کسانی که بیشتر نفرین می کنند ممکن است صادق تر باشند

اشتراک و توهین اغلب با عصبانیت و رفتارهای نامناسب همراه است و به طور کلی افراد دید خوبی برای آنها ندارند ، اما ممکن است کراهت با رفتار مثبت در افراد همراه باشد. محققان در یک مطالعه نشان دادند که بیشترین افراد توهین آمیز صادقانه تر هستند.

در سالهای اخیر ، جامعه توهین و نفرین زیادی را تغییر داده است. به عنوان مثال ، در سال 1939 ، هنگامی که کلارک جابل ، بازیگر مشهور هالیوود ، در فیلم “رفته” بود ، جمله فراموش نشدنی ، “من به من اهمیتی نمی دهم”. (من نفرین نمی کنم) ، تهیه کنندگان فیلم 5000 دلار جریمه شده اند ، اما اکنون می بینیم که فیلم ها ، برنامه های تلویزیونی و کتاب ها پر از توهین های بد هستند.

گسترش توهین را می توان در جنبه های مختلف اجتماعی و روانی مورد بررسی قرار داد ، اما طبق وب سایت دانشگاه کمبریج ، محققان بسیاری از دانشگاه های هنگ کنگ ، هلند و ایالات متحده دریافتند که نفرین می تواند نشانه صداقت باشد.

پیوند به صداقت مردم

محققان می گویند که توهین می تواند با صداقت مثبت باشد. به عبارت دیگر ، اغلب می توان از لعنت برای بیان احساسات و صداقت بدون کنترل استفاده کرد. محققان نمونه ای از اظهارات دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریكا را ذکر می كنند كه در برخی از سخنان انتخاباتی خود ، وی از كلمات شرور استفاده می كرد و برخی از متخصصان سخنان وی را واقع بینانه تر از رقبای خود می دانستند.

دکتر دیوید استیلول ، مدرس دانشگاه کمبریج می گوید: “داشتن کراهت و عدم صداقت برای شما دشوار است.” نفرین اغلب نامناسب است ، اما می تواند دلیلی برای کسی باشد که نظر صمیمانه خود را بگوید. “درست همانطور که این افراد زبان خود را فیلتر نمی کنند تا آنها را لذت بخش تر کنند ، آنها نظرات خود را نقدینگی نمی کنند.”

محققان برای ارزیابی فرضیات آنها از دو نوع پرسشنامه و آزمایش استفاده کردند. در پرسشنامه اول از 276 شرکت کننده خواسته شد که توهین جالب و جالب ترین آنها را در بر بگیرند. سپس آنها در آزمون دروغگو شرکت کردند تا مشخص کنند که آنها درست هستند یا فقط در پاسخ به روشی که جامعه به آن نیاز دارد. محققان دریافتند که کسانی که توهین بیشتری می نویسند کمتر نادرست هستند.

در آزمون دوم ، محققان 75،000 داده کاربر فیس بوک را برای اندازه گیری استفاده از تعامل آنلاین جمع آوری کردند. محققان دریافتند که کسانی که می گویند بیشتر عملکرد از همان الگوهای زبانی استفاده می کنند که در تحقیقات قبلی مشخص شده اند. به عنوان مثال ، آنها در جملات خود از “من” بیشتری استفاده می کنند.

نتایج این مطالعه در مجله روانشناسی و علوم شخصی منتشر شد.