یک بام و دو بام جهت صدور مجوز اتحادیه های فعال در مراکز اوقات فراغت

به گزارش ای بی اس نیوز، بر اساس اعلام خانه اصناف ایران، حسین طاهر محمدی گفت: مجموعه بزرگ اصناف یکی از قدیمی ترین و در عین حال متشکل ترین تشکل های کشور است که با ساختار مویرگی خود در سطح ملی، امکان نظارت و ارزیابی بازار را فراهم می کند و نحوه فعالیت بازیگران بازار را فراهم می کند. قانون تشکل های صنفی در کشور نیز به عنوان یکی از قوانین مادر در حوزه ساماندهی فعالیت های اقتصادی و بازرگانی شناخته می شود و بر اساس ماده 2 این قانون تنها فعالیت هایی است که دارای قانون خاصی با تمامی ارکان و وظایف آن باشد. از محدوده آن مستثنی خواهد شد؛ یعنی تمامی مقررات صدور مجوز و نحوه تنظیم و هماهنگی کسب و کار و نظارت و برخورد با واحدهای متخلف به صراحت در متن قانون ذکر شده است.

وی تصریح کرد: به نظر می رسد ورود نهادهای متولی حوزه گردشگری در این حوزه صدور مجوز برای این گونه فعالیت ها را دشوارتر کرده است. زیرا از یک سو این فعالیت ها در حیطه گردشگری قرار نمی گیرند و مشتریان آن ها در سیطره افراد غیرگردشگر و بومی است. از سوی دیگر، ورود نهادهای متولی حوزه گردشگری به عرصه ساماندهی فعالیت‌های صنفی، کار تشکل‌های صنفی را با مشکل مواجه می‌کند و بر اساس ماده 91 قانون تشکل‌های صنفی کشور، ایجاب می‌کند. اخذ مجوز جداگانه اما راه حل کجاست؟

دبیر هیات مدیره اتاق سهام ایران ادامه داد: با کمی بررسی این فعالیت های صنفی مشخص می شود که عمده مشتریان این واحدهای تجاری را شهروندان همان شهر و تعداد گردشگران تشکیل می دهند. بازدید از این واحدها بیشتر از جمعیت محلی است. ، عدد بسیار کوچکتری است. به عنوان مثال اکثریت مشتریان رستوران های واقع در مناطق تفریحی شهرستان شمیرانات در استان تهران را بومیان آن شهر و شهروندان استان تهران تشکیل می دهند که طبیعتاً با تعریف گردشگر جور در نمی آیند و در حیطه این قانون قرار نمی گیرند. تعریف. همین مشکل باعث شده تا شاهد درگیری بر سر موضوع صدور مجوز و نظارت بر فعالیت این واحدها باشیم.

طاهرمحمدی گفت: در برخی مناطق و برخی اتحادیه های فعال در آنجا از نهادهای مرتبط با حوزه گردشگری مجوز می گیرند و در برخی مناطق واحدها به اتحادیه مراجعه می کنند. این موضوع در بحث تنظیم بازار یک سیاست دوگانه ایجاد کرده و سیستم های دوگانه ای را برای این واحدها ایجاد کرده است. اما آیا قانون و مقررات ذکر شده موجب تسهیل فعالیت این مراکز شده است یا برعکس با مشکلات دیگری مواجه شده اند.

دبیر هیأت رئیسه اتاق صنایع ایران در پایان خاطرنشان کرد: برای رفع این مشکل می توان به قوانین مرجع در حوزه گردشگری مانند قانون توسعه گردشگری ایران مراجعه کرد. جهاني صنعت گردشگري و به سادگي دامنه شمول ماده 96 قانون برنامه پنج ساله ششم را به فعاليتهاي فراتر از مشتريان آنها تعميم مي دهد، مسافراني كه بيش از 24 ساعت محل سكونت خود را ترك مي كنند. در غیر این صورت علاوه بر بر هم زدن ساختار اقتصادی حاکم بر بازار، شاهد تشدید موضوع مجوزها و همچنین سردرگمی مشتریان و مصرف کنندگان خواهیم بود که در واقع از اصناف گلایه مند هستند. قانونگذار نیز می تواند این خلأ را در قانون برنامه پنج ساله هفتم توسعه اصلاح کند و مصادیق مشخص و تفصیلی فعالیت های گردشگری را برشمرد.

وی خاطرنشان کرد: اما در آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، طبقه بندی و قیمت گذاری تاسیسات گردشگری، نمونه هایی از این گونه امکانات وجود دارد که با تعریف ارائه شده در قانون مذکور مطابقت ندارد. به عنوان مثال، این آیین نامه به سفره خانه ها یا مراکز تفریحی سنتی اشاره دارد. در واقع بسیاری از مناطق شهرهای توریستی که گردشگران تردد می کنند مشمول این مقررات هستند و اتحادیه های فعال در این مناطق و حتی رستوران های مستقر در این مناطق از نهادهای ذیصلاح در حوزه گردشگری مجوز می گیرند.

وی گفت: یکی از استثنائات ذکر شده بند الف ماده 98 بند 2 قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه است که تاسیسات گردشگری را از هر نظر مشمول قوانین و مقررات حوزه صنعت گردشگری می داند. آنها را از شمول قوانین اتحادیه های کارگری کشور خارج می کند. خواه چنین استثنایی قابل دفاع باشد یا نباشد، اجرای این حکم مشکلات اجرایی زیادی را در سیستم های صدور مجوز ایجاد کرده است. این مشکلات و معضلات عمدتاً مربوط به عدم تعریف مشخص از امکانات گردشگری است که در ادامه توضیح داده خواهد شد.

دبیر هیأت رئیسه اتاق صنایع ایران افزود: ایرانگردی طبق قانون توسعه صنعت جهانگردی به هر نوع سفر انفرادی یا گروهی که بیش از 24 ساعت طول بکشد و جنبه تجاری نداشته باشد، گفته می شود. اهداف این تعریف با تعریف سازمان جهانی گردشگری مطابقت دارد و تعریفی منسجم، ساده و قابل قبول از گردشگر (گردشگر ایرانی یا جهانگرد) ارائه می دهد.