پیری انسان در دو دوره متمایز به اوج خود می رسد!

پیشرفت یک فرد در طول زندگی خود را می توان به عنوان یک فرآیند تدریجی تبدیل از تخم به گور در نظر گرفت. اما اگر یک روز صبح از خواب بیدار شوید، در آینه نگاه کنید و فکر کنید که ناگهان پیر شده اید، ممکن است چیزی را نادیده گرفته باشید.

بر اساس تحقیقات جدید در مورد تغییرات مولکولی مرتبط با سن، انسان دو حرکت شدید رو به جلو را تجربه می کند: میانگین سنی یکی 44 سال و دیگری 60 سال است.

“مایکل اسنایدرژنتیکدان دانشگاه استنفورد و نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: «ما به تدریج تغییر نمی کنیم، اما تغییرات واقعاً چشمگیری وجود دارد. اواسط دهه 1940، مانند اوایل دهه 1960، به نظر می رسد زمان تغییرات اساسی باشد.

بررسی متغیرها در نمونه مورد مطالعه

پیری پیچیده است و با افزایش خطر ابتلا به بیماری های مختلف همراه است. به منظور کاهش و درمان بهتر این بیماری ها، اسنایدر و همکارانش زیست شناسی پیری را بررسی کرده اند تا بهتر بفهمند چه تغییراتی و چگونه رخ می دهد.
برای این منظور، آنها گروهی متشکل از 108 بزرگسال را که هر چند ماه یک بار در طی چندین سال نمونه های بیولوژیکی اهدا می کردند، ردیابی کردند.

محققان دریافتند که برای برخی از بیماری ها مانند بیماری آلزایمر و بیماری های قلبی عروقی، خطر به تدریج در طول زمان افزایش نمی یابد، بلکه پس از یک سن خاص به شدت افزایش می یابد. آنها می خواستند به بیومارکرهای پیری نگاه دقیق تری داشته باشند تا ببینند آیا می توانند تغییرات مرتبط با آنها را شناسایی کنند.

بنابراین، با استفاده از نمونه های خود، انواع مختلف مولکول های بیولوژیکی را ردیابی کردند. مولکول‌های مختلف مورد مطالعه شامل RNA، پروتئین‌ها، لیپیدها و گونه‌های میکروبیوم روده، پوست، بینی و دهان هستند که در مجموع 135239 صفت بیولوژیکی را در بر می‌گیرند.

هر شرکت کننده به طور متوسط ​​47 نمونه در 626 روز ارائه کرد. این حجم از داده ها منجر به بیش از 246 میلیارد قطعه داده شد که محققان آنها را پردازش کردند و به دنبال الگوهای تغییر بودند.

چه زمانی پیری به اوج خود می رسد؟

اسنایدر و همکارانش دریافتند که تغییر بسیار واضحی در فراوانی انواع مختلف مولکول‌ها در بدن انسان در طی دو مرحله مجزا وجود دارد. حدود 81 درصد از تمام مولکول‌هایی که مورد مطالعه قرار گرفتند، در طی یک یا هر دوی این مراحل تغییراتی را نشان دادند. تغییرات در اواسط دهه 1940 و دوباره در اوایل دهه 1960 با مشخصات کمی متفاوت به اوج خود رسید.

اوج پیری در دهه 1940 تغییراتی را در مولکول‌های مرتبط با متابولیسم چربی، کافئین و الکل، بیماری‌های قلبی عروقی و اختلال عملکرد پوست و عضله نشان داد. اوایل دهه 1960 همچنین با متابولیسم ضعیف کربوهیدرات و کافئین، بیماری های قلبی عروقی، پوست، ماهیچه ها، سیستم ایمنی و عملکرد کلیه همراه بود.

اولین اوج پیری، اواسط دهه 40، معمولا زمانی است که زنان یائسگی یا قبل از یائسگی را آغاز می کنند. اما محققان این پدیده را به عنوان یک عامل اصلی رد کردند. زیرا مردان نیز در همان سن دچار تغییرات مولکولی عمده می شوند.

“شیائو تائو شندانشمند متابولیک و اولین نویسنده این مطالعه توضیح می دهد که اگرچه یائسگی یا قبل از یائسگی ممکن است در تغییراتی که زنان در اواسط دهه 40 زندگی خود تجربه می کنند نقش داشته باشد، عوامل مهم دیگری نیز وجود دارد که احتمالاً بر این تغییرات در مردان و زنان تأثیر می گذارد. شناسایی و بررسی این عوامل باید در تحقیقات آتی در اولویت قرار گیرد.

محققان خاطرنشان کردند که گروه مورد مطالعه آنها بسیار کوچک بود و نمونه های بیولوژیکی محدودی را از افراد بین 25 تا 70 سال آزمایش کردند. تحقیقات آینده می تواند به بررسی بیشتر این پدیده برای درک بهتر چگونگی تغییر بدن انسان در طول زمان کمک کند.