فقط نیمی از پزشکان عمومی طبابت می کنند

سالم خبر: بیش از 95 هزار پزشک عمومی در کشور داریم که فقط نیمی از آنها طبابت می کنند و بقیه دیگر پزشکی نمی کنند و بیشتر آنها به مشاغل دیگر روی آورده اند.

به گزارش سالم خبر، در کشورهای پیشرفته سیستم ارجاع وجود دارد و اجرا می شود. به این ترتیب که قبل از مراجعه به متخصص در هر زمینه ای، بیمار باید برای بیماری های مختلف به پزشک عمومی مراجعه کند و پزشک عمومی در صورت صلاحدید او را به پزشک متخصص ارجاع می دهد. در ایران اگرچه سال هاست که کارشناسان و خود پزشکان بر اجرای نظام ارجاع تاکید دارند، اما وزارت بهداشت اراده و برنامه ریزی برای اجرای آن نداشت و در نتیجه مردم به هر دلیلی به پزشک متخصص مراجعه می کنند. بیماری با توجه به تشخیص آنها.

بسیاری از افراد حتی اصرار دارند که برای معاینه سالانه توسط پزشک متخصص بنویسند و به همین دلیل به پزشک عمومی مراجعه نمی کنند. این در حالی است که پزشک عمومی تمام دروسی را که پزشک متخصص گذرانده است گذرانده است و از نظر دانش پزشکی عمومی دست کمی از پزشک متخصص ندارد و تنها دوره های تخصصی را گذرانده است.

طرفداری سرد جامعه نسبت به پزشکان عمومی باعث شده است که بسیاری از آنها به فضای مجازی روی بیاورند و از طریق وبلاگ نویسی و تولید محتوای مرتبط با سلامت سعی در جلب توجه عمومی داشته باشند. بسیاری از آنها که در فضای مجازی فعال نیستند، سراغ مشاغل دیگری رفته اند.

ایرانی ها به پزشکان عمومی اعتماد ندارند؟
اما چرا ایرانی ها به پزشکان عمومی ترجیح نمی دهند؟ آیا آنها را غیرقابل اعتماد می دانند؟ بابک پورگلیش، پزشک عمومی و رئیس دفتر انجمن پزشکان عمومی تهران به الهمشهری می‌گوید: «پزشک عمومی در کشورهای دیگر جایگاه بالایی دارد و مردم نیز سمت او را می‌پذیرند. اما در ایران مشخص نیست که پزشک عمومی چه می کند.

وی می گوید: در ایران به خصوص در شهرهای بزرگ اگر فردی مریض شود در بسیاری از موارد به پزشک عمومی مراجعه نمی کند و مستقیم به متخصص یا متخصص مراجعه می کند. در حالی که طبق سیستم ارجاع ابتدا باید به پزشک عمومی مراجعه کرد که تشخیص می دهد آیا مراجعه به متخصص ضروری است یا خیر؟

رئیس دفتر تهران انجمن پزشکان عمومی ادامه می دهد: اکنون در کشورهایی مانند آمریکا و کشورهایی که دارای سیستم پزشک خانواده هستند، برخی از متخصصان مانند متخصص زنان، داخلی و اطفال به عنوان پزشک خانواده فعالیت می کنند و درآمد پزشک خانواده نیز می باشد. کمتر از متخصص داخلی یا متخصص اطفال نیست و در برخی کشورها بیشتر از این است. اما در ایران از پزشکان عمومی استقبال خوبی نمی شود و فکر می کنم دلیل آن فرهنگی است. چون از ابتدا به مردم آموزش داده نشده بود که با کوچکترین عوارضی که برایشان پیش آمد، بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه نکنند و ابتدا به پزشک عمومی مراجعه کنند. می بینید که یک نفر چند روزی است که سرفه می کند، پس با یک متخصص ریه یا آلرژی وقت می گیرید و پیش او می روید. در مراجعه به پزشک عمومی می تواند از مشکل خود مطلع شود و هزینه کمتری برای ویزیت پرداخت خواهد کرد.

بورگلیچ می گوید که خود پزشکان عمومی می دانند که مردم آنها را نمی پذیرند، به همین دلیل است که هیچ یک از آنها روی تابلوی مطب خود «پزشک عمومی» نمی نویسند. همه در مورد داخلی اطفال، داخلی پوست و مو، روماتولوژی داخلی و … می نویسند. پزشکی که نمی تواند روی تابلوی مطب خود بنویسد پزشک عمومی، پزشکی که روزانه حتی 10 بیمار را نمی بیند، طبیعتاً برای اداره زندگی و معیشت خود به مشاغل دیگری مانند خرید و فروش ملک، انجام بوتاکس و غیره روی می آورد. ; متأسفانه تحرک و اراده ای برای حل مشکل وجود ندارد. در حالی که کوچکترین اقدام می تواند اجرای صحیح نظام ارجاع در سراسر کشور باشد.

با وجود اینکه پزشکان بر اجرای سیستم ارجاع اصرار دارند، اما بسیاری از مردم اصرار دارند که علت مراجعه نکردن به پزشک عمومی به این دلیل است که چندین بار به پزشک مراجعه کرده‌اند اما نتیجه مثبتی ندیده‌اند و به همین دلیل اعتماد خود را از دست داده‌اند. به گفته این افراد، اکثر پزشکان عمومی با بیماران بسیار محافظه کارانه رفتار می کنند. زیرا آنها می دانند که وظیفه خطرناکی دارند یا از دانش پزشکی خود آنطور که باید بیمار استفاده نمی کنند.

این در حالی است که رئیس دفتر سندیکای پزشکان عمومی تهران معتقد است به اندازه ای که پزشک متخصص – به جز دوره تخصصی که گذرانده – درس خوانده است، دکتر عمومی هم همین دوره ها را گذرانده است و این معنا و مفهوم ندارد. که در کارش ناتوان است. وی می گوید: استقبال سرد پزشکان عمومی عواقب ناخوشایندی دارد. وقتی تعداد بیمارانی که به پزشک عمومی مراجعه می کنند کاهش می یابد، او مجبور می شود شغل خود را تغییر دهد. اکنون طبق آمار سازمان نظام پزشکی بیش از 95 هزار پزشک عمومی در کشور داریم که از این تعداد 40 تا 45 هزار نفر طبابت می کنند و بقیه یا دیگر پزشکی نمی کنند و همانطور که گفتم به پزشکان دیگر روی آورده اند. شغل ها. بسیاری از آنها نیز از این کشور مهاجرت کردند.

پورقلیش گفت: به نظر می رسد دلیل عدم استقبال جامعه ایرانی از پزشک عمومی بیش از هر چیز دیگری باشد که مقوله ای فرهنگی است و با فرهنگ سازی صحیح می توان برای پزشک عمومی در ذهن مردم جا باز کرد. درست مثل کشورهای دیگر. زمانی که شما اصرار به اجرای سیستم ارجاع دارید و هر ارجاعی را قبول ندارید، مردم قطعا و به طور طبیعی به تدریج یاد خواهند گرفت که برای هر مشکلی نیازی به مراجعه به پزشک متخصص نیست و قبل از هر کاری باید به پزشک عمومی مراجعه کنند. این سازه فرهنگی در بسیاری از موارد جواب داده و قطعا در این مورد هم جواب خواهد داد. مانند اصرار ایشان بر الکترونیکی شدن نسخه ها که عملی شد و تا حد زیادی موفقیت آمیز بود. دولت باید بر اجرای آن پافشاری کند و آن را دست کم نگیرد./الهمشهری آنلاین