10 حقیقت جالب در مورد بزرگترین حیوان روی کره زمین + عکس

نهنگ آبی با نام علمی Balaenoptera musculus بزرگترین حیوان روی کره زمین است. پنج زیرگونه شناخته شده از نهنگ آبی وجود دارد، از جمله نهنگ آبی شمالی، نهنگ آبی قطب جنوب (بزرگترین گونه)، نهنگ آبی شمال اقیانوس هند، نهنگ آبی کوتوله و نهنگ باله. آبی شیلی. نهنگ های آبی را می توان در تمام اقیانوس های اصلی به جز قطب شمال یافت.

نهنگ‌های آبی معمولاً در فراساحل یافت می‌شوند و مهاجرت‌های فصلی برای تولید مثل و تغذیه انجام می‌دهند. با این حال، آنها عمدتاً در خلیج کالیفرنیا در مکزیک، در امتداد سواحل کالیفرنیا، در خلیج سنت لارنس در کانادا و خارج از سریلانکا یافت می شوند.

امروزه تنها کسری از تعداد نهنگ های آبی که زمانی در دریاها وجود داشته اند، باقی مانده است. این امر به دلیل شکار نهنگ ها توسط انسان ها به خاطر غبغب آنها، صدمات ناشی از وسایل ماهیگیری تجاری و اختلال در حمل و نقل اتفاق افتاده است. نهنگ آبی از سال 1966 به عنوان یک حیوان محافظت شده از شکار اعلام شد و به نظر می رسد جمعیت برخی از گونه ها به آرامی در حال افزایش است.

نهنگ آبی هنوز در فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت است و زیرگونه‌های قطب جنوب در فهرست در معرض خطر انقراض قرار دارند.

در اینجا حقایق شگفت انگیزی در مورد بزرگترین حیوان روی این سیاره وجود دارد.

نهنگ آبی بزرگترین حیوانی است که تا به حال روی این سیاره زندگی کرده است

و بله، این شامل دایناسورها نیز می شود. بزرگترین نهنگ آبی که تاکنون ثبت شده است حدود 200 تن وزن و 33 متر طول داشت. همانطور که انتظار می رفت، اندام های این حیوان نیز بسیار بزرگ است و به عنوان مثال، رگ های نهنگ آبی به اندازه ای بزرگ است که کودک بتواند در آن بخزد.

قلب نهنگ آبی تقریباً به اندازه یک ماشین کوچک است، اما وزن آن بسیار کمتر است، حدود 400 پوند (181 کیلوگرم). زبان این حیوان می تواند به وزن یک فیل برسد. با این حال، مغز نهنگ آبی بسیار کوچکتر است و حدود 12 پوند (5.5 کیلوگرم) وزن دارد، اگرچه هنوز یکی از بزرگترین مغزهای موجود در دنیای حیوانات را دارد.

نهنگ آبی یک نهنگ بادکنکی است

این بدان معنی است که نهنگ های آبی به جای دندان دارای صفحاتی از مواد به نام بالین هستند. بالون از کراتین ساخته شده است. نهنگ های Baleen از سخت پوستان آبزی کریل مانند میگو تغذیه می کنند. در فصل اوج تغذیه، یک نهنگ آبی می تواند تا 40 میلیون یا حدود 8000 پوند (3629 کیلوگرم) کریل در روز مصرف کند.

نهنگ ها غذای خود را با وارد کردن مقادیر زیادی آب به دهان خود به دست می آورند. هنگامی که آب وارد شد، زبان بزرگ نهنگ آن را از طریق صفحات بالون که روی هم قرار گرفته اند به بیرون هل می دهد و کریل را پشت سر می گذارد تا بلعیده شود.

مانند همه نهنگ ها، نهنگ آبی از یک پستاندار زمینی چهارپا که حدود 48 میلیون سال پیش زندگی می کرد، تکامل یافت.

جد باستانی آنها Pakicetus تنها حدود 1.8 متر طول داشت. نهنگ‌های دندان‌دار پس از ورود به اقیانوس‌ها، تغذیه فیلتری پیدا کردند و به دلیل فراوانی غذا و سازگاری آن‌ها بزرگ‌تر شدند. این فرآیند پس از افزایش سطح آب اقیانوس ها، که حدود پنج میلیون سال پیش اتفاق افتاد، شتاب گرفت و منجر به فراوانی قابل توجه کریل شد.

اندازه بزرگ نهنگ‌های آبی ممکن است نتیجه تخصص آنها در تغذیه شکافی باشد – تکامل دهان و بدن بزرگ که به آنها اجازه می‌دهد کریل بیشتری نسبت به سایر گونه‌ها صید کنند.

نهنگ آبی ظرفیت ریه های باورنکردنی دارد

ریه های نهنگ آبی می تواند حدود 5000 لیتر هوا را در خود جای دهد در حالی که ریه های انسان می تواند 6 لیتر هوا را در خود جای دهد. سرعت بازدم یک نهنگ آبی می تواند به 600 کیلومتر در ساعت برسد. نهنگ ها به دلیل توانایی ذخیره اکسیژن در گلبول های قرمز خون، می توانند تا یک ساعت زیر آب بمانند.

نهنگ های آبی یکی از پر سر و صداترین حیوانات روی کره زمین هستند

مهاجرت نهنگ های آبی شامل یک سری تپش ها و صداهایی مانند ناله و گریه است. این صداها بسیار ضعیف تر از آن هستند که توسط انسان شنیده شوند زیرا نهنگ ها می توانند با فرکانس تنها 14 هرتز ارتباط برقرار کنند.

از آنجایی که صداهای با فرکانس پایین با پراکندگی و اعوجاج کمتری حرکت می‌کنند، تصور می‌شود که نهنگ‌های آبی می‌توانند در فواصل بسیار دور با یکدیگر ارتباط برقرار کنند – حتی تا 1000 مایل (1609 کیلومتر).

در اعماق آب، نهنگ‌ها می‌توانند از این صداها مانند سونار نیز استفاده کنند و با گوش دادن به پژواک آنها که از قفسه‌های قاره، کوه‌های دریا و خطوط ساحلی بازمی‌گردند، نقشه‌ای ذهنی از اقیانوس بسازند و از آن برای پیمایش و مسیریابی در اعماق آب‌های تاریک استفاده کنند.

نهنگ های آبی به سرعت رشد می کنند و عمر طولانی دارند

دوره بارداری نهنگ های آبی حدود یک سال است و نوزادان آنها با وزن بیش از 3 تن و طول حدود 25 فوت (7.6 متر) به دنیا می آیند که آنها را به یکی از بزرگترین حیوانات جهان از بدو تولد تبدیل می کند. یک بچه نهنگ حدود هشت ماه تا یک سال از شیر مادرش تغذیه می کند و در این مدت حدود 200 پوند (91 کیلوگرم) در روز وزن اضافه می کند. شیر نهنگ بسیار غلیظ است و 30-40 درصد چربی دارد.

نهنگ های آبی نیز طول عمر بالایی دارند. محققان سن نهنگ های مرده را با شمارش لایه های پرده گوش نهنگ های مرده اندازه گیری می کنند. پیرترین نهنگی که با استفاده از این روش یافت شد 110 سال سن داشت و میانگین عمر نهنگ آبی حدود 80 تا 90 سال است.

نهنگ های آبی از بالای سر خود تنفس می کنند

نهنگ های آبی مانند سایر آبزیان از جلوی صورت خود از طریق دهان یا بینی نفس نمی کشند، بلکه از سوراخ بالای سر خود تنفس می کنند. در واقع نهنگ های آبی دو سوراخ دارند. محل سوراخ‌های تنفسی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا زمانی که فقط بالای سرشان بالای آب است، نفس بکشند. پس از هر نفس، عضلات قوی سوراخ را محکم می‌بندند تا آب وارد ریه‌های نهنگ نشود.

نهنگ های آبی می توانند نهنگ های دیگر را تشخیص دهند

هر نهنگ آبی دارای یک علامت منحصر به فرد است که آن را از سایر نهنگ های آبی متمایز می کند. در واقع، علائم پوستی هر نهنگ آبی منحصر به فرد است و تا حدودی می توان آن را شبیه به اثر انگشت دانست.

محققان از این علائم برای شناسایی هر نهنگ و کسب اطلاعات بیشتر در مورد اکولوژی، جمعیت، طول عمر و مسیرهای مهاجرت آن استفاده می کنند.

نهنگ های آبی در حالت بیداری می خوابند

مانند سایر پستانداران دریایی، نهنگ های آبی تمام عمر خود را در آب می گذرانند. پس چگونه بدون غرق شدن می خوابند؟ محققان دریافتند که نهنگ ها از استراتژی های مختلفی برای این کار استفاده می کنند.

در هفته های اول زندگی، بچه نهنگ فاقد چربی بدن است که به او اجازه می دهد به راحتی شناور شود. در عین حال، آنها به خواب زیادی نیاز دارند. نهنگ جوان برای خواب و استراحت در جریانات پشت سر مادرش می ماند و جذب او می شود. به این شنای Echelon می گویند. در این مدت، مادر نمی تواند شنا را متوقف کند زیرا منجر به غرق شدن فرزندش می شود.

برای استراحت، نهنگ های مادر و دیگر نهنگ های بالغ از استراتژی متفاوتی استفاده می کنند. نهنگ ها تنفس آگاهانه هستند، به این معنی که آنها باید آگاهانه تصمیم بگیرند که نفس بکشند. نهنگ های آبی هنگام خواب نیمی از مغزشان را خاموش می کنند. نیمه بیدار به ما یادآوری می کند که ظاهر شویم و نفس بکشیم، و چشم مرتبط با این نیمه نیز برای بررسی خطر باز می ماند.

انسان ها شکارچیان اصلی نهنگ ها هستند

تنها شکارچی طبیعی شناخته شده نهنگ های آبی، نهنگ قاتل است. اما از قرن نوزدهم، شکارچی اصلی نهنگ‌های آبی انسان بوده است. همانطور که قبلاً ذکر شد، نهنگ‌ها به‌خصوص در اوایل قرن بیستم به‌طور گسترده‌ای به‌خاطر گلابشان شکار می‌شدند. تنها در دوره 1930-1931، حدود 30000 نهنگ شکار شد.

اگرچه نهنگ ها از سال 1966 در برابر شکار نهنگ محافظت شده اند، به نظر نمی رسد نقش انسان در کاهش جمعیت نهنگ آبی تمام شده باشد. اگرچه گزارش‌هایی از درهم‌تنیدگی در وسایل ماهیگیری تجاری نادر است، اما بسیاری از نهنگ‌های آبی مشاهده شده‌اند که برهم‌کنش با وسایل ماهیگیری مشخص شده‌اند.

برداشت تجاری کریل که منبع غذایی اصلی نهنگ ها است و اثرات تغییرات آب و هوایی نیز بر تعداد نهنگ های آبی تأثیر می گذارد. برخورد با کشتی ها خطر دیگری است که جان نهنگ های آبی را تهدید می کند. همچنین تصور می‌شود که صدای کشتی می‌تواند با برخی سیگنال‌های نهنگ تداخل داشته باشد و احتمالاً بر توانایی ناوبری و جفت‌گیری آنها تأثیر بگذارد.

خبر خوب این است که به نظر می رسد برخی از جمعیت نهنگ های آبی با نرخ سالانه بیش از 7 درصد در حال بهبود هستند. امیدواریم حتی بتوانیم این موجودات باورنکردنی را از فهرست گونه های در خطر انقراض حذف کنیم.