نقد انیمیشین جریان (Flow) | آخرالزمانی که شاید امید اسکار باشد!

انیمیشن جریان، یک انیمیشن خاص است. از آن دسته از آثاری که به‌صورت مستقل باید تولید شوند وگرنه هیچ استودیویی بخاطر بازگشت سرمایه‌اش زیر بار ساخت آن نمی‌رود. خب البته این را هم می‌دانید که آثار اینچنینی درنهایت جوایز را درو می‌کنند و وقت‌هایی نیز آنچنان می‌فروشند که غول‌های استودیویی افسوس از دست رفتن این فرصت را می‌خورند. فلو دومین ساخته‌ی فیلمساز اهل لتونی یعنی گینتز زیلبالودیس است. انیمیشینی که واقعا همه‌ی جشنواره‌ها را متحیر کرد. این انیمیشن که هم اکنون در انتظار برگزاری مراسم اسکار است، جایزه بهترین انیمیشن مراسم گلدن گلوب را برد و در جشنواره کن نیز توجه‌ها را به خود جلب کرد.

Away، اولین تجربه‌ی این فیلمساز است. انیمیشن دور، فضایی به‌شدت آخرالزمانی دارد، شبیه آنچه که در این انیمیشن می‌بینیم. گینتز زیلبالودیس فضای فکری خود را مشخص کرده است و عجب فضای فکری جذابی! Away و Flow هردویشان بدون دیالوگ هستند. فضای Away، مالیخولیایی است و هنوز یک انسان در آن زندگی می‌کند اما لحن جریان نرم‌تر و سرزنده‌تر است. در هر دو اثر گینتز زیلبالودیس می‌توان علاقه‌‌اش را به طبیعت و کهن‌الگوها دید. جهان این فیلمساز دنیایی معناگرا است، جائی که استعاره‌ها حرف می‌زنند و نمادها تبدیل به نیروهای پیش‌برنده‌ی درام می‌شوند. در مقایسه‌ی این دو اثر گینتز زیلبالودیس، می‌توان گفت که او قدری افت کرده است و آن شخصیت‌پردازی و ضدقهرمان‌گرایی عجیبی که در Away، مشهود بود در Flow نیست. با اینحال هر دو اثر از یک جهان فکری می‌آیند، هردویشان به‌دنبال بهره‌گیری از ناخودآگاه جمعی هستند و جهانی که در آن‌ها قصه رخ می‌دهد ناکجایی دوردست است.

در ادامه داستان انیمیشن فاش می‌شود