به گزارش ای بی اس نیوز، در این یادداشت که در اختیار ای بی اس نیوز قرار گرفته، آمده است:
نکته آخر اینکه هنر ارتباط کلامی و نوشتاری این است که اصل کلام را فدای حاشیه نکنیم. اگر فردی مسائل حاشیه ای را مطرح کند و اصل حرفش را قربانی کند، اشتباه بزرگی مرتکب شده است. به نظر من آقای موسوی در این مقاله اشتباه بزرگی کرد».
نکته دومی که بر نکته اول استوار می شود این است که منشأ و منشأ موقعیت رهبران سیاسی نباید نفرت یا خشم باشد. فردی که در چنین موقعیتی قرار دارد باید بتواند خود را کنترل کند یا از دیگران برای غلبه بر احساسات منفی کمک بگیرد. برداشت من از محتوای نامه این بود که از روی کینه و انتقام نوشته شده بود نه خیرخواهی یا نگاه مثبت.
فردی که در جایگاه رهبری جنبش و بخشی از جامعه قرار دارد، باید به جای سکونت در گذشته، به آینده نگاه کند. آینده نگر بودن، چشمان فرد را به فرصت هایی برای همکاری، ائتلاف سازی و سازش باز می کند، اما آینده نگر است. باعث می شود انسان در گذشته بماند و نتواند این فرصت ها را بدرقه کند. محتوای پیام آقای موسوی نشان داد که ایشان همچنان در پرونده های تلخ 88 که برنده ای نداشتند، گیر کرده است، اما به هر حال در گذشته هستند و ما به جای اینکه به دنبال تسویه حساب های گذشته باشند، باید برای آینده ایران اندیشیده و راه حلی بیابند.
انتهای پیام
نکته سومی که در نکات قبلی پنهان است این است که یک رهبر سیاسی باید دائماً هزینه ها و منافع موضع گیری را بسنجد. امور سوریه به پایان رسیده و ایران به هر قیمتی شده موفق شده است که جنبش مخالفان را خنثی کند. موضع گیری در برابر موفقیت ایران در سوریه و تمسخر سردار همدانی (و سایر رزمندگان و شهدای مدافع حرم) چه سودی دارد؟ چگونه می تواند به حامیان اصلاحات سیاسی در ایران کمک کند؟ این موضوع تا چه اندازه شکاف بین حامیان اصلاحات سیاسی را افزایش می دهد؟ به نظر من حکمت و احتیاط لازم است، یا وارد این موضوع بحث برانگیز نمی شد، یا به شکل مناسب تری وارد آن می شد.
علی سرزعیم، پژوهشگر مسائل اقتصادی، یادداشتی را درباره اظهارات اخیر مهندس میرحسین موسوی ویرایش کرد.
