مسئولیت کیفری ورزشکاران رزمی به لحاظ استفاده از ضربات خطرناک یا نامتعارف

آنا گزارش می دهد

ورزشکاران رزمی برای استفاده از ضربات خطرناک یا غیرعادی مسئولیت کیفری دارند.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آناداود حسنلو کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی – در حال حاضر ورزش یکی از موارد ضروری در زندگی افراد به ویژه جوانان است و یک ابزار مهم آموزشی است. هر شرکتی به ثمر نشسته است.

بدیهی است که با پیشرفت و تکامل جوامع، ورزش نیز پیشرفت و توسعه بیشتری یافته و قوانین تمامی کشورهای جهان ورزش و تربیت بدنی را امری مهم و ضروری می دانند. لازمه ورزش حرفه ای، شرکت در عملیات ورزشی پیچیده و گاه پرخطر، همراه با حوادث و پیامدهای نامطلوب است. در واقع، فعالیت های ورزشی همیشه با صدمات و حوادثی همراه است که منجر به مسئولیت ورزشکاران می شود. منظور از مسئولیت در اینجا خسارت مستقیم ناشی از عملیات ورزشی است، در حالی که مسئولیت کیفری ناشی از حوادث ورزشی یکی از موضوعات مهمی است که در آموزه های حقوق ورزشی به آن پرداخته شده است.

طبق ماده 158 قانون مجازات اسلامی، حوادث ناشی از فعالیت های ورزشی، مشروط بر اینکه علت حادثه مغایر مقررات مربوط به این رشته ورزشی نباشد و این مقررات مغایر با موازین شرعی نباشد، از موانع مسئولیت کیفری محسوب می شود. . ویژگی اصلی ماده 158 قانون مجازات اسلامی این است که موجب برائت مرتکب می شود، به عنصر ورزشی اعمال مرتکب مرتبط است. منظور از ورزش، ورزش به معنای متعارف است و منظور از عملیات ورزشی، اعمالی است که در چارچوب یک ورزش انجام می شود.

بنابراین، برای مثال، ضرب و شتم ورزشکاران در این مقاله گنجانده نشده است. فرقی نمی کند حادثه در حین تمرین یا در حین مسابقه اتفاق بیفتد، شدت و ضعف حادثه در عملیات ورزشی تأثیری در جرم یا نبودن آن ندارد، زیرا قانونگذار اعلام کرده است که «حوادث ناشی از عملیات ورزشی» همچنان می تواند باشد. به عنوان یک شکستگی کوچک در نظر گرفته شود که شامل و می تواند منجر به مرگ شود.

بنابراین فقدان مسئولیت کیفری ناشی از رویدادهای ورزشی مشروط به شرایطی از جمله انجام فعالیت های ورزشی، مغایرت نداشتن قوانین ورزشی با موازین شرعی، عدم تخطی از قوانین ورزشی، تقصیر ورزشی و ویژگی های صرفاً ورزشی نویسنده است. زیرا یکی از مهمترین موضوعات مرتبط با حوادث ناشی از عملیات ورزشی و تشخیص مسئولیت کیفری، رفتار ورزشکاران در حین عملیات ورزشی است. بسیار مهم است که بدانیم کدام یک از رفتارها مسئولیتی را به مرتکب تحمیل می کند یا شامل هیچ مسئولیتی نمی شود. باید رفتار مجرمانه را در نظر گرفت که در چه صورت رفتار صلاحیت کیفری دارد و مشمول حقوق کیفری می شود و در چه شرایطی مرتکب می تواند مسئولیت کیفری داشته باشد و یا در چه صورت می توان آن را عذر مسئولیت کیفری دانست.

در این خصوص شایان ذکر است که اگر به دلیل ورزش های رزمی که یک سیستم سنتی و مبتنی بر روش های رزمی است، امروزه به دلایل مختلف از جمله دفاع شخصی، رقابت، رفاه و رشد فکری، جسمی و روحی تمرین می شود. جنبه های؛ اگر یکی از طرفین دچار جراحت یا فوت شود، باید در نظر داشت که مرگ یا جراحت یک نفر در ورزش باید با عمل نادرست شخص دیگر رابطه علت و معلولی داشته باشد، یعنی مثلاً باید مضر باشد. ضربه خارج از ضوابط و مقررات، استاد ورزش مورد نظر است و مهمتر این است که بررسی شود که این ضربه عمداً و به قصد آسیب زدن بوده است. بنابراین ابتدا باید علت صدمه یا فوت را مشخص کرد، علت آن چه بوده است و اگر از روی سهل انگاری بوده، آیا بر عهده ی عامل جراحت بوده است یا خیر؟ به عنوان مثال، پس از توقف داور مرکزی نباید ضربه ای رد و بدل شود، عمل هر یک از مبارزان پس از این منجر به مسئولیت خواهد شد.

از طرفی ممکن است یک ورزشکار رزمی به طور خطرناکی به گوش حریف ضربه بزند یا با مشت، پا یا دست به نقاط حساس بدن طرف مقابل ضربه بزند و باعث جراحت یا مرگ شود. ورزشکار مسئولیت کیفری تلقی شود. البته علاوه بر قابل پیش بینی بودن عمل مجرمانه در قانون (رکن قانونی) و همچنین پرداخت اولیه شورای تخصصی این رشته ورزشی و همچنین تایید پزشکی قانونی از غیرعادی بودن عمل و شخصی که مرتکب آن شده است، این که در حالتی است که بتواند از نظر روانی عمل کند، جرم (قصد سوء) و مسئولیت کیفری باید به او نسبت داده شود.

در واقع، تنها عمل مادی که قانون آن را جرم تشخیص داده است، برای احراز جرم مجرم کافی نیست، بلکه باید قصد و نیت او نیز وجود داشته باشد. به عنوان مثال، ورزشکار آگاه از اشتباهات ورزشی، عمداً ضربه می زند و طرف مقابل آسیب جدی می بیند، در این صورت ورزشکار مرتکب جرم عمدی شده و مستحق مجازات است زیرا اگر ورزشکار مسئولیت کیفری حوادث ناشی از فعالیت های خود را بر عهده بگیرد، انجام نخواهد شد. داشتن ورزشی که عمدی در ایجاد این آسیب ها نبوده است، زیرا قصد مجرمانه مهم ترین عامل در تلقی یک عمل عمدی است و در نتیجه مجازات می شود. یا در ورزش های رزمی مانند بوکس که از دستکش استفاده می شود، ورزشکار جسم سختی را داخل دستکش قرار می دهد و در اثر ضربه، ورزشکار حریف دچار صدمات جدی می شود، در این شرایط می توان مسئولیت کیفری را احراز کرد و ورزشکار را مجازات کرد. و پرداخت دیه محکوم است.