در واقع توسعه صنعت فولاد ایران توسط بخش خصوصی انجام شد که در این میان شرکت ملی فولاد توسط بخش خصوصی با هدف توسعه صنعت فولاد تأسیس شد، اما مدیریت آن توسط دولت انجام شد. قبل از انقلاب ظرفیت تولید فولاد کشور به یک میلیون تن در سال می رسید، زیرا این صنعت در آن زمان مانند انرژی هسته ای امروز از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. در حالی که در سال 1356 میزان تولید فولاد در کشور به یک میلیون تن رسیده بود، اما مقدار مصرف آن 4 میلیون تن بود و مابقی نیاز کشور از طریق واردات تامین می شد.
عملاً تا سال 1360 وضعیت آهن و فولاد کشور رو به وخامت گذاشت و تولید آن در کشور از یک میلیون تن به 500 هزار تن در سال رسید، اما از سال 1360 با ورود متخصصان جوان به صنعت فولاد کشور. این صنعت توانسته رشد کندی داشته باشد و روند صعودی آن تا امروز ادامه دارد، در حال حاضر 75 درصد از تولید فولاد کشور توسط سه کارخانه ذوب آهن اصفهان، فولاد مبارکه و فولاد خوزستان انجام می شود.
اوج درخشش صنعت فولاد ایران را به دهه 60 و دوران پس از انقلاب نسبت داده اند، خودکفایی در این زمینه راه را برای صادرات هموار کرد و با وجود خروج کشورهای خارجی از این صنعت، امروز شاهد هستیم. چرخش ناگهانی چرخ‌های صنعت فولاد
قبل از تأسیس کارخانه ذوب آهن، واحد فولادسازی دیگر گروه ملی فولاد به نام ذوب شهریار شوش در سال 1350 به صورت خصوصی احداث شد که اولین واحد فولادسازی کشور با ظرفیت سالانه 30000 تن بود. در واقع اولین راه اندازی فولاد در کشور توسط بخش خصوصی انجام شد، سپس در سال 1351 کارخانه ذوب آهن اصفهان شروع به کار کرد و بقیه فولادسازان پس از پیروزی انقلاب اسلامی از جمله خوزستان تأسیس شدند. فولاد در سال 1367، فولاد مبارکه در سال 1370 و فولاد آلیاژی در سال 1378 متولد شدند.
با نگاهی به تاریخچه فولاد ایران درمی یابیم که روند ساخت کارخانه های فولادسازی در کشور در دهه های 80 و 90 بسیار خوب پیش رفت که این روند رشد تا سال 1387 به قوت خود باقی بود در این دهه ایران توانست به رشد 12 میلیونی دست یابد. تن که در نوع خود بی سابقه بود. در این دهه تحریم های بسیاری علیه ایران اعمال شد که بر تولید فولاد ایران تأثیر منفی گذاشت.
انتهای پیام
با پیروزی انقلاب اسلامی، اتفاق مهمی برای صنعت فولاد کشور، تمامی کارشناسان خارجی کشور را ترک کردند. ساخت صنایع فولاد که 100 درصد توسط این کارشناسان انجام شد (مثلاً تمام راه اندازی کارخانه های ریخته گری آهن توسط روس ها انجام شد) از جمله فولاد خوزستان و مبارکه در مقابل تجهیزات پیش خرید شده و طرح های طراحی شده
در دهه 40 دولت وقت که از کشورهای اروپایی سرخورده شده بود، برای احداث صنعت فولاد به روس ها روی آورد و در نتیجه قرارداد ذوب آهن اصفهان منعقد شد. روس ها مطالعات بسیار جامعی در زمینه تامین نیازهای ذوب آهن اصفهان از جمله سنگ آهن انجام داده اند و بسیاری از بخش های فعلی سنگ آهن در ایران توسط روس ها شناسایی شده است به طوری که کارخانه ریخته گری آهن به گونه ای طراحی شده است که تمام قطعات آن نیازها از داخل کشور تامین خواهد شد.
ایران در سال 2007 با حجم تولید 10.1 میلیون تن و سهم حدود 0.8 درصد در تولید فولاد جهان در بین 40 کشور برتر تولید کننده فولاد رتبه بیستم و در بین کشورهای خاورمیانه رتبه اول را به خود اختصاص داد. جایی که در سال 2006 با تولید سالانه 9.8 میلیون تن در آن حضور داشت. در این رده بندی ترکیه با 25.8 میلیون تن در رتبه یازدهم، مصر با 6.2 میلیون تن در رتبه 27 و عربستان با 4.6 میلیون تن در رتبه 35 قرار دارند. همچنین چین، ژاپن، آمریکا، روسیه، هند، کره جنوبی، آلمان، اوکراین، برزیل و ایتالیا در رتبه های اول تا دهم قرار گرفتند.
به گزارش ای بی اس نیوز، صنعت فولاد در ایران به طور جدی از زمان رضاخان آغاز شد، زمانی که صنعت فولاد برای ایران به قدرت هسته ای امروزی شباهت داشت، چرا که کشورهای اروپایی به شدت با شکل گیری این صنعت در کشورمان مخالف هستند. به عنوان مثال حتی کشتی حامل کارخانه فولاد ایران که از آلمان خریداری شده بود در آب غرق شد و مشکوک شد که کشتی به عمد غرق شده است.
این وضعیت تا پایان این دهه ادامه داشت و کشور برای کاهش نیاز فولاد خود به واردات روی آورد. اما در دهه 90 مقاومت اقتصادی بسیار خوبی در کشور شکل گرفت که تولید و کارخانه ها را برای تامین نیاز داخلی چند برابر کرد. این روند به کشور کمک کرده تا نیازهای داخلی را تامین کند و محصولات فولادی خود را صادر کند. در سال 2018 صادرات فولاد ایران به اوج خود رسید.
