همکاری امام موسی صدر و چمران بعد فکری و عملی دارد

مورد دیگر خود جنبش امل است. جنبش امل یک سازمان نظامی است. اولین دوره های آموزشی آن در سال های 1974 و 1975 برگزار شد. حجم مطالب آموزشی غیرنظامی در این دوره ها به طرز شگفت آوری زیاد است. حتی پس از این دوره ها و در پی تربیت کادر، تأکید بر ابعاد انسانی و فرهنگی کادرهای جنبش امل فراتر از بعد نظامی آنهاست. معلمان این کلاس های غیرنظامی امام موسی صدر و چمران بودند. این دو مثال را می‌آورم زیرا می‌توان ادعا کرد که نقش تربیت و تربیت برای امام صدر و چمران بیش از هر چیز دیگری مهم بوده است.

شخصیت انسان محوری امام صدر و چمران برگرفته از متن دین است

از نظر امام صدر و چمران تعلیم مقدم بر تربیت است. برای روشن شدن منظورم دو مثال می زنم. چمران برای سرپرستی مدرسه فنی و حرفه ای جبل عامل به لبنان دعوت شد. قبل از او مدرسه دو مدیر دیگر داشت. اما امام صدر راضی نبود تا اینکه چمران به پیشنهاد افرادی چون مرحوم بازرگان و سید صادق طباطبایی و دیگران به لبنان آمد.

به گزارش حزب ای بی اس نیوز، صلاح فهص، نماینده جنبش امل لبنان در ایران در یادداشتی نوشت: 30 خرداد امسال، چمران 41 سال است که در کنار ماست. وی هفت سال از عمر خود را در لبنان گذراند و تأثیر عمیقی بر زندگی سیاسی و اجتماعی شیعیان گذاشت. اغراق نیست اگر بگوییم ظهور شیعیان لبنان و تأثیر انقلاب اسلامی ایران بر لبنان و منطقه در زمینی که چمران در اختیارش قرار داده بود، مثمر ثمر بود.

قرآن محوری موضوع دیگری است که باید به آن اشاره کنم. امام موسی صدر و چمران هر دو بر قرآن تأکید داشتند و سعی می کردند قرآن را سرچشمه اصلی فهم خود از اسلام قرار دهند. امام موسی صدر اصطلاحی مانند اسلام قرآنی دارد. او همچنین از این اصطلاح در سخنرانی برای اعضای ارشد جنبش امل استفاده کرد. بنابراین در فهم امام صدر و چمران تأثیر عمیقی داشت، اما در عمل هماهنگی امام صدر و چمران. آموزشکده فنی و حرفه ای جبل عامل یکی از نمونه های بارز این هماهنگی است و می توان گفت امام صدر به قدری به چمران اعتماد داشتند که عملاً چمران تمام اختیارات اداره این مدرسه را در اختیار داشت و تا آخرین لحظه هم همینطور بود. حضورش در لبنان

در جریان جنگ داخلی لبنان، اوضاع به حدی جدی و متزلزل شد که عملاً امام صدر تا مدت ها نتوانست به جنوب بیاید. البته در این دوره رهبری و تصمیم گیری در جنوب به عهده چمران بود. من هرگز از اعضای جنبش امل که در آن زمان حضور داشتند نشنیده بودم که بین امام صدر و چمران اختلاف وجود داشته باشد. البته نباید فراموش کرد که چمران رهبر گوشه «تنظیمی» بود و همان طور که در ابتدای یادداشت اشاره کردم فرمانده بود. یعنی نیروهای مقاومت جنبش امل تحت امر او بودند. تسلط امام صدر در این زمینه است که فرصت سفر و تعامل بین المللی را به ایشان داد.

نکته مهم نوع مدیریت این مدرسه است. چمران این مدرسه را محل انسان سازی قرار داده بود. آموزش حرفه ای در این مدرسه تدریس نمی شد و خروجی آن تکنسین نبود. این مدرسه پایگاه مقاومت شد و اولین شهدای مقاومت در این مدرسه بودند و در اینجا به شهادت رسیدند. اینجا جای توضیح بیشتر نیست و به علاقه مندان مطالعه کتاب چمران لیبان را پیشنهاد می کنم.

اولین نکته ای که در بعد اندیشه می خواهم به آن اشاره کنم نوعی انسان محوری در اندیشه امام صدر و چمران است. من در اینجا اصلاً در مورد اومانیسم غربی صحبت نمی کنم. شخصیت انسان محوری امام صدر و چمران برگرفته از متن دین است. به عبارت دیگر انسان و کرامت انسانی در اندیشه دینی آنها تبلور چشمگیری دارد. من فکر می کنم این دیدگاه است که آنها را به هم نزدیک کرده است، با یکدیگر صحبت می کنند، یکدیگر را می پذیرند و اشتباه می کنند. چمران می گوید: «وقتی وارد لبنان شدم 10 یا 100 بچه داشتم و دیگر نمی توانستم به آرامش خودم فکر کنم.

چمران در سال 1974 با امام موسی صدر، بنیانگذار جنبش امل، مقاومت لبنان را پایه گذاری کرد. امام صدر به تعبیری رهبر و شهید چمران فرمانده بود. اصلاً امام موسی صدر بود که چمران را به لبنان دعوت کرد. بنابراین به نظر می رسد بررسی رابطه این دو ایرانی مهاجر در لبنان می تواند موضوع تحقیق تاریخی باشد. این مهم از آن جهت است که همکاری این دو ثمره محسوس و تأثیرات عمیق بر شیعیان لبنان و خود لبنان و حتی منطقه است. به نظر می رسد همکاری و هماهنگی امام صدر و چمران دو بعد است: یکی بعد فکری و دیگری بعد عملی.