گاز به چند شهر و روستا رسید؟

به گزارش ای بی اس نیوز، با توسعه گازرسانی در کشور پس از انقلاب اسلامی، 98.6 درصد از جمعیت شهری و 86.3 درصد از جمعیت روستایی تحت پوشش شبکه گازرسانی کشور قرار گرفتند که به معنای بهره مندی 27.5 میلیون مشترک است. از این نعمت الهی .

از ابتدای دولت سیزدهم تاکنون بیش از 68 هزار میلیارد تومان در حوزه‌ها و بخش‌های مختلف صنعت گاز (طرح‌های گازرسانی روستایی و شهری، خطوط لوله و ایستگاه‌های تقویت گاز انتقال گاز، پالایشگاه‌ها و امور تحقیقاتی) سرمایه‌گذاری شده است.

طی دو سال گذشته 38.6 میلیارد تومان در پروژه های روستایی و شهری، 19.6 میلیارد تومان در مهندسی و توسعه گاز، 2.9 میلیارد تومان در حمل و نقل گاز، 2.4 میلیارد تومان در پروژه های پالایشی و 4.7 میلیارد تومان سرمایه گذاری شده است. در تحقیق

همانطور که چگانی مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران اعلام کرد در سال جاری در مجموع 69.3 میلیارد تومان سرمایه گذاری شامل 34.5 میلیارد تومان در پروژه های روستایی و شهری، 23.4 میلیارد تومان در پروژه های مهندسی و توسعه گاز، 2.4 میلیارد تومان پیش بینی می شود. در پروژه های انتقال گاز و 9 میلیارد تومان در بخش پالایش پیش بینی می شود.

به گفته وی، برای دولت سیزدهم توسعه گازرسانی در مناطق و استان های محروم به اندازه سایر استان ها اهمیت دارد و در این دو سال تلاش شده گاز اکثر شهرها و روستاها گازرسانی شود. طی دو سال گذشته هفت شهر و 145 روستا در استان سیستان و بلوچستان و سه شهر و 24 روستا در استان هرمزگان گازرسانی شده اند.

گازرسانی به 27.5 میلیون مشترک شهری و روستایی کشور

جواد اوجی وزیر نفت اخیرا از گازرسانی به 27.5 میلیون مشترک شهری و روستایی در سراسر کشور خبر داد و گفت: در دولت سیزدهم 5700 روستا، 43 شهر و 7300 واحد صنعتی به شبکه گازرسانی متصل شدند.

همچنین لازم به ذکر است که میزان مصرف در سال های اخیر افزایش یافته است به طوری که میزان گاز مصرفی در سال 1400 نسبت به سال قبل 5 میلیارد مترمکعب، در سال گذشته 238 میلیارد و 500 میلیون مترمکعب افزایش یافته است. گاز طبیعی در کشور تولید و مصرف شد از کل گاز مصرفی، 122 میلیارد مترمکعب سهم صنایع خانگی، تجاری و غیر عمده و 45 میلیارد و 500 میلیون مترمکعب سهم صنایع بزرگ و 71 میلیارد متر مکعب گاز به نیروگاه ها اختصاص یافت.

طی سال گذشته، مصرف گاز به ویژه در بخش های نیروگاهی و خانگی رکوردهای جدیدی را ثبت کرده است. نیروگاه ها در سال 2019 به طور متوسط ​​180 میلیون مترمکعب در روز گاز دریافت کردند که این میزان در سال 1400 به 194 میلیون متر مکعب در روز رسید که نشان دهنده افزایش هشت درصدی مصرف گاز است. میانگین مصرف روزانه گاز طبیعی در صنایع خانگی، تجاری و غیر عمده در سال 1399، 333 میلیون مترمکعب و در سال 1400، 334 میلیون مترمکعب بوده که تفاوت چندانی با گذشته ندارد.

مصرف گاز طبیعی در کل کشور در سال 1398 معادل 233 میلیارد متر مکعب و در نیمه اول سال 1400 معادل 105 میلیارد و 2 میلیون متر مکعب یا 133 میلیارد و 498 میلیون متر مکعب گاز طبیعی بوده است. در پاییز و زمستان 1400 خورده شد.

چه کار باید بکنیم؟

بدون شک توسعه گازرسانی در کشور امری مطلوب است، اما باید به موضوع بهینه سازی نیز توجه شود که موضوع بهینه سازی یکی از مهم ترین موضوعاتی است که کشور در تمام دوره های گذشته با آن مواجه بوده است. همه مسئولان کشور همواره خواستار بهینه سازی و جلوگیری از اتلاف منابع انرژی بوده اند. این اهمیت به عنوان یک وظیفه ملی و یک نیاز ضروری تعریف شده است و همه اجزای کشور باید نقش خود را ایفا کنند.

طرح جایگزینی 140 هزار تاکسی فرسوده با تاکسی های بنزینی پرناوبری، افزایش راندمان موتورخانه ساختمان های مسکونی و تجاری در سطح کشور، طرح جایگزینی 17 هزار اتوبوس گازوئیلی تردد در شهر با گازوئیل از برنامه های این بخش است. اتوبوس های برقی و طرح بیع متقابل: جایگزینی 7000 اتوبوس فرسوده با اتوبوس های گازسوز و طرح نوسازی 65000 کامیون و تراکتور فرسوده بیش از 10 تن با عمر بالای 35 سال.

همچنین طرح توسعه حمل و نقل ریلی بار و مسافر (راه آهن)، طرح بیع متقابل توسعه حمل و نقل ریلی و مسافر، طرح تولید موتورهای کم مصرف در خودروهای داخلی و جایگزینی ماشین‌های فرسوده، طرح برق‌رسانی چاه‌ها و پمپ‌های آب کشاورزی و تعدادی پروژه دیگر در این موضوع قرار می‌گیرند.

امروزه مصرف انرژی در اکثر مناطق کشور بالاتر از استانداردهای جهانی است و بخش قابل توجهی از آن را حتی با تغییر مدل مصرف نیز نمی توان اصلاح کرد و نیاز به افزایش فناوری، نوسازی و ارتقای بهره وری انرژی در مناطق خاصی است. محصولات مصرف کننده انرژی مانند لوازم خانگی، وسایل نقلیه و خودرو ابزار، صنعت و بهسازی و انطباق با استانداردهای ساخت و ساز. از یک سو راندمان تجهیزات احتراق داخلی گاز اعم از ماشین آلات، بخاری های گازی و تجهیزات گرمایشی در سطح بسیار پایین و دور از استانداردهای جهانی قرار دارد و از سوی دیگر بخش قابل توجهی از انرژی گرمایشی ناشی از آن ایجاد می شود. عدم رعایت استانداردها در ساخت و ساز ساختمان ها هدر می رود و در هر دو صورت امکان و قابلیت صرفه جویی در اختیار مصرف کننده نیست.

انتهای پیام