ناگفته نماند که طرف آمریکایی برای تثبیت موقعیت خود همزمان با مذاکرات، سیاست فشار حداکثری بر دونالد ترامپ را ادامه داد و چه بسا بر آن افزوده باشد. استراتژی فشار غرب بر ایران مانند مثلثی است که اضلاع آن با تشدید تحریم ها، تهدید نظامی و چوب زمان (اعلام ضرب الاجل های عرضی) شکل می گیرد.
در دور قبل تلاش شده بود تا طرفین به یک دستور کار دقیق برسند و جغرافیای ذهنی خود را به هم نزدیک کنند. از این منظر، مذاکرات دور قبل وین گامی رو به جلو برای همه هیئت ها از جمله تیم ایرانی بود که موفق شد پروژه های اصلاحی خود را در متن مورد بحث قرار دهد. امروزه گفتگوها در سطح رسمی وارد بحث محتوایی شده است.
بنابراین، چرخه فعلی که قرار است به دلیل تعطیلات سال نو، یک استراحت کوتاه سه روزه داشته باشد، تعادلی برای سنجش جدیت و تمایل طرف مقابل برای تعامل است. تهران معتقد است بازگشت به تعهدات برجامی به راحتی با لغو تحریم ها علیه برجام محقق می شود، اما یکی از دلایلی که جستجوی توافق را دشوار و پیچیده کرده است، نگاه هر طرف به مخاطرات است.
تیم مذاکره کننده ایران به رهبری علی باقری در آخرین دور به لطف حضور فعال و نوآورانه خود سنگ بنای پیشرفت مذاکرات را گذاشتند. به همین دلیل است که انریکه مورا در پایان دور قبلی اعلام کرد که پیشرفت قابل توجهی در متن در مورد مسائل هسته ای حاصل شده است. به بیان ساده، او وظیفه خود را برای متعادل کردن ترازو انجام داده است. این بار نوبت طرف مقابل اعم از تیم های اروپایی و آمریکایی است تا ادعای خود مبنی بر بازگشت به تعهدات نهایی خود که با هدف رفع تحریم ها است را محک بزنند.
تاکنون آمریکا و اروپا به دنبال این بوده اند که حداقل تعهدات را داشته باشند اما حداکثر امتیازات را از ایران بگیرند. اما این رویکرد حداقلی طرف غربی، در ازای انتظار حداکثری از ایران، هرگز تعادلی در معادله برجام ایجاد نخواهد کرد. بنابراین می توان گفت که چرخه کنونی وین یکی از مهم ترین لحظاتی است که می تواند اراده طرف غربی را محک بزند، زیرا مهم ترین موضوع چرخه کنونی که بحث رفع تحریم ها است، تایید و تضمین، به کاری که طرف مقابل باید انجام دهد مربوط می شود. بنابراین، هرگونه پیشرفت یا عدم پیشرفت در دور کنونی به رویکرد آمریکا و اروپا در وین بستگی دارد. بنابراین، هرگونه اظهارنظر رسانه ای که توسط دیپلمات های غربی برعکس شود، چیزی جز ادامه بازی سرزنش و فرافکنی از پذیرش تعهدات نخواهد بود.
دور قبلی مذاکرات در وین که در دو بخش برگزار شد، شاهد اصلاح پیش‌نویس مذاکرات و دستیابی به متون مشترکی بود که در آن ملاحظات و اصلاحات ایران اعمال شد. به عبارت دیگر، مذاکره کنندگان تیم ایرانی در اقدامی غیرمنتظره برای طرف های غربی، پیشنهادهای مکتوب و مکتوب را روی میز مذاکره ارائه کردند.
دور اول مذاکرات در وین در فضایی مثبت آغاز شد، اما از آنجایی که تیم‌ها اکنون درگیر بحث‌های اساسی در مورد موضوعات یا براکت‌های بحث‌انگیز هستند، انتظار می‌رود تصورات از آنچه در اتاق‌های مذاکره اتفاق می‌افتد دچار نوسان شود. به ویژه، طرف مقابل، از جمله ایالات متحده، در انجام تعهدات لغو خود مقاومت کرد و با کم‌توجهی عمل کرد.
از منظر غرب، برجام در درجه اول به مسائل هسته ای مربوط می شود. اما ایران برجام را در صورتی بی معنا می داند که از آن سود اقتصادی نبرد. به همین دلیل است که تیم‌های اروپایی تاکنون در مذاکرات با تیم‌هایی ظاهر شده‌اند که روی مسائل هسته‌ای تمرکز کرده‌اند و در مورد تحریم‌ها ضعیف و لنگ به نظر می‌رسند. وقتی صحبت از مسائل مربوط به تعهدات ایران می شود، گلایه هایی داشته اند، اما در مطالبات و تعهدات خود به عنوان پیام رسان بین ایران و آمریکا عمل کرده اند. طبیعی است که تا زمانی که بین خواسته های ایران و طرف مقابل تعادل ایجاد نشود، نمی توان راه حلی پایدار و حتی کوتاه مدت متصور شد.
به گزارش خبرنگار سیاسی ای بی اس نیوز، مذاکرات ایران و 1+5 در دولت جدید ایران وارد دور دوم خود شده است و روسای تیم های مذاکره کننده در وین با نشست مشترک کمیسیون مشترک به طور رسمی دور جدید را آغاز کردند. عصر دوشنبه در وین. رئیس تیم مذاکره کننده و همچنین وزیر امور خارجه کشورمان در اظهاراتی جداگانه تایید کردند که دور کنونی مذاکرات بر روی موضوعات تحریم از جمله موضوع راستی آزمایی و تضمین متمرکز خواهد بود.
گزارش‌ها و اظهارات دیپلمات‌های ایرانی و خارجی نیز حاکی از آن است که متن موضوعات اصلی پیشرفت چشمگیری در تعامل و همکاری سازنده تیم ایرانی در دور قبل داشته است. این سوال به وضوح جدیت، حسن نیت و تعامل مطلوب مذاکره ای طرف ایرانی را نشان می دهد. در واقع تیم ایران از چند جهت از آزمون اراده ها سربلند بیرون آمد. وی در عین حال آماده، جدی و سازنده بود و با رویکرد خود به پیشرفت مذاکرات سرعت بخشید.
