امروز در فضا: آخرین رصد سحابی خرچنگ

در 22 آوریل 1056، آخرین رصد یک ستاره مهمان در صورت فلکی ثور انجام شد. در واقع آنچه مشاهده شد یک انفجار ابرنواختری بود که اکنون سحابی خرچنگ نامیده می شود.

سحابی خرچنگ در آسمان می درخشید

این ستاره مهمان اولین بار در 5 ژوئیه 1054 توسط ستاره شناسان چینی مشاهده شد. در حدود 3.5- درجه، روشنایی ظاهری آن تقریباً چهار برابر روشن‌تر از زهره در درخشان‌ترین حالت خود بود و حتی در روز روشن برای 23 روز آینده قابل مشاهده بود.

این مشاهدات ممکن است توسط هنرمندان هندی آناسازی (در آریزونا و نیومکزیکوی کنونی) نیز ثبت شده باشد، زیرا آثار هنری باقی مانده منعکس کننده این رویداد است.

در 22 آوریل 1056، یک ستاره شناس چینی گزارش داد که ستاره مهمان نامرئی شده است. این ستاره ابتدا در پنجمین ماه از سال اول سلطنت چیهو ظاهر شد و یک روز صبح در شرق با پرتوهایی که در چهار جهت نشان می‌دهند، مانند سیاره زهره، قابل مشاهده بود.

یانگ وی تی، ستاره شناس چینی، گزارش داد که این ستاره در دو ماه اول رصدش زرد رنگ بوده است.

سرنوشت ستاره مهمان

این پدیده در حال حاضر ابرنواختر نامیده می شود. ستاره ای در حال انفجار که به طور موقت از هر جسم دیگری در آسمان به جز خورشید درخشان تر است. ابرنواختر رویدادی است که در پایان عمر ستاره رخ می دهد، زمانی که سوخت هسته ای آن تمام می شود و جرم آن دیگر با انتشار انرژی هسته ای پشتیبانی نمی شود.

اگر ستاره بیش از حد پرجرم باشد، هسته آن فرو می ریزد و انرژی زیادی آزاد می کند. انرژی ستاره پرجرم موج انفجاری ایجاد می کند که گوشته ستاره را به فضا پرتاب می کند.

نتیجه فروپاشی ممکن است، در برخی موارد، یک “ستاره نوترونی” به سرعت در حال چرخش باشد که پس از سال ها به یک تپ اختر رادیویی تبدیل می شود.

امروزه سحابی خرچنگ را می توان در نزدیکی ستاره زتا توروس، که M1 نیز نامیده می شود، مشاهده کرد، زیرا برای اولین بار در فهرست اشیاء مسیه قرار گرفت.

سحابی خرچنگ منبع قدرتمندی از امواج رادیویی است و در نزدیکی مرکز یک سحابی ستاره ای کم نور به نام NP0532 قرار دارد. نشان داده شده است که این ستاره یک تپ اختر است و نور مرئی آن با فرکانس مشابه امواج رادیویی ساطع می شود.

این ستاره با سرعت 30 بار در ثانیه می چرخد ​​و قطری در حدود 10 کیلومتر دارد و یکی از معدود ابرنواخترهایی است که در طول تاریخ در کهکشان راه شیری مشاهده شده است.

در حالی که ابرنواخترهای زیادی در کهکشان های نزدیک مشاهده شده است، آنها رویدادهای نسبتا نادری در کهکشان ما هستند. ستاره کپلر آخرین بار در سال 1604 دیده شد.