دانشمندان مدار تشخیص چهره را در مغز نخستی ها کشف کرده اند

اسکن مغز میمون های رزوس نشان می دهد که وقتی چیزی در گوشه میدان دید آنها قرار می گیرد، مغز آنها در کمتر از 40 میلی ثانیه تشخیص می دهد که صورت است یا یک شی. به عبارت دیگر، این پستانداران تنها با نیم نگاه، حتی بدون چرخاندن کامل سر، چهره را تشخیص می دهند.

این تشخیص سریع چهره در مغز پستانداران از طریق یک مسیر تکاملی باستانی به نام رخ داده استکولیکولوس برترممکن است این مسیر از چشم ها به یکی از قسمت های اصلی بینایی و سپس به قسمتی از مغز میانی می رود بخش های “جوانتر” قشر بینایی برای پستانداران.

در مقایسه، انسان ها می توانند چهره های آشنا را در مرکز بینایی خود در عرض 380 میلی ثانیه تشخیص دهند. این 80 میلی ثانیه کوتاه تر از زمانی است که آنها چهره های ناآشنا را شناسایی کردند. مدار کوتاه‌تر فوق زمان کمتری برای شناسایی چهره‌ها می‌برد، اما فقط مواردی مانند چهره‌ها را در گوشه میدان دید تشخیص می‌دهد.

دانشمندان مطمئن نیستند که آیا اعصاب کولیکولوس فوقانی همان نقشی را که در میمون‌های رزوس دارند در انسان بازی می‌کنند. اما می دانیم که این اعصاب نوزادان را قادر می سازد تا چهره ها را دنبال کنند و به محرک های عاطفی پاسخ دهند.

این مدار می‌تواند توضیح دهد که چگونه می‌توانیم چهره‌ها را حتی از گوشه چشم که در آن حدت بینایی کم است، تشخیص دهیم. این مدار احتمالاً به مغز کمک می کند حالات پیچیده چهره افراد را تشخیص دهد و ما را قادر می سازد تا مهارت های تعامل اجتماعی را به دست آوریم.

توانایی تشخیص چهره نخستی ها

در یک مطالعه اخیر، محققان موسسه ملی بهداشت ایالات متحده، مغز دو میمون رزوس را اسکن کردند تا ببینند وقتی میمون ها تصاویری از صورت میمون، صورت انسان، بدن، دست، میوه یا یک مرد را می بینند، چه نورونی در مغز آنها فعال می شود. . -چیزهای ساخته شده

این تصاویر خارج از میدان بینایی مرکزی میمون ها قرار داده شد تا آنها نتوانند از مدارهای تشخیص چهره آشنای خود استفاده کنند.

در نهایت، محققان 140 نورون را در کولیکولوس فوقانی شمارش کردند که به چهره سایر میمون‌ها در اطراف میدان بینایی واکنش قوی‌تری نشان دادند.

محققان دریافتند که هر دو میمون تنها پس از 30 میلی ثانیه از مشاهده تصاویر قادر به تشخیص چهره بودند. پس از 50 میلی ثانیه، دقت این تمایز به 80 درصد و پس از 90 میلی ثانیه به اوج دقت 92 درصد رسید.

از سوی دیگر، گروه برتر هر دو میمون حدود 65 میلی ثانیه پس از ارائه تصاویر، بین اجسام متحرک و غیر متحرک تمایز قائل شدند.

پاسخ آهسته تر به اشیا نشان می دهد که نخستی ها برای تأیید آنچه که چشم می بیند به نواحی قشری مرتبه بالاتر نیاز دارند. اما اشیایی که شبیه چهره هستند، این مسیر طولانی‌تر را دور می‌زنند و بلافاصله نورون‌ها را در مغز میانی فعال می‌کنند.

این یافته‌ها توضیح می‌دهند که چرا کودکان هنوز می‌توانند روی چهره‌ها تمرکز کنند، حتی اگر نورون‌های تشخیص چهره را در قشر بینایی خود ایجاد نکرده‌اند. این مدار تازه کشف شده همچنین توضیح می‌دهد که چرا برخی از نخستی‌ها سر خود را خیلی سریع‌تر از اعصاب تشخیص چهره دقیق‌ترشان به سمت صورت می‌چرخانند.

محققان می گویند این مدار ممکن است یکی از عوامل در تکامل فرآیندهای پیچیده تر تشخیص چهره در مغز باشد. به این ترتیب اختلال او می تواند در اوتیسم نقش داشته باشد. محققان نتایج مطالعه خود را در مجله Neuron منتشر کردند.