در دسترس ترین راه برای دستیابی به اقتصاد سبز

یاور عبیری، رئیس انجمن های حرفه ای اقامتگاه های بوم گردی ایران در یادداشتی که در اختیار ای بی اس نیوز قرار داده است، شعار امسال سازمان جهانی گردشگری “گردشگری و سرمایه گذاری سبز” را برجسته کرد و تاکید کرد: سرمایه گذاری سبز در گردشگری حول محور جوامع محلی، مباشرت زمین و سرمایه گذاری سبز است. رفاه روانی

وی در این مقاله گفت: اگر بخواهیم خلاصه ای از متون علمی و تجربیات بیست سال گردشگری بومی در ایران داشته باشیم، می توان رایج ترین اصول گردشگری بومی مبتنی بر اقتصاد سبز را به صورت زیر خلاصه کرد:

1- گردشگری بومی ابزاری برای دستیابی به رشد و توسعه پایدار و پایدار است که دستیابی به این الگوی توسعه به معنای تعادل بین سه حوزه اکولوژی، اقتصاد و جامعه گردشگری بومی است که از طریق اجرای برنامه های کم کربن اجرا می شود. . اقتصاد سبز

2- اقتصاد سبز کم کربن در اکوتوریسم مبتنی بر تجارت اجداد ماست که هزاران سال با قوانین عرفی در درون جوامع محلی و به عبارتی با اجرای اقتصاد سبز کم کربن عمل کرده است. ، فرصت های شغلی جدیدی برای نیروی کار بر اساس دانش بومی و کار شایسته ایجاد شد. آنها در کنار بهزیستی روانی رشد و ارتقا می یابند. کار شایسته یعنی اشتغال مولد با چهار مولفه آزادی، برابری، امنیت و کرامت انسانی (بهزیستی روانی) که هدف و راهبرد «سازمان بین‌المللی» کار را تشکیل می‌دهد.

3- اقتصاد سبز کم کربن در خانه های بوم گردی منجر به منابع و انرژی کارآمد می شود. یکی از مولفه های مهم اقتصاد سبز افزایش کارایی و بهره وری منابع به ویژه انرژی و استفاده از انرژی های پاک است.

4- اقتصاد سبز کم کربن به مرزهای سیاره ای یا محیطی احترام می گذارد نه مرزهای جغرافیایی. به عبارت دیگر، ملاحظات زیست محیطی و مدیریت منابع آب با ترویج دانش «باغبانی» و درختکاری امکان پذیر می شود، نه صنعت کشاورزی.

5- اقتصاد سبز کم کربن یک رویکرد تصمیم گیری یکپارچه ارائه می دهد. شما نمی توانید به دنبال منافع شخصی و زودگذر باشید، باید اقتصاد را در خرد جمعی بر اساس مبانی فرهنگ، قوانین عرفی، دانش محلی و بوم شناسی هر منطقه ارتقا دهید.

6- اقتصاد سبز پیشرفت و توسعه را فراتر از اندازه گیری تولید ناخالص داخلی (GDP) می داند. با استفاده از شاخص های مناسب تعریف شده، میزان تعیین شده پیشرفت و توسعه که فراتر از افزایش تولید است، در “بهزیستی روانی” جامعه پنهان می شود. به دنبال رفاه اشیاء و مصرف فیزیکی نیست که در اکثر جوامع به اشتباه “ثروت” نامیده می شود.

7- اقتصاد سبز از رفتار عادلانه، عادلانه و برابر بین کشورها، درون کشورها و بین نسل ها بهره می برد. او بینشی انسان گرایانه به جامعه اطراف و تنوع زیستی دارد و به دنبال اسراف یا تغییر طبیعت نیست.

8- اقتصاد سبز از تنوع زیستی و اکوسیستم ها محافظت می کند. ایجاد یک بانک ژن از گونه های مختلف بیولوژیکی به توسعه و ارتقای حیات در تعامل با طبیعت اطراف کمک می کند.

9- اقتصاد سبز منجر به کاهش فقر، افزایش رفاه و بهبود معیشت، حمایت اجتماعی و دسترسی به خدمات ضروری می شود. «کارآفرینی واقعی» در حوزه‌های مختلف سرمایه‌گذاری مبتنی بر انعطاف‌پذیری و پایداری منابع «بودن» مانند آب، باد، خاک و هوا انجام می‌شود.

11- اقتصاد سبز دولت و حاکمیت قانون را بهبود می بخشد. به عبارت دیگر، اصول دموکراتیک مشارکت، مسئولیت پذیری، شفافیت و ثبات را به ارمغان می آورد. ترس، ریا، فریب، دروغ و نادانی مردود است.

12- اقتصاد سبز پیامدهای بیرونی را درونی می کند. یعنی تمام هزینه ها و منافع خارجی و نامشهود در محاسبات لحاظ می شود.

نگاهی به مبانی فوق که حاصل تجربیات، ایده ها و نظریه های علمی پژوهشی اعضای جامعه بوم گردی کشور است، کلیت رویکرد اقتصاد سبز را نشان می دهد. رویکردی که سه بعد اقتصاد، فرهنگ و بوم شناسی را ادغام می کند. ابعاد اجتماعی به مسائل رفاه روانی انسان، عدالت، کاهش نابرابری، بهبود کیفیت زندگی، توسعه و رشد اجتماعی پایدار، دسترسی عادلانه و رفع نیازهای زنان، مردان، جوانان، کودکان و افراد دارای معلولیت اشاره دارد. ابعاد اقتصادی نیز شامل درآمد سبز و رشد اشتغال، سرمایه‌گذاری خصوصی و دولتی، اقتصاد انعطاف‌پذیر و انعطاف‌پذیر، رشد اقتصادی کم کربن و فعالیت‌های اقتصادی جدید مبتنی بر شغل اجدادمان است.

ابعاد زیست محیطی بر کاهش خطرات بیولوژیکی و کمبود آنها، کاهش کربن، بهره وری منابع و بهره وری منابع، کاهش انتشار کربن و آلودگی، افزایش بهره وری انرژی و منابع، جلوگیری از تخریب تنوع زیستی و اکوسیستم ها و مسئولیت در قبال اکوسیستم تاکید دارد. “

انتهای پیام