پرینت سه بعدی و استقرار ماهواره در 90 دقیقه!

به گزارش ای بی اس نیوز و به نقل از IAدر مواقع اضطراری، برقراری ارتباط از راه دور در منطقه مانع اصلی امدادگران است. اکنون، محققان دانشگاه اوبرتا د کاتالونیا (UOC) در اسپانیا راه حلی ساده با استفاده از چاپ سه بعدی ایجاد کرده اند که می تواند ارتباط از راه دور را در کمتر از 90 دقیقه فعال کند.

اینترنت پرسرعت این روزها به قدری فراگیر شده است که تنها زمانی متوجه اهمیت آن می شویم که در دسترس نباشد. این روزها، همه چیز از کار گرفته تا سرگرمی یا برقراری ارتباط با خانواده و دوستان به اینترنت پرسرعتی که از طریق کابل یا بی سیم ارائه می شود متکی است.

اتصال بدون وقفه در مواقع اضطراری ضروری است. در زمان‌های اخیر، فوران‌های آتشفشانی در تونگا و حمله روسیه به اوکراین، اتصال اینترنتی محلی را با مشکل مواجه کرد تا اینکه شبکه اینترنت ماهواره‌ای استارلینک ایلان ماسک وارد عمل شد و اتصال را فراهم کرد.

یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی کارلوس مونزو سانچز از دانشکده انفورماتیک، چند رسانه ای و ارتباطات از راه دور در دانشگاه اوبرتا د کاتالونیا نشان داده است که چگونه می توان یک نانوماهواره را تنها در 90 دقیقه با فناوری چاپ سه بعدی و با استفاده از بالون هوای گرم که برای برقراری ارتباط مستقر شده است، چاپ کرد. در منطقه آسیب دیده

این سیستم چگونه کار می کند؟

راه اندازی این سیستم نسبتاً ساده است و از سه عنصر تشکیل شده است که دو عنصر آن روی زمین باقی می ماند. این ایستگاه های مخابراتی و پایگاه آزمایشی آنها باید در جایی قرار داشته باشند که ارتباط اضطراری مورد نیاز است.

سپس می توان از یک چاپگر سه بعدی برای ساخت یک نانوماهواره استفاده کرد که به نام CubeSat یا tassoware نیز شناخته می شود و سپس آن را با استفاده از یک بالون هوای داغ در آن منطقه در هوا مستقر کرد.

این کابل دو ایستگاه زمینی را به هم متصل می کند و به عنوان یک تکرار کننده (رله) عمل می کند و امکان ارتباط کاربران زمینی را فراهم می کند.

تمامی اجزای این سیستم از فناوری رادیو برد بلند (LoRa) استفاده می کنند که می تواند خدمات را در سطح وسیعی ارائه دهد.

این تاساوا همچنین می تواند به سلول های فتوولتائیک مجهز شود تا به طور مستقل برای مدت طولانی کار کند. راه حل بسیار مقیاس پذیر است و حسگرهای اضافی را می توان به مکان اضافه کرد تا گزینه های ارتباطی را در سناریوهای به شدت آسیب دیده یا غیرفعال بهبود بخشد.

چرا تاسواره؟

محققان تاسواره ها را به دلیل اندازه کوچک و سهولت در استقرار و بازیابی انتخاب کردند. مسیر پرتاب Tasswara با استفاده از بالون هوای گرم را می توان با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی منطقه ردیابی کرد.

علاوه بر این، تاساوا ممکن است یک GPS برای کمک به مکان یابی و بازیابی آنها پس از بازیابی سیستم های ارتباطی عادی حمل کند.

مونزو توضیح می دهد که راه حل ما برای ارائه خدمات سریع در سناریوهای پیچیده طراحی شده است، و به همین دلیل ما سهولت استقرار آن را بر استفاده از آن به عنوان یک راه حل مخابراتی در شرایط عادی، جایی که زیرساخت های دیگر مناسب تر است، اولویت داده ایم.

این تیم اکنون به دنبال کاهش بیشتر زمان‌های استقرار و افزایش تعداد موقعیت‌هایی است که می‌توان از این رویکرد استفاده کرد. چیزی که مطمئنا به کاهش وابستگی به ثروتمندترین فرد جهان (الون ماسک) و شبکه استارلینک کمک خواهد کرد.

نتایج این تحقیق در مجله Aerospace منتشر شد.

انتهای پیام