سالم خبر: روزنامه همامیهن در گزارشی از وضعیت بیمارستان های کشور نوشت: اطراف بیمارستان های دولتی تهران و شهرهای بزرگ کشور مملو از خانواده های منتظر است. صبر کنید تا تخت خالی شود و روند درمان به پایان برسد. تعداد زیادی از آنها در اطراف بیمارستان امام خمینی تهران دیده می شوند که صدها کیلومتر را طی می کنند تا به یک پزشک برسند، یک مرکز درمانی مجهز به تجهیزات پیشرفته.
روبان قرمز برای افتتاح مراکز درمانی کوچک و بزرگ یکی پس از دیگری در شهرهای مختلف در اجرای وعده مسئولان مبنی بر افزایش سرانه تخت های درمانی در کشور و افزایش دسترسی بیماران مناطق محروم به این مراکز در حال قطع است. خدمات، غافل از اینکه بسیاری از این بیمارستان ها به دلیل کمبود تجهیزات پزشکی و در دسترس بودن تیم های درمانی بدون استفاده هستند.
با اضافه شدن هزاران تخت بیمارستانی و افتتاح پیاپی بیمارستان ها و مراکز درمانی توسط وزرای بهداشت دولت فعلی و قبل، باید تا کنون تمامی نواقص برطرف شده بود. گفته می شود از سال 92 تا 1378 نزدیک به 40 هزار تخت بیمارستانی در کشور افتتاح شد و دولت سیزدهم 16 هزار تخت اضافه به ظرفیت نظام سلامت کشور اضافه کرد اما هنوز سهم افراد در تخت های بیمارستانی به 2 نفر نرسیده است. درصد . . هزار نفر در حالی که در سایر کشورها نسبت افراد یک خانواده 8 در هزار نفر است. بیماران از شهرهای مختلف به تهران می آیند و از شهرهای بزرگ کشور سفر می کنند، زیرا نه تنها در مراکز نوساز بلکه در مراکز قدیمی نیز نمی توانند خدمات مورد نیاز خود را دریافت کنند و چاره ای جز سفر طاقت فرسا برای دریافت ندارند. رفتار.
50 هزار تخت فرسوده
طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، تعداد تخت های بیمارستانی در ایران در سال 1979 به 1.5 در هزار نفر و در سال 1986 به 1.7 رسید، اما در دو سال بعد این تعداد به 1/3 کاهش یافت. در سال 89 این آمار به 1.7 تخت به ازای هر هزار نفر رسید، اما از سال 1992 دوباره به 1.5 کاهش یافته است. این وضعیتی است که نشان می دهد ایران یک دهه است که هیچ پیشرفتی از نظر سهم سرانه تخت های بیمارستانی نداشته است. پس از یک دهه دیگر تعداد تخت های بیمارستانی در کشور به 160 هزار تخت رسید یعنی به ازای هر هزار نفر 1.8 تخت در کشور وجود دارد که این آمار نشان می دهد در 10 سال تعداد تخت های هر جمعیت تنها 0.3 افزایش یافته است. .
بیمارستان های جدید و تازه افتتاح شده به دلیل کمبود تجهیزات پزشکی و پزشک متخصص نمی توانند خدمات مورد نیاز بیماران را با ظرفیت کامل ارائه کنند. از سوی دیگر بیمارستان های قدیمی به دلیل فرسودگی تخت ها و تجهیزات بیمارستانی،
آنها با کاهش ارائه خدمات مواجه شده اند. بررسی ها نشان می دهد که در حال حاضر بیش از 50000 تخت بیمارستانی فرسوده در کشور وجود دارد. اما کوروش شمیمی، رئیس هیئت مدیره انجمن بیمارستان های خصوصی کشور تعداد تخت های فرسوده را بیش از این تعداد و حدود 50 درصد اعلام کرد.
علیرغم افزایش تخت های بیمارستانی در بخش دولتی، دریافت خدمات در این مراکز جدید به دلیل ازدحام بیش از حد بیماران و کمبود یا حتی غیبت پزشک به فرآیندی طاقت فرسا و طولانی تبدیل شده است. با این حال، برخی از بیماران ترجیح می دهند این خدمات را از بخش خصوصی دریافت کنند. آمارها حاکی از آن است که 20 درصد بیماران در بخش خصوصی و 80 درصد خدمات سرپایی در همان بخش ارائه می شود، اما هزینه های بالا نقطه ضعف بسیاری از بیماران به ویژه بیماران نیازمند بخش خصوصی است. در مورد کسانی که از ادامه درمان خودداری می‌کنند یا از بیماری خود رنج می‌برند و مدت‌ها برای گرفتن وقت از مراکز درمانی بخش دولتی منتظر می‌مانند، تعداد آنها بسیار بیشتر است.
علی جعفریان، رئیس اسبق دانشگاه علوم پزشکی تهران تایید می کند که در مراکز درمانی نوساز، پزشک و پرستار وجود ندارد. او گفت: “اکنون بررسی کنید و ببینید بیمارستان هایی که در دو سال گذشته افتتاح شده اند چقدر فعال هستند.” قطعات غیر فعال باید بررسی شوند. برای اولین بار در تاریخ، دانشگاه علوم پزشکی تهران اعلام کرد که هر پرستاری که درخواست دهد مستقیماً استخدام می شود، اما حتی همین امر باعث شد تعداد بسیار کمی از پرستاران جذب شوند. در حال حاضر در یکی از بیمارستان های بزرگی که در تهران افتتاح شده، بخش با رزیدنت و ماما وجود دارد، اما پرستار وجود ندارد و این بخش تعطیل شده است. ما اتاق عمل داریم و کادر پزشکی داریم اما پرستار نداریم، این وضعیتی است که در بسیاری از بیمارستان‌های کشور وجود دارد و امکان ارائه خدمات وجود ندارد.
فقط افتتاحیه و مراسم
در شرایطی که با وجود افتتاح بیمارستان ها، سطح دسترسی بیماران به خدمات درمانی افزایش نیافته است، آیا نباید این وضعیت را صرفاً یک نمایش تبلیغاتی از سوی دولت ها و دبیران نظام سلامت تلقی کرد؟ محمدرضا فیض مهدوی، نظریه پرداز اقتصاد سلامت پاسخ می دهد و نکات جالبی را بیان می کند. واضح ترین سوال این است که آیا مراکز درمانی تازه افتتاح شده کارایی لازم را ندارند و دلیل افتتاح آنها چیست؟ وی می گوید: به طور کلی در سیاست گذاری و حکومت داری در کشور دچار سوء تفاهم و سوء تفاهم هستیم، یعنی کاهش دولت که به عنوان یک راهبرد مطرح شده و مرتب تکرار می شود، سوال اینجاست که با کاهش هزینه ها اندازه دولت، بیمارستان ها تبدیل شده اند
مراکز جدید، مراکز بهداشتی و حتی مدارس در حال بهره برداری، چگونه می توانند به رفع نیازهای مردم منجر شوند. اگر قرار باشد تعداد کارکنان دولت کاهش یابد، وضعیت بیمارستان‌های جدید در مناطق محروم چگونه خواهد بود؟»
وی با اشاره به اینکه همه این مراکز نیازمند نیروی انسانی و تجهیزات پزشکی هستند، ادامه می دهد: کاهش دولت در برنامه هفتم تکرار شد که نوعی بی مسئولیتی است و در اصل منجر به بی توجهی دولت به ارائه خدمات در بخش های مختلف می شود. از جمله بهداشت و درمان می شود.» همه دولت های مدرن در دنیا مسئولیت اجتماعی دارند، خدمات ارائه می دهند و به مردم پاسخگو هستند و مسلم است که نتیجه چنین عملیاتی ساخت بیمارستان و غیرفعال شدن ادارات آن به دلیل کمبود نیروی انسانی به دلیل عدم صدور مجوز کار.
فیض مهدوی در پاسخ به این سوال که نظام سلامت ما چقدر برای ساخت این بیمارستان ها نیاز دارد، می گوید: “مردم در زمان بیماری نیاز به درمان دارند. جامعه ما در حال پیر شدن است و امید به زندگی در حال افزایش است. قطعا سالمندان به خدمات نیاز دارند و این مراکز درمانی باید افزایش یابد.” و کشورهای اروپایی نسبت تخت های بیمارستانی 8 در هزار نفر است و هنوز نتوانسته ایم از 1.5 بگذریم و در برخی مناطق کشور 0.3 تخت در بیمارستان ها وجود دارد و طبیعی است که بیماران در این مناطق انجام می دهند. عدم دریافت خدمات در مواجهه با بیماری های ساده و غیر پیشرفته، از منظر بشردوستانه و بر اساس قانون اساسی فعلی، دولت ها موظف به احداث مراکز درمانی و ارائه خدمات هستند.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه با وجود این ضرورت ها اما در نبود بودجه، تجهیزات و نیروی انسانی، این مراکز تازه افتتاح شده تبدیل به ادارات متروکه و غیرفعال می شوند، می گوید: چرا در چنین شرایطی هستیم، هیچ کجای دنیا دولتی وجود ندارد. پول دارد و هیچ رئیس‌جمهوری از جیب خودش هزینه خدمات درمانی را پرداخت نمی‌کند، مالیات این هزینه‌ها را تامین می‌کند و باید طبق قانون از افرادی که درآمد بالایی دارند گرفته شود و در خدمات اجتماعی هزینه شود.نسبت شیب مالیات به تولید ناخالص داخلی در اکثر کشورها 22 تا 26 درصد است، کشورهای اروپایی اما در ایران به حدود 6 درصد می رسد، طبیعتاً اگر بخواهیم مشکل کمبود مالی را جبران کنیم باید فرار مالیاتی حل شود تا دولت بودجه لازم را داشته باشد. ارائه خدمات
بیمارستان های ضعیف
نه فقط بیمارستان های تازه افتتاح شده، بلکه بیمارستان ها نیز
حتی در شهری مثل تهران هم قدیمی محسوب می شود. بسیاری از این مراکز درمانی با فرسایش تجهیزات و زیرساخت های خود مواجه شده اند و توانایی ارتقاء تجهیزات آنها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. یک حادثه روند درمان و زمان خدمات رسانی به بیمار را پیچیده کرد و آن را به یک فرآیند طولانی تبدیل کرد. همچنین بر اساس گزارش منتشر شده از سوی سازمان جهانی بهداشت در مورد ایران، بیش از 60 درصد تجهیزات پزشکی در کشور به دلیل نبود سیستم نگهداری و تعمیر بهینه و اولیه و یا عدم تامین قطعات یدکی قابل استفاده نیستند. و انتقال فناوری تحت تاثیر تحریم ها.
در انتظار خروج از مناطق محروم
مشکل نیمه فعالیت بیمارستان های جدید و قدیم تنها به تخت ها و تجهیزات بیمارستانی محدود نمی شود و کمبود پزشک در این مراکز درمانی به نقطه ضعفی در ارائه خدمات به بیماران تبدیل شده است. این در حالی است که کارشناسان نسبت به کمبود شدید نیروهای متخصص و فوق تخصصی طی پنج سال آینده هشدار می دهند. علاوه بر عدم تمایل به خدمت در مناطق محروم و محروم، مهاجرت و خروج پزشکان از حرفه اصلی خود به معضلی جدی برای نظام سلامت تبدیل شده است، به طوری که با فرض آمار رسمی، سرانه پزشکان در ایران به ازای هر نفر 11 پزشک است. 10 هزار نفر و 30 نفر در دنیا به ازای هر 10 هزار نفر یک پزشک وجود دارد.
مناسب بودن پزشک و بیمارستان
ردا لاریبور، معاون فنی و نظارت سازمان نظام پزشکی نیز در خصوص کمبود پزشک در مراکز درمانی که اخیرا در مناطق مختلف کشور افتتاح شده است، به مردم کشور توضیح داد. به گفته وی، دو سال است که نیروی برنامه ریزی در منطقه حضور دارد، اما واضح است که برای اینکه پزشک در منطقه بماند و مردم با ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی بیشتر ارتباط برقرار کنند، باید کادرهای محلی جذب و به کار گرفته شوند. نیروها منجر به تداوم بیمارستان و تداوم خدمات خواهند شد. البته گاهی اوقات صف استخدام می شود اما هیچکس تمایلی به استخدام ندارد و این موضوع مهم تری است. بنابراین باید با تامین منابع، تشویق و تسهیل این مشکل این مشکل را حل کرد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا امکان تربیت این تعداد پزشک در کشور برای تامین نیروی انسانی مورد نیاز بیمارستان های افتتاح شده و در حال ساخت کافی است یا خیر؟ وی می گوید: معتقدیم تعداد پزشکان نسبت به تعداد دستیاران کم نیست و به طور متوسط به ازای هر 10 هزار نفر بین 11 تا 15 پزشک داریم که به نظر من عدد قابل قبولی است. اما اگر تعداد پزشکان زیاد شود و دیگر پرستار، ماما و پیراپزشک نداشته باشیم، فایده ای نخواهد داشت. اگر نیروها را حفظ کنیم مشکلی در این زمینه نخواهیم داشت
منبع خبر: https://www.saalemnews.com/news/16546/%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D9%81%D8%AA%D8%AA%D8%A7%D8%AD-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86-%D8%AA%D8%AC%D9%87%DB%8C%D8%B2%D8%A7%D8%AA-%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%D8%B2%D8%B4%DA%A9-%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1
تحریریه ABS NEWS | ای بی اس نیوز