موسوی: یک بار برای همیشه، مشکلی با او ندارم

به گزارش ” ای بی اس نیوز ورزشی”، سیدمحمد موسوی یکی از نادر والیبالیست های ایرانی است که می توان او را فوق ستاره نامید. بازیکنی که بیش از 20 سال است که بالاترین کیفیت ممکن را در صحنه بین المللی ارائه می دهد و هنوز هم یکی از بهترین مدافعان جهان محسوب می شود. مشکلی که در رقابت های اخیر جام باشگاه های جهان بار دیگر به وضوح نشان داد که فولاد سیرجان با درخشش موسوی توانست خود را بر سکوی سوم جهان قرار دهد.

به همین منظور گفت وگویی مفصل با این فوق ستاره والیبال ایران ترتیب دادیم. مشروح گفتگوی سید محمد موسوی با اسپورت سه را اینجا می خوانید.

* ابتدا در مورد جام باشگاه های جهان صحبت کنیم. از ابتدا قرار نبود به این مسابقات اعزام شوید.
بله، ما پنج شکست متوالی در لیگ متحمل شدیم و شرایطمان اصلا خوب نبود. چند بازیکن مصدوم داشتیم و نزدیک به یک ماه بیمار بودیم. به همین دلایل نتوانستیم به طور منظم تمرین کنیم و به همین دلیل تصمیم گرفتیم که اصلا به جام باشگاه های جهان نرویم اما در نهایت تصمیم گرفتیم که برویم. وقتی رفتیم تصمیم گرفتیم تمام تلاشمان را بکنیم چون چیزی برای از دست دادن نداشتیم. هیچ توقعی از ما نبود و بدون استرس در مسابقات شرکت کردیم.

*از اولین پیروزی مقابل لوبه بگویید.
بله، خدا را شکر در بازی اول همه چیز برای ما خوب پیش رفت و توانستیم از نقاط ضعف لوبه ایتالیا که عمدتاً مربوط به استقبال بود، استفاده کنیم. حتی می توانستیم فینالیست شویم. تیم کشورمان در دو ست مقابل قهرمان مسابقات با نتایج 26 بر 24 و 25 بر 23 شکست خورد. اگر این دو ست را می بردیم در فینال بودیم. با این حال، وضعیت سادا کروزیرو در مرحله حذفی کاملاً متفاوت از مرحله گروهی بود که آنها بسیار ضعیف بودند.

*ساداکاروزیرو حتی با شانس در مسابقات ماندگار شد و اگر شهداب آنها را می برد حذف می شدند.
بله کاملا درست می گویید، آنها با شانس ماندند و اگر شهداب بازی را می برد، اصلا به چهار تیم نمی رفتند. در نهایت در جریان بازی نیمه نهایی و به خصوص فینال، شاهد بازی همیشگی سادا کروزیرو بودیم. البته در این شرایط هم اگر علی حاجی پور مصدوم نمی شد، می توانستیم آنها را شکست دهیم. در نهایت خوشحالیم که توانستیم مدال دیگری به افتخارات باشگاه اضافه کنیم. فکر می کنم بعد از 14 سال چنین اتفاقی برای والیبال ایران افتاد. قبل از آن هم مثلا با بانک سرمایه توانستیم مقابل زاکسا نمایش خوبی داشته باشیم و سه بر دو شکست خوردیم اما هیچ وقت شرایط طوری نبود که بتوانیم مدال بگیریم اما خدا را شکر توانستیم این کار را انجام دهیم. سال و به نظر من افتخار بزرگی بود.

*برخی بازیکنان فولاد در این مسابقات همه را شگفت زده کردند. از علی حاجی پور و علیرضا عبدالحمیدی گرفته تا مهدی مرندی که همچنان در فرم عالی است.
وقتی یک تیم به نتیجه می رسد، نتیجه تلاش کل تیم و حتی بازیکنان ذخیره است. ما بازیکنان جوان خیلی خوبی داریم، اما دلیل اینکه گاهی اوقات آنها نمی توانند توانایی های خود را در مسابقات نشان دهند و در تمرینات رفتار کنند، بحث اعتماد به نفس است. در این مسابقات من و کادر فنی که تجربه حضور در مسابقات بین المللی را داشتم سعی کردیم به بازیکنانمان بفهمانیم که حریف چهار دست و چهار پا ندارد، دو متر از ما بلندتر نمی پرد و قد بلندتر ندارد. از ما تنها چیزی که آنها را متمایز می کند اعتماد به نفس است. از همان بازی اول این اعتماد را به خودمان جلب کردیم و بچه ها فهمیدند که می شود با تیم های بزرگ دنیا بازی کرد و آنها را شکست داد.

*از مهدی مرندی هم صحبت کنید.
او یکی از لیبروهای باتجربه ما است و شرایط بسیار خوبی در این تورنمنت داشت. مخصوصا در بازی بذری اگر اغراق نکنم تقریبا 20 توپ خوب گرفت و ما را در بازی نگه داشت. تیم لوبه در بازی رده بندی خیلی بهتر از بازی اول بازی کرد و خطاهای سرویس کمتری داشت و در دریافت بهتر کار کرد، اما با این وجود، فکر می کنم بچه های ما هم بهتر از بازی اول کار کردند و توانستیم لوبه را ببریم.

*به نظر شما این موفقیت باشگاهی تا چه حد می تواند به تیم ملی پیوند بخورد و ما را به آینده امیدوار کند؟
یک چیزی که ما همیشه در مورد آن صحبت می کنیم این است که یک نسل طلایی بود که وارد شد و آن را برد و ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم. واقعاً اینطور نیست، فقط بحث اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری بازیکنان است.

امیدوارم این موفقیت به بازیکنان کمک کند تا بفهمند هر چیزی ممکن است. کودکان باید بدانند که والیبال مانند کشتی انفرادی یا وزنه برداری نیست و به عنوان یک ورزش تیمی، همدلی اجباری است. فکر می کنم از نظر فنی تفاوت چندانی با سایر تیم های دنیا نداریم. از نظر بازیکنان برتر، شاید کمتر از لهستان باشیم. در هر تورنمنتی وقتی با بازیکنان بزرگ دنیا صحبت می‌کنم، می‌گویند مشکل استعداد داریم، اما استعدادهای زیادی در ایران وجود دارد.

*کمی درباره آقای عطایی صحبت کنیم. شما حدود دو سال پیش با او کار کردید و روزهای تلخی را در تیم ملی سپری کردید. به نظر شما آقای عطایی نسبت به آن زمان چقدر تغییر کرده است و این ماجرا چه تاثیری در موفقیت فولاد سیرجان داشته است؟
تغییری که قطعا در افراد اتفاق می افتد و اگر اتفاق نیفتد به این معنی است که فرد آب را زیر پا می گذارد. انسان در هر سنی باید چیزی یاد بگیرد. در بحث والیبال سعی می کنم چیزهای جدیدی به خودم اضافه کنم، مثلاً در این جام باشگاه های جهان سبک سرویس هایم را تغییر دادم. آقای عطایی قطعاً تغییراتی داده است، اما اینکه بگوییم به دلیل تغییر او نتایج خوبی گرفتیم یا قبلاً به دلیل نداشتن آن تغییرات نتیجه نگرفتیم، اصلاً اینطور نیست. همان تمرینی که در آن زمان انجام می دادیم، اکنون نیز انجام می دهیم. قبول دارم که مربی تاثیر زیادی دارد، اما فکر می کنم این بازیکنان هستند که بیشترین سهم را در نتایج یک تیم دارند. اگر بازیکنان بتوانند کیفیت خود را نشان دهند و البته اگر مربی خوبی باشد که آنها را به خوبی مدیریت کند، نتیجه حاصل می شود. آقای عطایی بیش از گذشته تجربه کسب کرده است و در کل فکر می کنم همدلی تیم مهم ترین تغییر نسبت به قبل است. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که در تیم باشگاهی که تعداد بازیکنان محدود است و فاصله ذخیره تا بازیکنان اصلی بیشتر از تیم ملی است، مدیریت این امر آسانتر خواهد بود.

*کمی از شما و تیم ملی صحبت کنیم. هنوز نمی خواهی به تیم ملی برگردی؟
همیشه می گفتم زمانی می آیم که بتوانم به تیم ملی کمک کنم. با این حال، کمک به مشکلات فنی محدود نمی شود. اگر فقط به این موضوع رسیدگی شود، می توانم بگویم که می آیم و کمک می کنم، چون در تمام تورنمنت هایی که دوره قبل بازی کردم جزو بهترین ها بودم. اما همانطور که گفتم بحث فقط فنی نیست و شاید اگر حضور داشته باشم همدلی کمتر شود.

*این مشکل به مشکل شما و میلاد عبادی پور مربوط نمی شود؟
هیچ مشکلی بین من و میلاد عبادی پور وجود ندارد.

*پس ماجرای جانبی چه شد و مشکل آنفالو شدن در اینستاگرام چه بود؟
من هنوز میلاد عبادی پور هستم و مشکلی با او ندارم. شاید یک حادثه احساسی بوده و مهم نیست. اگر فکر می کنید بازگشت من به تیم ملی مربوط به میلاد عبادی پور است، کاملا در اشتباه هستید.

برخی معتقدند از بین سیدمحمد موسوی و میلاد عبادی پور تنها یک نفر در تیم ملی جای دارد چرا که در غیر این صورت ممکن است شرایط تیم خراب شود.
اصلا اینطور نیست. متاسفانه زمانی که من آنجا بودم، میلاد عبادی پور در لیگ ملت ها مصدوم شد و همه فکر می کردند او تنها نیامده است. پس از آن از لحاظ فنی آمادگی کامل برای مسابقات قهرمانی آسیا در ارومیه نداشت و پس از آن کادر فنی تصمیم گرفت در مسابقات بعدی از او استفاده نکند. با خود می گویند این دو نفر نمی توانند با هم باشند اگر حداقل به نظر من اینطور نیست. شاید در آن زمان کادرفنی تیم ملی اینطور فکر می کرد، اما از نظر من مشکلی ایجاد نمی کند.

*پس نتیجه این است که غیبت شما در تیم ملی ربطی به مشکلات فنی ندارد.
صد در صد!

* ممکن است روزی به تیم ملی برگردید؟
من واقعا نمی توانم با اطمینان صحبت کنم. انسان سکه ای را پرتاب می کند و هزار بار می چرخد ​​تا به زمین بیفتد. من همیشه تیم ملی را دوست داشتم اما باید ببینم شرایط چگونه است. در مورد سرمربی جدید چیزی نمی دانم و هیچ صحبتی با هم نداشته ایم. آقای پیاتزا مربی بسیار خوبی است و باید تصمیم بگیرد که چگونه می خواهد کار کند اما به نظر من بهتر است تیم با جوان ترین ها ادامه دهد. شاید بتوانم در یکی دو سال دیگر در بحث فنی به تیم کمک کنم اما بالاخره یک نفر چند سال می تواند بازی کند.