طرح حیات پس از نفت منطقه خلیج فارس

به گزارش ای بی اس نیوز، انتقال جهانی به انرژی های تجدیدپذیر ممکن است ناقوس مرگ اقتصادی را برای منطقه خلیج فارس به صدا درآورد، جایی که ذخایر سوخت فسیلی جریان به ظاهر بی حد و حصر ثروت را ایجاد کرده است، اما این نیروگاه انرژی جهانی، حداقل در داخل کشور، این انرژی را پذیرفته است. دور شدن اجتناب ناپذیر از سوخت های فسیلی در این راستا، کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات متحده عربی و قطر در حال ساخت برخی از بزرگترین نیروگاه های تجدیدپذیر در جهان هستند تا وابستگی خود را به سوخت های فسیلی کاهش دهند.

قبل از جام جهانی فوتبال 2022، قطر یک نیروگاه خورشیدی ساخت تا 10 درصد از انرژی مورد نیاز این کشور را تامین کند. در همین حال، عربستان سعودی در حال ساخت شهری بیابانی است که تنها از انرژی های تجدیدپذیر استفاده می کند. شهر آینده نئوم، نیروگاه هیدروژن سبز خود را با انرژی خورشیدی خواهد داشت.

امارات متحده عربی که میزبان کنفرانس آب و هوای سازمان ملل است، در حال ساخت نیروگاهی است که به عنوان بزرگترین نیروگاه خورشیدی جهان توصیف می شود.

همانطور که هر دو کشور اعلام کرده اند، پروژه هایی مانند این به عربستان سعودی کمک می کند تا به هدف خود در تولید 50 درصد برق خود از انرژی های تجدیدپذیر تا سال 2030 و هدف امارات 44 درصد تا سال 2050 دست یابد.

اما در حال حاضر، امارات و عربستان سعودی به همراه سایر کشورهای حوزه خلیج فارس از جمله بحرین، عمان، کویت و قطر جزو 15 تولیدکننده بزرگ گازهای گلخانه ای هستند. در صدر این فهرست، قطر 35.59 تن دی اکسید کربن سرانه در سال 2021 دارد، در حالی که این رقم در آلمان 8.09 تن برای هر نفر است.

پایین آمدن این رتبه نیازمند برخی حرکت های جدی است. محمد السعیدی، دانشیار پژوهشی مرکز توسعه پایدار دانشگاه قطر به دویچه وله گفت: این منطقه به سرعت در حال حرکت برای دستیابی به اهداف بلندپروازانه خود است.

آزادسازی نفت برای صادرات

با این حال، تغییر این اقتصادها به سمت انرژی های تجدیدپذیر تنها به دلیل نگرانی های زیست محیطی نیست.

به گفته السعیدی، یکی از محرک های اصلی انتقال انرژی، آزادسازی ذخایر سوخت فسیلی برای صادرات و در نتیجه به حداکثر رساندن سود است.

در سال 2020، عربستان سعودی چهارمین مصرف‌کننده بزرگ نفت و ششمین مصرف‌کننده گاز فسیلی در جهان بود که فضای فروش سودآور را در خارج از کشور محدود کرد.

با وجود افزایش دما و افزایش فراوانی و تشدید رویدادهای نامطلوب جوی مرتبط با سوزاندن سوخت های فسیلی، انتظار می رود تقاضای نفت تا حدود سال 2040 افزایش یابد. زمانی که تقاضا در نهایت کاهش یابد، ذخایر نفت استخراج نشده به یک دارایی بی ارزش تبدیل می شود و، همانطور که تولیدکنندگان نفت آن را می بینند، فرصت کسب سود از بین خواهد رفت.

السعیدی توضیح داد که یکی دیگر از انگیزه های مهم حرکت ملی به سمت اقتصادهای تجدیدپذیر، جذب سرمایه گذاری های بین المللی و حفظ موقعیت در جامعه بین المللی است. برای تصویر بسیار مهم است و تصویر یعنی پول.

جان تروبی، استاد حقوقی مدعو در دانشگاه نیوکاسل در انگلستان که رابطه بین پایداری و فناوری را مطالعه می‌کند، می‌گوید: «گذر به اقتصاد مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر، کشورها را برای سرمایه‌های خارجی جذاب‌تر می‌کند. »

خسارات ناشی از بحران آب و هوا

اگرچه ادامه صادرات نفت خزانه دولت های منطقه را پر می کند، اما می تواند موجودیت منطقه را نیز تهدید کند. همانطور که سایر کشورها به سوزاندن سوخت های فسیلی استخراج شده توسط عربستان سعودی و همسایگانش ادامه می دهند، دمای جهانی همچنان افزایش می یابد و خلیج فارس به طور نامتناسبی تحت تاثیر قرار می گیرد.

افزایش 1.5 درجه ای دمای هوا در جهان تا سال 2050 احتمالاً به معنای افزایش 4 درجه ای دمای هوا در منطقه خلیج فارس خواهد بود. امواج گرمای شدید بیش از 50 درجه سانتیگراد در حال حاضر منطقه را فرا گرفته و میانگین دما بسیار بالاتر از سایر نقاط جهان است.

در برخی از سناریوهای تغییر اقلیم، میانگین حداکثر دمای تابستان احتمالاً از سطح بقا در بیشتر مناطق خلیج فارس فراتر خواهد رفت. گرمایش جهانی همچنین طوفان های گرد و غبار را بدتر می کند و مناطق کم ارتفاع ممکن است تحت تأثیر افزایش سطح دریاها قرار گیرند.

به گفته تروبی، تولیدکنندگان نفت در خلیج فارس خود را در یک پارادوکس می‌بینند، زیرا از یک سو به درآمدهای نفتی وابسته هستند، اما از سوی دیگر با خطر بزرگ تغییرات آب و هوایی در کشور خود مواجه هستند.

سرمایه گذاری در جذب و ذخیره کربن

به منظور ادامه صادرات سوخت های فسیلی و در عین حال محدود کردن خطرات آسیب های آب و هوایی، این منطقه بر جذب و ذخیره کربن متمرکز شده است.

جذب و ذخیره‌سازی کربن که به عنوان فناوری CCS شناخته می‌شود، فرآیندی است که در آن انتشار گازهای گلخانه‌ای محدود می‌شود و جذب و در زیر زمین ذخیره می‌شود یا به محصولات دیگر منتقل می‌شود. برای تولیدکنندگان نفت، این فناوری می‌تواند از نظر تئوری اجازه سوزاندن سوخت‌های فسیلی را بدون بدتر شدن تغییرات آب و هوایی بدهد.

آیا امکان جذب کربن وجود دارد؟

اما دهه‌ها تحقیق نتوانسته راه‌حل‌هایی در مقیاس بزرگ ارائه کند و فعالان آب و هوا آن را به عنوان یک انحراف خطرناک از اقدام واقعی آب و هوا می‌دانند.

تاکنون کمتر از 0.1 درصد (43 میلیون تن) از انتشار کربن جهانی توسط این فناوری جذب شده است. بر اساس گزارش بلومبرگ، تخمین زده می شود که پروژه های در حال ساخت تا سال 2030 این رقم را تا نیم درصد افزایش دهند.

با این حال، در کنفرانس سالانه آب و هوای سازمان ملل متحد در امارات متحده عربی، انتظار می رود که این فناوری به طور گسترده توسط هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا (IPCC) مورد بحث و توصیه قرار گیرد، زیرا یکی از اقدامات لازم برای محدود کردن گرمایش در 1.5 شناسایی شده است. درجه.

سلطان الجابر، رئیس جمهور منتخب کنفرانس COP28، در یک سخنرانی دستور کار خود را برای مذاکرات آب و هوا ارائه کرد و خواستار تمرکز بیشتر بر ظرفیت جذب و ذخیره کربن شد. با این حال، اتحادیه اروپا و سایر کشورها با این رویکرد مخالف هستند و می گویند تمرکز باید بر روی حذف تدریجی سوخت های فسیلی باشد تا فناوری های کاهش انتشار آنها.

هدف قرار دادن خلیج فارس برای تنوع

با این حال، این اسپیوت پول در نهایت خاموش خواهد شد. با هشدار صندوق بین المللی پول مبنی بر اینکه کاهش تقاضای نفت می تواند خزانه منطقه را تنها در 15 سال آینده خالی کند، اقداماتی برای یافتن منابع درآمدی دیگر در حال انجام است.

عربستان سعودی و امارات متحده عربی در تولید هیدروژن سبز و همچنین ایجاد صنعتی برای محصولات انرژی های تجدیدپذیر مانند آلومینیوم سرمایه گذاری کرده اند. همچنین شروع به استفاده از هیدروکربن های خود برای تولید پلاستیک و مواد پتروشیمی کرده است.

صادرات انرژی خورشیدی به عنوان یک فرصت اقتصادی بزرگ توصیف شده است. در کشورهای حوزه خلیج فارس هر متر مربع زمین مجهز به انرژی خورشیدی می تواند انرژی معادل 1.1 بشکه نفت در سال تولید کند.

به گفته السعیدی، کشورهای دیگر به دنبال الگوبرداری از مدل تنوع بخشی دبی هستند که سوخت های فسیلی آن اکنون تنها حدود پنج درصد از درآمد آن را تشکیل می دهد. بیشتر درآمد این کشور از گردشگری، مهاجران و سرمایه گذاران ثروتمند به دست می آید.

به نظر می رسد عمان یکی از جاه طلب ترین کشورها در زمینه کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی باشد. نفت 39 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را در سال 2017 تشکیل می داد، اما عمان قصد دارد با تمرکز بر گردشگری، لجستیک و تولید، سهم نفت را تا سال 2040 به 8.4 درصد کاهش دهد.

به گزارش دویچه وله، آنچه جالب است این است که برنامه های مختلف در منطقه خلیج فارس بر بهره برداری از ذخایر سوخت فسیلی برای تامین مالی آینده بدون سوخت فسیلی تکیه دارند.

انتهای پیام