دانشجوی دکتری مهندسی هوافضا از دانشگاه صنعتی شریف دلیل گرانی محصولات جدید نسبت به نمونه های موجود در دنیا را عدم ارتباط شرکت های دانش بنیان با صنعت می داند و معتقد است شرکت های دانش بنیان می توانند اگر در کنار ظرفیت مازاد در کارخانه های تولیدی قرار گیرد، محصولات رقابتی تولید کند.
سید مصطفی مهدوی، دکترای مهندسی هوافضا، دانشگاه صنعتی شریف در گفت وگو با ای بی اس نیوز. یکی از موضوعاتی که در دیدار مقام معظم رهبری مطرح شد، معرفی کسب و کارهای دانش بنیان به زنجیره خدمات خودرو بود. وی بیان کرد: خودروسازی کشور در حال حاضر دو بازیگر شناخته شده فعال دارد که شامل خودروساز، خریدار قطعه و طرف مقابل قطعه ساز است. زیرساخت تولید دارد و معمولاً دانش فنی طراحی و تولید محصولات جدید را ندارد.
مهدوی با بیان اینکه معمولاً بخشی از ظرفیت تولید قطعه ساز خالی است، گفت: در این جلسه پیشنهاد دادم که بهتر است شرکت های دانش بنیان و نخبگان به عنوان سومین روبه رو این مجموعه توسط معاونت علمی اضافه شوند. ، به طوری که در پروژه های تولید محصول، دانش فنی جدید آن باید توسط شرکت های دانش بنیان ارائه شود تا این دانش فنی توسط قطعه سازان خریداری شود.
این دانشجوی مهندسی هوافضا از دانشگاه صنعتی شریف ادامه می دهد: به این ترتیب از ظرفیت تولید قطعات یدکی برای تولید قطعات جدید استفاده می شود و در نهایت خودروسازان خریدار این قطعات یدکی خواهند بود.
مهدوی با تاکید بر اینکه در این فرآیند نباید اصرار داشت که شرکت های دانش بنیان به سمت تولید حرکت کنند، یادآور شد: به نظر من اصرار بر اینکه همه شرکت های دانش بنیان دانش تولید شود و مسیرهای اشتباهی در پیش گرفته شود، اشتباه است. گرفته شده؛ زیرا در حال حاضر کارخانه های تولیدی داریم که می توان از ظرفیت های آنها در قالب صندلی های توانبخشی استفاده کرد.
به گفته وی، تولید این شرکت ها به این معناست که هزینه های بسیار بالایی برای ایجاد زیرساخت ها متحمل می شود، در حالی که زیرساخت های بلااستفاده در کشور داریم که می توان از آنها برای تولید استفاده کرد.
با تاکید بر اینکه بسته به اکوسیستم ایجاد شده باید دید که آیا لازم است شرکت های دانش بنیان به سمت تولید حرکت کنند یا خیر، ادامه داد: در حوزه های خاصی مانند نفت می توان 100 درصد یک محصول را تولید کرد. در 100 سال باید به تعداد زیاد تولید شود و برای شرکت به صرفه است که به سمت ایجاد زیرساخت ها حرکت کند، اما در صنعتی مانند خودروسازی که قطعات با کاهش 1 تا 2 میلیون در سال تولید می شود، زیرساخت های عظیمی به میزان برای یک کارخانه باید 10 میلیارد هزینه کرد و باید از کارخانه های موجود در این زمینه استفاده کرد.
وی وضعیت روابط این صنعت با شرکت های دانش بنیان را برشمرد و یادآور شد: واقعیت این است که خودروساز به عنوان خریدار نهایی قطعات یدکی به دلیل نداشتن برنامه بلندمدت نمی تواند نیازهای بلندمدت خود را مشخص کند. و این یکی از بزرگترین نقاط ضعف ما در صنعت خودرو است.
مهدوی با بیان اینکه خودروسازان نیاز روزانه خود را افزایش می دهند، گفت: وقتی نیاز روزانه افزایش می یابد، به این معناست که امکان توسعه محصول وجود ندارد و به دنبال خرید محصول است و در چنین شرایطی، بدیهی است که یک شرکت نمی تواند اجازه ورود به بازار و ادامه کار با واردات را بدهد.
این محقق دانشگاه شریف ادامه می دهد: دومین چالش این صنعت این است که از ظرفیت های موجود در کشور استفاده نمی شود. یک شرکت دانش بنیان فعال در زمینه خودروهای برقی، موتور الکتریکی طراحی کرده است و دلیل آن این است که هزینه توسعه کارخانه تولید این موتور، چرخه تولید پایین موتور را نیز کاهش می دهد. بنابراین قیمت تولید این موتور در کشور 4 برابر قیمت جهانی خواهد بود.
وی افزود: این در حالی است که این شرکت در صورت فروش دانش فنی و یا اخذ مجوز می تواند در کنار شرکت های تولید کننده موتور برق در کشور قرار گیرد. این امر آن را قادر می سازد تا موتورهای رقابتی را برای ادغام در چرخه استفاده صنعتی تولید کند.
مهدوی با اشاره به اینکه در حال حاضر ارتباط معناداری بین صنعت و شرکت های دانش بنیان وجود ندارد، گفت: یک نهاد عالی رتبه که می تواند معاونت علمی باشد باید پروژه های راهبردی را شناسایی و طی چند سال آینده این پروژه ها را در حوزه ها اجرا کند. طراحی و توسعه بودجه کند. مطمئن باشید چند سال دیگر این پول برگردانده می شود.
انتهای پیام
