گودال تغذیه مصنوعی راه جدیدی برای کنترل سیلابی و تغذیه مصنوعی سفره های زیرزمینی – اخبار کشاورزی – اخبار اقتصادی ای بی اس نیوز

چاله های تغذیه مصنوعی روشی نوین در کنترل سیلاب و استفاده از آن برای تغذیه مصنوعی سفره های زیرزمینی است. گودال تامین مصنوعی در اصل یک گودال عمیق و مکعبی شکل است که از حفر بستر کانال های آبرفتی و رودخانه های فصلی ایجاد می شود. این گودال در عمق زمین قرار دارد. با توجه به جهت عمودی و رو به پایین ثقل، ته نشینی در بستر افقی مخزن صورت می گیرد و امکان ته نشینی رسوب بر روی دیواره های عمودی گودال تامین مصنوعی وجود ندارد.

به گزارش خبرگزاری ای بی اس نیوز ، تغذیه مصنوعی را می توان عملیاتی مصنوعی با هدف انتقال آب از زمین به سفره زیرزمینی تعریف کرد. این اصطلاح در تضاد با تغذیه طبیعی است که در آن آب حاصل از بارش و رواناب سطحی بدون دخالت انسان به آبخوان می رسد. تغذیه مصنوعی سفره‌های زیرزمینی به روش‌های مختلفی مانند حوضه‌های تغذیه مصنوعی، پخش سیلاب، سدهای تغذیه مصنوعی و عملیات آبخیزداری (خاک‌برداری، افزایش پوشش گیاهی و …) انجام می‌شود. با توجه به اینکه رواناب بارندگی مهمترین منبع ورود آب به پروژه های تغذیه مصنوعی می باشد، رسوب گذاری خاک رس و سیلت در رواناب باعث تشکیل لایه رسوبی بسیار کم نفوذپذیری بستر پروژه های تغذیه مصنوعی می شود و نفوذپذیری بستر آنها را بسیار کاهش می دهد. . بنابراین، مدتی پس از بهره برداری، این پروژه ها به حوضچه های تبخیر تبدیل می شوند و بسیاری از آب ذخیره شده در آنجا از طریق تبخیر از بین می رود. اگرچه روش هایی مانند ساخت حوضچه های ته نشینی و شخم یا شخم دیسکی و لایروبی رسوبات برای کاهش اثرات منفی ته نشینی و حفظ نفوذپذیری بستر پروژه های تغذیه مصنوعی پیشنهاد شده است، اما حوضه های ته نشینی بیشتر رسوبات درشت و ریزدانه را رسوب می دهند. رسوبات نفوذپذیر بوده و از میان این حوضچه ها عبور می کنند. ضمناً به دلیل انسداد بستر توسط ذرات رس، اثر شخم یا دیسك كردن بستر و لایروبی رسوبات قابل توجه نبوده و پس از رسیدن رواناب بعدی مجدداً لایه رسوبی روی بستر ایجاد می شود.

محمدزاده حبیلی، ج.، و خلیلی، د. (2020). ارزیابی سدهای تغذیه مصنوعی و بهبود ظرفیت تغذیه آب زیرزمینی آنها. ASCE، مجله مهندسی هیدرولوژی، 25 (5)، 04020011.