اقیانوس ها نقش مهمی در تنظیم دی اکسید کربن اتمسفر دارند

نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که شکل و عمق کف اقیانوس می تواند تا 50 درصد از تغییرات میزان کربن ذخیره شده در اقیانوس ها را توضیح دهد. پیش از این، دانشمندان این تغییرات را به عوامل نامشخصی نسبت می دادند که نمی توانستند به طور کامل توضیح دهند.

محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا می گویند این اولین بار است که شکل و عمق کف اقیانوس نقش مهمی در ذخیره کربن و چرخه کربن دارد. آنها نتایج تحقیقات خود را در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر کردند.

حرکت کربن بین جو، اقیانوس ها و قاره ها چرخه کربن نامیده می شود و یکی از مهمترین فرآیندهای اساسی تنظیم کننده آب و هوای زمین است. برخی از عوامل مانند فوران های آتشفشانی و فعالیت های انسانی، دی اکسید کربن را وارد جو می کنند. عوامل دیگری مانند جنگل ها و اقیانوس ها این گاز را جذب می کنند. تعادل بین کربن آزاد شده و کربن ذخیره شده، آب و هوای زمین را پایدار می کند.

چرخه کربن طولانی مدت از بخش های زیادی در مقیاس های مختلف تشکیل شده است. یکی از این بخشهاحمام سنجی“یا”اندازه گیری عمق«این ته اقیانوس ها است. به معنای عمق، متوسط ​​و شکل تخت است. عواملی مانند موقعیت نسبی قاره ها و اقیانوس ها، سطح آب و همچنین جریان های موجود در گوشته زمین بر عمق سنجی کف تأثیر می گذارد.

رابطه بین عمق بستر و ذخیره کربن اقیانوس

محققان اندازه‌گیری‌های عمق کف اقیانوس‌ها را در ۸۰ میلیون سال گذشته شبیه‌سازی کردند و آن‌ها را به یک مدل کامپیوتری برای مطالعه ذخیره‌سازی کربن در دریاها وارد کردند. نتایج نشان داد که عمق و شکل کف بر سه عامل قلیائیت اقیانوس، اشباع کلسیت و عمق خنثی‌سازی کربنات (عمقی که سرعت تولید کربنات کلسیم برابر با سرعت انحلال آن است) تأثیر می‌گذارد.

این سه عامل نقش کلیدی در درک چگونگی ذخیره کربن در کف اقیانوس دارند. تغییر در عمق کف اقیانوس در مکان هایی که عمق آب کمتر از 600 متر است و پراکندگی لایه های عمیق تر از 1000 متر بر این سه عامل تأثیر می گذارد.

محققان همچنین دریافتند که عمق سنجی به تنهایی 33 تا 50 درصد از تغییرات مشاهده شده در ذخیره کربن اقیانوس ها در دوران زمین شناسی کنونی، عصر سنوزوئیک یا سنوزوئیک را شامل می شود.

آنها می گویند مدل های چرخه کربن معمولاً عمق و شکل کف اقیانوس را ثابت نگه می دارند یا آن را به عنوان یک عامل ثانویه در نظر می گیرند. این مدل‌ها به اشتباه تغییرات ذخیره‌سازی کربن را به عوامل مبهم‌تری نسبت می‌دهند. مانند دی اکسید کربن موجود در جو، دمای ستون آب و سیلیکات ها و کربنات های ورودی از رودخانه ها به دریاها.

اما این تحقیق جدید نشان می دهد که شکل و عمق کف اقیانوس ممکن است مهمترین عامل در تعیین میزان ذخیره کربن باشد. با توجه به اینکه ذخیره کربن یکی از راه های مقابله با تغییرات آب و هوایی است، این یافته ها از اهمیت بالایی برخوردار هستند. همچنین می توان از آنها برای یافتن سیارات قابل سکونت در کیهان استفاده کرد.