مسیر جدید توسعه روابط تجاری ایران و روسیه

به گزارش خبرگزاری صداوسیما ، پخش رادیو اختاز در مجله کشاورزی با سید روح الله لطیفی; مدیرکل دفتر مطالعات، نظارت و توسعه تجارت خارجی سازمان تعاون روستایی ایران سخنرانی کرد.

سوال: ما می خواهیم با خبرهای خوبی که امروز ارائه می کنیم، از جمله افزایش صادرات برخی محصولات کشاورزی، این جشن ها را تقویت کنیم. این رشد 500 درصدی در چه دوره ای اتفاق افتاده است، چه محصولاتی بوده و تا چه اندازه می تواند درآمد ارزی ما را نسبت به دوره های قبل افزایش دهد؟
سید روح الله لطیفی; مدیرکل دفتر مطالعات، نظارت و توسعه تجارت خارجی سازمان تعاون روستایی ایران: قبل از اینکه کشورمان به عضویت ناظر اتحادیه اقتصادی اوراسیا درآید یا طبق یک روایت، قرارداد تجارت ترجیحی با اتحادیه اقتصادی اوراسیا را در 5 نوامبر 2018 اجرا کند، سهم تجارت ما با کشورهای عضو اوراسیا به ویژه روسیه بوده است. بسیار کمتر بود و ما محدودیتی برای صادرات خود به روسیه داشتیم که کشور اصلی این اتحادیه است. حدود 300 میلیون دلار بود، الان در 10 ماه امسال صادرات ما به روسیه 760 میلیون و 373 هزار دلار است. ارمنستان نیز عضو این اتحادیه است. با 334 میلیون دلار و سایر کشورهای عضو این اتحادیه مانند قزاقستان، قرقیزستان و بلاروس، بازار حدود 180 میلیون نفری با کاهش عوارض گمرکی به روی ایران باز شد و تجارت ما با این کشورها با کاهش هزینه‌های تعرفه رقابتی‌تر شد و از طرفی دیگر. پس از بحران، اوکراین ما را به یکی از تامین کنندگان مواد غذایی مورد نیاز روسیه با جمعیتی بالغ بر 140 میلیون نفر تبدیل کرد و از سوی دیگر، روسیه یکی از تولیدکنندگان پیشرو در تولید غلات در جهان است و ما قراردادی طولانی امضا کردیم. مدت قرارداد تامین غلات با این کشور روز گذشته گفت که این می تواند اتفاق خوبی برای امنیت غذایی کشورمان باشد. برای برخی از محصولات، همانطور که اشاره کردم، وقتی بازاری به کشور ما باز می شود، چند اتفاق می افتد. اول اینکه اگر بتوانیم بر اساس سلیقه، قیمت رقابتی، کیفیت و تداوم آن در این بازار حضور داشته باشیم، طبیعی است که اگر تنش هایی در این بازار در این زمینه و بر اساس تقاضای محصول وجود داشته باشد، خواهیم داشت. سهم بیشتری از این بازار را به خود اختصاص دهد. . بحران اوکراین نیز کمک کرد، زیرا برخی از کشورهایی که تامین کننده کالاهای ضروری روسیه بودند، عملا خود را با تحریم این کشور تنبیه کردند و مسیر جدیدی برای توسعه روابط تجاری به ویژه در زمینه تامین مواد غذایی کشورمان باز شد. . در روابط ما با روسیه برخی از محصولات ما سبزیجات، میوه جات، سیب، کیوی، میوه های خشک مانند پسته، کشمش و انواع میوه های کشورمان و محصولات کشاورزی و باغی بازار است. آنها راه خود را به این کشور هموار کرده اند و غیر از اینها، محصولات غذایی دیگری مانند رب، رب ضدعفونی کننده و محصولات آماده نیز راه خود را به این کشور هموار کرده اند. تقریباً 60 درصد صادرات فلفل ما به روسیه می رود که نشان دهنده علاقه ای است که این بازار به این محصول ایرانی نشان داده و باعث جهانی شدن محصولات ما برای بازارهای جهانی می شود، زیرا باید با یک سری استانداردها مطابقت داشته باشند و رعایت این استانداردها باعث افزایش قیمت می شود. کیفیت محصولات ما در تولید محصولات در همان برای پاسخگویی به نیازهای داخل. در خصوص محصولات کشاورزی ما، بیش از 130 کشور جهان خریدار محصولات کشاورزی ما در تمام قاره ها بودند. امروزه در برخی از قاره ها ممکن است برخی از محصولات با ماندگاری طولانی تری وارد شده باشد مانند کشمش که در برخی از کشورهای آفریقایی می بینیم مثلا انواع کشمش هایی که در محل ما وارد و خریداری شده است. به همین ترتیب، در 10 قاره آمریکا، در استرالیا و در قاره اروپا، بسیاری از محصولات ما خریداری می شود، حتی محصولات جنگلی ما. میوه های خشک و زعفران ما گل سرسبد میوه ها و محصولات کشاورزی ما هستند. خرما به همان شکلی که بیش از 70 کشور جهان خرمای ایران را خریداری کرده اند. انواع خرما، خرمای استامران، مضافتی، شاهانی، زاهدی و کبکاب و خرمای دیگری که در کشور ما به وفور در اقلیم های مختلف کشت می شود و ما را قادر می سازد تا در بازارهای جهانی بهتر نفوذ کنیم. حلقه های مفقوده ای داریم که دوستان درگیر مشکل باید به آن ها توجه کنند، چه تاجر باشند، چه بخش خصوصی و چه دولتی، علاوه بر معرفی بازارهای هدف و کسانی که ایده بازگشت ارز، بحث برند را داشتند. ، حمل و نقل. بحث محصولات کشاورزی و بسته بندی را باید یکی از مشکلات ما دانست و همین امر باعث شده است که تقریبا 91 درصد از وزنی محصولات غذایی و کشاورزی خود را به کشورهای همسایه صادر کنیم. 15 کشور همسایه و 80 درصد ارزش صادرات ما به این 15 کشور می رسد و اگر بخواهیم صادرات محصولات کشاورزی را به بازارهای دور با حجم و ارزش بالاتر ادامه دهیم، قطعا باید تمام تولید، عرضه را مدیریت کنیم و اگر این اتفاق بیفتد، در مورد بسیاری از محصولاتی که توانسته اند به مسافت های دور دست برسند، مانند محصولاتی که ماندگاری بیشتری دارند، مانند زعفران و خشکبار، به لطف این ظرفیتی که در کشور وجود دارد، می توانیم بازارهای بیشتری را فتح کنیم. که امکان پذیر است و نیاز به نگاه تخصصی دارد. ما در بحث کشاورزی صادرات داریم که آن نگاه تخصصی چندان رایج نیست و بسیاری از سازمان های دولتی، بخش خصوصی به صورت موردی از آن تبعیت می کنند. و گاهی بدون توجه به شرایط نگهداری، حمل و نقل و بازاریابی، شاهد تمرکز برخی از این محصولات در برخی از مرزهای خود هستیم که این اتلاف منابع است که باید با برنامه ریزی، دقت و همکاری به آن توجه شود. از تمامی بخش های تخصصی، بخش های تصمیم گیری و ادارات اجرایی به عنوان ثروتی که کمتر به آن توجه می شود و منابع و منافع بیشتری برای کشور در نظر گرفته شده است، علاوه بر این که بخش کشاورزی در کشور ما به عنوان یکی از مهم ترین بخش های کشور است. بخش خصوصی و مردمی ترین بخش اقتصاد کشور است و اگر رهبری مقتضی باشد، مطمئناً خود فعالان این عرصه خواهند توانست با دقت بیشتر و با همکاری و جاه طلبی بیشتر، منابع بیشتری را در این عرصه فراهم کنند. کشور.

سوال: در وزن صادرات به این کشورها افزایش داشته ایم یا از نظر ارزش ایجاد شده افزایش صادرات به روسیه داشته ایم.
سید روح الله لطیفی; وزن را تا سه برابر افزایش داده ایم و طبیعی است که ارزش آن نیز افزایش پیدا کند. محصولات کشاورزی ما برخلاف سایر محصولات صادراتی، علیرغم افزایش وزنی دو درصدی، به طور کلی می گویم زیرا چهار میلیارد و 800 میلیون دلار صادرات محصولات کشاورزی و غذایی ما بوده است. از نظر وزنی 2 درصد افزایش داشته اما از نظر ارزشی 22 درصد افزایش داشته است که نشان می دهد در مقایسه با سایر محصولات از جمله محصولات معدنی و پتروشیمی، افزایش ارزش صادرات بیشتری داشته ایم. کالاهای این حوزه طی یک سال گذشته نشان می دهد که کشش این نوع محصولات بسیار بالاست. و وقتی حجم در برخی کشورها از نظر وزنی افزایش می یابد طبیعی است که ارز بیشتری داشته باشیم. اگر مشکل بازده ارزی، سیاست‌های بازگشت ارز و تعهدات پولی نبود، مطمئناً تاکنون بسیاری از این محصولات با ارزش‌تر صادر می‌شد، اما ممکن است برخی از فعالان دست کم برآورد کنند و این دست کم‌گرفتن در این آمار نشان‌دهنده عدد کمتری است. اما در دنیای واقعی متوسط ​​هستیم: ارزش پسته در اظهارنامه های صادراتی بین پنج تا هفت دلار است. اگر پنجاه هزار تومان را هم در نظر بگیریم این قیمت واقعی پسته صادراتی نیست و این نشان می دهد که این ارقام قطعا خیلی بیشتر است و از طرفی چون صادرات کمی دارند طبیعی است سخت گیری هایی که باید اعمال شود. این اتفاق نمی افتد زیرا ارزش واقعی را اعلام می کنند، زیرا می تواند به توقف کامل صادرات تبدیل شود، بلکه باید به سمتی برویم که بازگشت ارز را تسهیل کرده و از سوی دیگر شفافیت را در این زمینه افزایش دهیم. در شرایط فعلی قطعا صادرات محصولات غذایی و کشاورزی از نظر ارزشی بسیار بیشتر از آنچه در حال حاضر اعلام می شود داریم اما از نظر وزنی این چیزی است که در آمار و باز هم در وضعیت فعلی کشور به آن اشاره شده است. یکی از مسائل مهم کشور ارز و تقریباً 11 درصد صادرات کشورمان است. صادرات محصولات کشاورزی به صورت ارزی انجام می شود و این نوع سود پولی را به دنبال دارد که نشان می دهد توجه به تمام زنجیره هایی که می توانند ارزش را چند برابر کنند چقدر اهمیت دارد. امروزه زعفرانی که صادر می کنیم تقریباً 80 درصد زعفران با وزن بیش از 30 گرم را تشکیل می دهد. بالای 30 گرم در تجارت، فله است. این نشان می دهد که ما خودمان، یعنی تجارمان، تمایل به صادرات به صورت فله ای داریم تا وزن و ارزش کمتری داشته باشد. آنها می توانند آن را به کشوری نزدیک ما ببرند و شماره دیگری صادر کنند. ما قصد انحراف مسیر آنها را نداریم، اما با برند دادن به آنها مطمئناً می توانند ارزش افزوده بیشتری را برای خود متصور شوند و برند زعفران ایرانی و محصولات مشابه آن به نام دیگران و سلیقه دیگران نیست. دولت و مجلس قطعاً مسیری را طی می‌کنند که با مشورت اتحادیه‌ها و تشکل‌ها می‌روند و برخی از این نمایندگان خودشان از دل کشاورزان بیرون می‌آیند و برخی هم به این مشکلات اشاره می‌کنند، می‌دانند و سیاست قطعا تسهیل آنهاست. در دو قدرت محترم اما برخی از سوالات و مشکلات ما ممکن است ناشی از نظام سلطه و سیاست هایی باشد که در پیش گرفته اند، اما بخشی دیگر را می توان با شفافیت داخلی به طور کامل حل کرد. اما ممکن است برخی از تجار به دنبال راه میانه ای باشند و این راه میانه ممکن است برای اکثر تجار و اکثر کسانی که محصولات کشاورزی و غیره صادر می کنند مشکل ایجاد کند و امیدواریم که این قسمت کوچک تاثیر چندانی بر اکثریت نداشته باشد.