مقایسه بین F-15EX Eagle II و F/A-18 Super Hornet

دنیای شگفت انگیز مسابقات بین مبارزان داخل سالن. این مقاله دو جت جنگنده نسل چهارم آمریکایی را در مقابل یکدیگر قرار می دهد. یکی از دارایی های نیروی هوایی ایالات متحده و دیگری پلت فرم نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده است. اما این مسابقه هوایی درون خدماتی یک پیچ و خم دارد: همچنین رقابتی بین تولیدکنندگان است، زیرا هر دو پرنده جنگی رقیب توسط یک سازنده ساخته می‌شوند: بوئینگ. به این ترتیب جنگنده F-15EX Eagle II ساخت بوئینگ و مورد استفاده نیروی هوایی آمریکا در مقابل جنگنده دیگر ساخت بوئینگ که در خدمت نیروی دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا است قرار می گیرد. بنابراین، چه کسی در مسابقه بوئینگ و بوئینگ برنده خواهد شد؟

تاریخچه اولیه F-15EX Eagle II

F-15EX Eagle II اولین پرواز خود را در 2 فوریه 2021، هشت سال پس از Advanced Eagle، و 25 سال پس از McDonnell Douglas F-15E Strike Eagle انجام داد، اگرچه ممکن است باورش سخت به نظر برسد، اما … 49 است سال ها پس از اولین پرواز مک دانل داگلاس اف-15 ایگل اصلی. نسخه EX قرار است ماه آینده به وضعیت عملیاتی رسمی برسد. علاوه بر نیروی هوایی آمریکا، Eagle II نیز توسط نیروی هوایی اسرائیل و نیروی هوایی سلطنتی عربستان سفارش داده شده است.

بنابراین آنچه Eagle II را از نسخه های قبلی این پلت فرم معروف و قدرتمند متمایز می کند، دکتر عمر ممنون در مقاله خود در ژوئن 2024 به طور خلاصه به شرح زیر می پردازد:

• F-15EX دارای 12 نقطه تعلیق موشک است که ظرفیت بارگیری و برتری هوایی را افزایش می دهد.
• کپسول های هدف گیری دقیق به قابلیت اطمینان نبرد کمک می کند و برد ایستادگی را بهبود می بخشد (شلیک از فاصله ایمن بدون اینکه خود جنگنده را در معرض خطر قرار دهد).
• مکانیسم های دفاعی مانند EPAWSS بقا را در محیط های پرخطر افزایش می دهد.

تاریخچه اولیه F/A-18E/F Super Hornet

F/A-18E/F Super Hornet (ساخته شده توسط مک دانل داگلاس (که بعدا با بوئینگ ادغام شد)) اولین پرواز خود را در 29 نوامبر 1995 انجام داد، یعنی 21 سال پس از معرفی هورنت اصلی. این هواپیما در سال 1999 وارد خدمت نیروی دریایی ایالات متحده شد و در سال 2001 به قابلیت عملیاتی اولیه (IOC) دست یافت و جایگزین هواپیمای محبوب Grumman F-14 Tomcat شد (هر دو هواپیما ستاره های سری Top Gun شدند).

در مورد اینکه چه چیزی Super Hornet را از نسخه اصلی متمایز می کند، Ritis Bresnovius آن را با این جمله خلاصه می کند: “در اصل، Super Hornet نسخه مدرن و بسیار بهتری از هورنت است و دومی کاستی های قبلی را جبران می کند … Super Hornet هورنت به گونه ای طراحی شده است که وزن، قدرت و بقای بیشتری در مواجهه با… “تهدیدات فزاینده” داشته باشد.

Air Force Eagle II در مقابل نیروی دریایی Super Hornet

برای مقایسه سطح، بیایید مشخصات فنی جنگنده ها را با هم مقایسه کنیم:

بنابراین، بر روی کاغذ، به نظر می رسد Eagle II از رقبا در سراسر صفحه برتری دارد. اما این قبل از در نظر گرفتن دارایی های نامشهود است. برای یک چیز، سوپر هورنت مانور پذیرتر است، با قابلیت های دقیق تر در پیچ ها. علاوه بر این، همانطور که ادوارد چانگ در مقاله ای در سپتامبر 2020 اشاره کرد: “برای نیروی دریایی، تطبیق پذیری سوپر هورنت، همراه با مقرون به صرفه بودن آن، منجر به تولید یک هواپیما با وسیع ترین طیف وسیعی از قابلیت ها می شود که همچنان بر روی یک هواپیما بلند می شود و فرود می آید.” حامل. به عبارت دیگر، Strike Eagle ممکن است سرعت و برد بالاتری داشته باشد، اما F/A-18E/F را می توان به دلیل توانایی آن در پرواز از یک پایگاه هوایی شناور در دریا به هدف نزدیک کرد. این همچنین به این معنی است که موقعیت های عملیاتی وجود دارد که می توان Super Hornet را به راحتی مستقر کرد، اما Strike Eagle نمی تواند. در واقع، در صورت بروز بحران، F/A-18E/F احتمالاً اولین پاسخ دهنده خواهد بود و خیلی زودتر از F-15E در صحنه حاضر می شود.

F/A-18E/F مزیت ثابت شده قابل توجهی در نبرد دارد، در حالی که F-15EX، همانطور که قبلاً در بالا ذکر شد، هنوز به طور رسمی عملیاتی نشده است و سوپر هورنت را در موقعیت بهتری در میدان قرار می دهد. سوپر هورنت برای اولین بار در 6 نوامبر 2002 در نبرد “خونبار” شد، زمانی که برای پشتیبانی از عملیات دیده بان جنوبی (فاصله 12 ساله بین عملیات طوفان صحرا، جنگ خلیج فارس 1991 و شروع عملیات عراق) مستقر شد. آزادی). (یعنی جنگ عراق در سال 2003 برای سرنگونی صدام حسین)، که در آن دو فروند F/A-18E – متعلق به اسکادران 115 جنگنده نیروی دریایی ایالات متحده (VFA-115) – یک حمله “گزینه پاسخ” را به دو هواپیمای سطحی انجام دادند. – پرتابگرهای موشک هوا به هوا (SAM) در کوت عراق و یک پناهگاه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی (C2) در پایگاه هوایی تلیل. در این عملیات یکی از خلبانان سوپر هورنت برای اولین بار در حین نبرد یک بمب 910 کیلوگرمی JDAM را از سوپر هورنت خود پرتاب کرد.

از آن زمان، F/A-18E/F ارزش خود را در عملیات های رزمی بارها و بارها ثابت کرده است، از جنگ دوم عراق تا عملیات آزادی پایدار در افغانستان تا عملیات عزم ذاتی (کمپین هوایی علیه گروه تروریستی داعش) و موارد دیگر. به تازگی. کمپین ضد حوثی ها در یمن نه تنها در دست نیروی دریایی و تفنگداران دریایی، بلکه در دست نیروی هوایی سلطنتی استرالیا است. در حالی که بیشتر کاربردهای سوپر هورنت در ماموریت های هوا به زمین بوده است، این پرنده جنگی برای نبرد هوا به هوا نیز آزمایش شده است: در 18 ژوئن 2017، یک جنگنده F/A-18E نیروی دریایی ایالات متحده یک جنگنده را سرنگون کرد. جنگنده Su-22 “Veter” نیروی هوایی سوریه. این اولین تعقیب هوایی بود که توسط یک هواپیمای سرنشین دار توسط یک جنگنده آمریکایی از سال 1999 انجام شد و اولین مورد توسط نیروی دریایی ایالات متحده پس از عملیات طوفان صحرا بود.

با این حال، اگرچه F-15 EX هنوز مراسم تعمید رسمی خود را دریافت نکرده است، میراث رزمی Jet Eagle بی نظیر است. اگرچه F-15 مطمئناً سهم خود را از تلفات آتش زمینی دشمن متحمل شده است، اما این سکوی پنج دهه بعد هرگز در نبردهای هوایی سرنگون نشده است. همانطور که در مقاله دیگری در مورد این جنگنده گفتیم، عقاب 104 بر 0 یعنی 104 پیروزی در مقابل 0 شکست را ثبت کرد!

در مقایسه، اگرچه سوپر هورنت هنوز در جنگ سرنگون نشده است، اما آمار کشتار شگفت انگیزی که خانواده ایگل دارند را ندارد. علاوه بر این، حداقل یک نمونه اولیه هورنت در عمل سرنگون شد: اولین قربانی آمریکایی عملیات طوفان صحرا، یک F/A-18 هورنت که توسط سروان مایکل اسکات اسپیچر، دفتر نیروی دریایی (BuNo) 163484، در اولین پرواز انجام شد. . در شب، این درگیری توسط یک فروند میگ 25 نیروی هوایی عراق “فاکس بت” که توسط ستوان زهیر داوود پرواز می کرد و با استفاده از موشک R-40 (AA-6 “Akrid”) سرنگون شد.

و برنده است…

و با قبول ریسک ارتکاب دوگانگی اورول، هر دو پیروز می شوند! Eagle II دارای مزیت های آماری در سرعت، قدرت و پتانسیل است، در حالی که Super Hornet دارای ویژگی های ناملموس و تجربه رزمی برتر است. با این حال، اگر خلبان جنگنده بودم و انتخاب خودم را داشتم، عقاب را انتخاب می کردم. صرف‌نظر از آن رقابت‌های بین‌سرویس فوق‌الذکر، نیروهای مسلح ایالات متحده خوش شانس هستند که این دو هواپیمای جنگی شگفت‌انگیز را در زرادخانه خود دارند.