آیا دیپلمات های طالبان به تنهایی به ایران آمده اند؟ شما هیچ امتیازی از آنها دریافت نکردید، اما …
در این مقاله آمده است:
ماجرای تحویل سفارت افغانستان در تهران به طالبان اقدامی خارج از قواعد دیپلماتیک بود که وزارت امور خارجه نمی توانست آن را کتمان کند. وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در اطلاعیه ای اعلام کرد: موضوع واگذاری و تبدیل سفارت افغانستان در تهران یک موضوع داخلی (مربوط به افغانستان) و وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران است. ایران ایران به هیچ وجه در این موضوع دخالت نکرده است.»
منظور از این گفته این است که دیپلمات های طالبان بدون هیچ گونه تشریفات و اجازه ای به تنهایی به ایران آمده اند و مقامات سابق سفارت داوطلبانه سفارت را به آنها تحویل داده اند. اما این ادعا با مقامات قبلی سفارت که ادعا می کنند یکی از مقامات وزارت خارجه ایران یک هفته به آنها فرصت داده تا سفارت را تخلیه و به مقامات طالبان تحویل دهند، همخوانی ندارد. این اقدام وزارت امور خارجه کشورمان برخلاف رویه سازمان ملل است. کمیته اعتبارنامه مجمع عمومی سازمان ملل دو بار تصمیم گیری در مورد کرسی افغانستان در آن سازمان را به تعویق انداخته است، آخرین بار در ماه دسامبر. بر این اساس و بر اساس مقررات حاکم بر سازمان ملل متحد، نمایندگان سابق افغانستان در این سازمان جهانی همچنان مشغول به کار هستند، هرچند در همه کشورها به جز چین، روسیه، پاکستان و ایران، همین نمایندگان سابق در سفارتخانه های افغانستان کار می کنند. و هیچ کشوری نمایندگان طالبان را نپذیرفت.
کارنامه دولت پاکستان مشخص و واضح است، زیرا این دولت سال ها پیش در مذاکرات دوحه برای انعقاد توافقنامه بین ایالات متحده و طالبان شرکت کرد و نقش مهمی در فروپاشی دولت سابق افغانستان داشت. و تحکیم قدرت طالبان بر آن کشور. بنابراین طبیعی بود که پس از ایجاد حکومت خودخوانده طالبان در کابل، پاکستان با آن همکاری کرده و سفارت افغانستان را در اختیار نمایندگان طالبان قرار دهد. دو کشور باقیمانده چین و روسیه هستند که قبل از ایران سفارت های افغانستان در پکن و مسکو را در اختیار نمایندگان طالبان قرار می دادند و اکنون وزارت امور خارجه کشورمان نیز همین اقدام را انجام داده است، یعنی او الگوبرداری کرده است. این دو کشور به بیان واضح تر، حتی با تصمیم به تعامل با گروهی که حاکمیت آنها را به رسمیت نمی شناسیم، با چین و روسیه که بارها زهر آنها را چشیده ایم و زخم های آنها را بر بدن داریم، هماهنگ هستیم!
آنچه رفتار مسئولان سیاست خارجی کشورمان را بیش از پیش چشمگیر می کند این است که به جای این همه امتیاز به طالبان، نه در حوزه حق هیرمند و نه در عقب نشینی فقهی جعفری، هیچ امتیازی به آنها ندادند. نه در برخورد تند و غیر انسانی با شیعیان و نه حتی در چارچوب مقررات مرزی! بنابراین یک روز پس از تحویل سفارت افغانستان در تهران به طالبان، عناصر همین گروه خشن یک مرزبان ایرانی را در مرز سیستان دستگیر و مورد ضرب و شتم قرار دادند و با این اقدام به ملت ایران توهین کردند. اکنون زلمی خلیل زاد، عامل افغان الاصل در آمریکا که با واسطه خود به طالبان کمک کرد تا بر افغانستان مسلط شوند، جمهوری اسلامی ایران را به سخره گرفته و می گوید: رهبر القاعده در ایران است و به نظر می رسد پایتخت القاعده است. -قاعده از افغانستان به ایران منتقل شده است…»!
متأسفانه سیاست خارجی ما اکنون به ضعیف ترین و خطرناک ترین مرحله خود در ۴۴ سال اخیر رسیده است. این وضعیت شایسته نظام جمهوری اسلامی و ملت مسلمان انقلابی ایران نیست. منافع ملی کشور ایجاب می کند که این سیاست تجدید اساسی شود و سیاستی در خور شأن ملت مقتدر و مسلمان و انقلابی ایران شکل گیرد.
