چگونه از صنایع حمایت کنیم، اما رانت تولید نکنیم؟

حسین حقگو در گفت وگو با ای بی اس نیوز، اظهار کرد: بحث تعیین اولویت های صنعتی در دوره مهدی غضنفری مطرح شد و جداول اولویت های صنعتی نیز تهیه شد. اولویت اول ماشین بود. این سوال در دوره نعمت زاده ادامه داشت و تا همین اواخر مطرح بود.

به گفته وی، در این زمینه تصمیم گیرنده تنها خطوط اصلی را مشخص می کند. مثلا در حوزه خودرو قصد دارد با یک برند داخلی و خارجی همکاری کند و یا در حوزه لوازم خانگی تصمیم دارد به جای واحدهای کوچک، برندی پیشرو ایجاد کند. بر این اساس اگر دولت بخواهد در نقش سیاست گذار پایین دستی مداخله کند، سیاست های کلان را تعیین و از طریق ابزارهای مالی، تعرفه ای و تامین اجتماعی از شرکت هایی که با این سیاست کلان همسو هستند حمایت کند تا نتیجه نهایی در بازار رقابتی باشد. تعیین شود.

یک کارشناس اقتصادی با بیان اینکه دولتمردان در چندین نوبت تلاش کرده اند صنایع را در اولویت قرار دهند، گفت: اما کاری که می توان انجام داد این است که جایگاه دولت مشخص شود و سپس سیاست های اقتصادی در چارچوب سیاست های رقابتی تعیین شود تا در این شرایط با حذف رانت، قطعات را حذف کنیم. اقتصاد و صنعت پیش می‌آید و دولت می‌تواند سیاست‌های تشویقی برای آنها در نظر بگیرد و از آنها حمایت کند تا بتوانند هر چه بیشتر توسعه پیدا کنند.

چگونه از صنایع حمایت کنیم، اما رانت تولید نکنیم؟

حقگو با بیان اینکه در حال حاضر خودرو و فولاد بیشترین سهم را از تولید ناخالص داخلی دارند، تصریح کرد: اما بررسی دقیق تر نشان می دهد که دلیل حجم بالای این صنایع به ترتیب تعرفه و ارزان بودن مواد غذایی است. واقعیت این است که حتی در مورد صنعت پتروشیمی که به دلیل وجود نفت و گاز، صنعت سودمندی محسوب می شود، واقعیت متفاوت است، زیرا ژاپن در این بخش با وجود نداشتن منابع کافی، صادرات بیشتری دارد. ایران. بنابراین مزیت رقابتی در بازار متناسب با بحران های سیاسی است وگرنه ایران بهترین منابع زیرزمینی و نیروی کار ارزان را دارد، اما تولید فولاد و پتروشیمی همچنان در بسیاری از موارد قابل رقابت نیست.

کره چگونه از صنایع خود حمایت کرده است؟

به گفته وی، سوال دیگر این است که دولت تا چه اندازه می خواهد برای این صنایع تصمیم بگیرد؟ آیا در مورد مقدار تولید، نوع خودرو، رنگ خودرو و موارد دیگر تصمیم گیری می شود؟ این در حالی است که بسیاری از شرکت ها خصوصی هستند و درست نیست که از بالا تصمیم بگیرند. ممکن است کاملاً بیش از حد تولید کنند و نتوانند آن را بفروشند.

به گفته وی، این اولویت ها شامل خودرو، فولاد، پتروشیمی، سیمان، کاشی و سرامیک و … بود. ضمناً در این جداول میزان تولید و برنامه ریزی تولید برای سال های بعد ذکر شده است.

حقگو با بیان اینکه اولویت بندی صنایع از سال 1392 آغاز شده اما هنوز هیچکدام انجام نشده است، گفت: در دولت قبل 20 تا 30 جلد کتاب به عنوان راهبرد برنامه راهبردی صنعت و بازرگانی در دولت قبل تهیه شد. روش‌های مختلف برتری یک صنعت را ثابت می‌کنند، اما در نهایت خودشان اعتراف کردند که نتیجه‌ای ندارد. زیرا دولت نمی تواند این مشکل را تعیین کند و یک صنعت کوچک در صورت داشتن فضای مناسب می تواند رشد بسیار بیشتری داشته باشد.

با وجود اینکه کره در دهه 1980، زمانی که الگوهای توسعه در حال روشن شدن بود، اقدامات اولویت‌بندی داشت، تصریح کرد: اما در آن زمان، کره همه سیاست‌های خود را بر اساس توسعه صادرات تنظیم کرد. کره الکترونیک خودرو و کشتی سازی را در اولویت قرار می دهد، اما نه به گونه ای که جزئیات را دیکته کند. مزیت صنایع را سیستم بازار تعیین می کند نه کار بوروکراتیک دولت. دولت باید فضای مناسبی را برای کسب و کارها به ویژه از نظر ارز، نرخ سود و … فراهم کند.

حقگو با بیان اینکه این دیدگاه اشتباه است، تصریح کرد: در اقتصاد آزاد ثبات سیاسی و فضای سالم کسب و کار تضمین می شود و دولت می تواند از ابزار تعرفه و مالیات در راستای رشد صنایعی که در این بازار رقابتی فعالیت می کنند استفاده کند. . و بیشتر خودنمایی کنید این مدل حمایتی دیگر رانت تولید نمی کند و صنایعی که بیشتر تولید می کنند، امکانات بیشتری خواهند داشت و می توانند موتور محرکه اقتصاد کشور شوند.