد می کند.

نماینده حقوقی انجمن داروسازان ایران با اشاره به آمار در این زمینه به ما می گوید: به طور متوسط ​​در برخی استان ها مانند سیستان، بلوچستان و هرمزگان که استان های کم برخوردار هستند به ازای هر 11 هزار نفر یک داروخانه وجود دارد. از سوی دیگر در مناطق شمالی تهران به ازای هر 3500 نفر یک داروخانه ایجاد شده است و این شرایط منجر به مشکلات فعلی شبکه توزیع داروی کشور می شود. وی همچنین می افزاید: در حال حاضر به طور متوسط ​​به ازای هر 5700 نفر یک داروخانه در کشور وجود دارد اما بر اساس اعداد ذکر شده در برنامه هفتم توسعه باید تا پایان سال به ازای هر 5000 نفر یک داروخانه در کشور داشته باشیم. امسال.» “بیایید یک برنامه داروسازی داشته باشیم.”

این در حالی است که برخی معتقدند کاهش تعداد برخی داروها به دلیل تراکم زیاد و توزیع نامناسب داروخانه ها است، زیرا تمرکز در این مراکز بر فروش مکمل های غذایی و آرایشی و بهداشتی است. از سوی دیگر، تاسیس داروخانه در محله های کم برخوردار به داروخانه داران آسیب وارد می کند، چرا که قطعا ساکنان این محله ها توان مالی خرید این محصولات را ندارند. بنابراین تصمیمی که قرار بود به نفع خانواده ها و داروسازان جوان باشد، اکنون به چالشی جدی تبدیل شده است و نتیجه آن عدالت در سلامت نیست چرا که مناطق محروم همچنان در تامین دارو و درمان عقب هستند!/جام جم