سحابی سیاره ای جونز-امبرسون 1این ستاره خورشید مانندی است که در فاصله 1600 سال نوری از زمین در جهت صورت فلکی سیاهگوش قرار دارد.
در فاصله حدود 4 سال نوری از ما، جونز-امبرسون 1 توسط بقایای یک ستاره در حال مرگ به فضای بین ستاره ای منتقل شد. زیرا منبع مرکزی، هیدروژن و سپس هلیوم، میلیاردها سال بعد برای همجوشی مورد استفاده قرار گرفت.
امروز در تصویر ناسا چه می بینیم؟
در نزدیکی مرکز سحابی سیاره ای یک کوتوله سفید آبی داغ باقی مانده از هسته وجود دارد. این سحابی که با نام PK 164 +31.1 نیز شناخته می شود، کم نور است و به سختی از طریق عدسی تلسکوپ دیده می شود.
اما این تصویر عمیق که بیش از 12 ساعت نوردهی را جمع آوری می کند، آن را با جزئیات استثنایی نشان می دهد. ستارگان در کهکشان راه شیری ما، و همچنین کهکشان های پس زمینه، در میدان دید واضح پراکنده شده اند.
جونز-امبرسون 1 که فقط از مناظر کیهانی می گذرد، طی چند هزار سال آینده ناپدید خواهد شد. اما کوتوله سفید داغ مرکزی آن پس از میلیاردها سال سرد خواهد شد.
منبع خبر: https://digiato.com/astronomy/jones-emberson-1-apod-2
تحریریه ABS NEWS | ای بی اس نیوز