گزینه های اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران

در طول چند سال گذشته، همواره تهدید حمله هوایی اسرائیل علیه تاسیسات هسته ای ایران وجود داشته است و این تهدید و به اصطلاح «گزینه روی میز» هرگز به صورت لفاظی مورد توجه قرار نگرفته است و تهدیدهای صریح و ضمنی مقامات دولتی اسرائیل نیز مورد توجه قرار نگرفته است. به ویژه نخست وزیر بنیامین نتانیاهو. جناح راست اسرائیل سرکوب نشده است.

ملاقات محرمانه نتانیاهو با فرماندار فلوریدا فاش شد

اسرائیل پیش از این حملات هوایی برای از بین بردن برنامه هسته ای عراق و سوریه انجام داده و راکتورهای هسته ای عراق و سوریه را در سال های 1981 و 2007 با حملات هوایی منهدم کرده است.

اما مسئله ایران به طور کلی با برنامه های هسته ای محدود و مبتنی بر راکتور در عراق و سوریه متفاوت است.

برنامه هسته ای ایران به دانش بومی تبدیل شده است که با حمله هوایی از بین نمی رود و از طرفی دوری ایران از سوریه و عراق و گسترش و گسترش تاسیسات هسته ای در اعماق فلات مرکزی و اعماق زیرزمینی ایران (که نمی توان به آنها نفوذ کرد). هر موشکی) به عنوان یکی از مهم ترین چالش های اسرائیل تلقی می شود.

علاوه بر این، توان بازدارندگی و واکنش ایران و نیروهای نیابتی نزدیک به ایران در منطقه علیه اسرائیل موضوع دیگری است که بر پیچیدگی موضوع می افزاید به طوری که بسیاری از کارشناسان اسرائیلی همزمان با حمله به هسته ای ایران اشاره می کنند. اسرائیل باید به حزب الله لبنان نیز حمله کند تا پاسخ این نیروی نظامی قدرتمند در لبنان را سرکوب کند.

با این حال، اگر نتانیاهو قمار خطرناک حمله به تأسیسات هسته‌ای را انجام دهد، ایران می‌تواند اسرائیل را هم از عمق خاک خود و هم از جغرافیای وسیع منطقه غرب آسیا هدف قرار دهد و حتی با «گنبد آهنین» هم می‌تواند ضربه بزند. برای ایجاد ویرانی در شهرک ها و شهرک های استراتژیک اسرائیل.

اما با فرض احتمال حمله هوایی اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران، چگونه می توان آن حمله را انجام داد؟

قبل از برشمردن مسیرهای این حمله احتمالی، باید به این نکته اشاره کرد که یکی از مهمترین عوامل در این زمینه، موضع دولت ایالات متحده آمریکا و احتمال همکاری و یا ناآگاهی واشنگتن از چنین حمله ای است.

این مشکل به قدری مهم است که می تواند تمام سناریوهای حمله احتمالی را تحت تأثیر قرار دهد.

گروهی از ناظران با توجه به وضعیت کنونی روابط دولت دست راستی نتانیاهو و دولت دموکراتیک بایدن و همچنین افشای اسناد اخیر وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون)، معتقدند که این دو عامل می‌تواند نتانیاهو را وادار کند که چراغ‌ها را خاموش کند و نخست‌وزیر راست‌گرای اسرائیل، ایران را متقاعد کند که طرح حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران را بدون مشورت و اطلاع‌رسانی به آمریکا یا دریافت تسلیحات و حمایت از واشنگتن انجام دهد. (بسیاری از ناظران همچنین می گویند که اسرائیل بدون تسلیحات ویژه و حمایت نظامی از سوی ایالات متحده قادر به حمله هوایی به تاسیسات ایران نیست و تهدیدات رهبران تل آویو در سال های اخیر چیزی جز یک بلوف نیست).

در این صورت البته اسرائیل هم در سوخت رسانی به هواپیماهای جنگنده خود و هم در زمینه در اختیار داشتن بمب های سنگر با قابلیت نفوذ به تأسیسات زیرزمینی با مشکل مواجه خواهد شد و حتی با توجه به این محدودیت ها فقط می تواند به تأسیسات حمله کند.

در هر صورت، بدون در نظر گرفتن عامل بسیار مهم آمریکا، نیروی هوایی اسرائیل برای حمله به ایران باید از چند مسیر مشخص عبور کند و یک مسیر کوتاه شده نیز وجود دارد که از خاک جمهوری آذربایجان نیز می گذرد.

مسیر مستقیم بر فراز اردن، سوریه و عراق: این مسیر مستقیم کوتاه‌ترین و مستقیم‌ترین مسیر است، اما یک عیب بزرگ دارد و آن این است که از آنجایی که آمریکایی‌ها بر آسمان شمال عراق تسلط دارند، دولتمردان تل‌آویو نمی‌توانند بدون آن کار کنند. هماهنگی و اطلاعیه واشنگتن برای استفاده از این مسیر.

از سوی دیگر، دولت‌های این مسیر (سوریه و عراق) روابط بسیار نزدیکی (تا جایی که به اتحاد برمی‌گردد) با ایران دارند و به هیچ وجه اجازه حمله هواپیماهای اسرائیلی‌ها از حریم هوایی خود به ایران را نخواهند داد و یا به آنها کمک نخواهند کرد. ، مگر اینکه از این مشکل بی خبر باشند و سیستم های ردیابی آنها قادر به تشخیص این حمله نباشند.

اتفاقاً این یکی از دلایل بمباران تأسیسات و سامانه‌های راداری و موشکی سوریه در سال‌های اخیر است. اسرائیل مدعی است که ایران در حال استقرار سامانه های راداری و موشکی در سوریه است و به همین دلیل هواپیماهای اسرائیلی این سامانه ها و تأسیسات را بمباران می کنند.

در واقع از منظری دیگر، اسرائیل می خواهد با بمباران این سامانه ها و تاسیسات، مسیر احتمالی حمله هوایی خود به ایران را برای هواپیماهای خود امن تر و راحت تر کند.

مسیر شبه جزیره عربستان: یکی دیگر از مسیرهای احتمالی حمله اسرائیل به ایران از شبه جزیره عربستان می گذرد.

اسرائیل از این مسیر می تواند وارد خاک ایران شده و از سواحل جنوبی ایران عبور کند.

احتمال استفاده از این مسیر تا 2 ماه پیش در نظر گرفته شده بود، اما از زمانی که ایران و عربستان روابط خود را با میانجیگری چین عادی کردند و بر اساس برخی اخبار غیررسمی و تایید نشده، مصالحه ای بین ایران و عربستان در خصوص عدم همکاری انجام شد. در هر گونه ماجراجویی نظامی اسرائیل علیه ایران، این سناریو تا حد زیادی از گزینه های روی میز اسرائیل خارج است.

مسیر مدیترانه و ترکیه: یکی دیگر از مسیرهای احتمالی اسرائیل از طریق آسمان ترکیه است.

اگرچه ترکیه یکی از اعضای ناتو است و خود را در جبهه غربی به این معنا تعریف می کند، اما در سال های اخیر سعی کرده است به محور روسیه و ایران نزدیک شود و از غرب دور شود یا حداقل یک بازی میانی انجام دهد.

ترکیه به خوبی از این مشکل آگاه است که به دلیل روابط گسترده تاریخی خود با ایران، در صورت همکاری با اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران، برای همیشه باید شرمنده تاریخی و یک همسایه و تاریخی مهم را تحمل کند. از دست دادن

بر این اساس، تصمیم گیری آنکارا در این زمینه ملاحظات بسیاری دارد و هر دولتمرد عاقل در آنکارا، اگرچه قطعاً به دنبال پیشبرد برنامه هسته ای ایران نخواهد بود، اما می داند که همکاری با دولت 75 ساله اسرائیل برای حمله به یک همسایه مسلمان پیوند تنگاتنگی با پیشینه تاریخی و فرهنگی هزاران ساله دارد که چه عواقب و رسوایی بزرگی در پی خواهد داشت.

راه آذربایجان: یکی دیگر از گزینه های اسرائیل که با راه سوم (ترکیه) بیگانه نیست، حمله به ایران از خاک جمهوری آذربایجان است.

با وجود سیاست بی طرفی و رصد در این جنگ، با ادعای حمایت ایران از ارمنستان، سیاست های خصمانه ای را در قبال ایران در پیش گرفت.

این رویکرد خصمانه (و ناپخته و کودکانه) دولت باکو علیه ایران در ماه های اخیر به قدری افزایش یافته است که برای ناظران حتی همکاری دولت باکو با تل آویو در سناریوی حمله به تاسیسات تسلیحات هسته ای ایران دور از دسترس نیست. انتظار می رود.