مطالعات بالینی درمان با سلول های بنیادی را برای ده بیماری صعب العلاج تایید کرده است

سالم الخبر: فناوری سلول درمانی با توجه به نوع فناوری به دو گروه اصلی تقسیم می شود: دسته اول فناوری آلوژنیک است که پیوند سلول ها از فردی به فرد دیگر است که طبیعتا رویکرد درمانی خاص خود را دارد. گروه دوم به فناوری اتولوگ می پردازد که پیوند سلول از بیمار به خود بیمار است و این فرآیند یک طب شخصی است. طبیعتاً خود این فناوری عوارض مربوط به خود سلول را نخواهد داشت زیرا پردازش سلول‌های بدن یکی از روش‌های نمونه‌برداری یا تزریق است و برای همه موارد مشابه است، مانند عوارض ناشی از نمونه برداری از مغز استخوان. تزریق داخل وریدی به اندام های هدف، یا تزریق داخل طناب نخاعی یا بطن های مغزی.

در این مقاله به بیماری هایی می پردازیم که دارای تاییدیه جهانی از سازمان غذا و داروی آمریکا هستند و در معتبرترین مراکز بالینی دنیا بر اساس پروتکل ها و دستورالعمل های استاندارد شده خاص درمان می شوند.

در سلول درمانی، ترمیم بافت های آسیب دیده مانند بافت مغز، بافت عصبی عضلانی، بافت قلب، پانکراس یا بافت پانکراس که مسئول تولید انسولین هستند، بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. در ایمونوتراپی بیشتر هدف آن بازیابی و تنظیم سیستم دفاعی بدن برای مقابله با بیماری هایی است که در نتیجه اختلال در سیستم دفاعی بدن ایجاد می شود. برخی از بیماری ها به دو گروه اختلالات سلولی و گروه اختلالات ایمنی طبقه بندی می شوند.

در هر بیماری، بر اساس پروتکل های استاندارد بین المللی، معیارهایی برای انتخاب بیمار یا نشانه هایی برای خروج بیمار از درمان وجود دارد.


ده بیماری که مطالعات بالینی آنها مهم است

تایید شده اند:

* بیماری پارکینسون یکی از بیماری های مخرب و صعب العلاج سیستم عصبی مرکزی است و تمام درمان های موجود فقط علائم را کنترل می کند و در مواردی منجر به تاخیر در ضایعات یا کندی رشد بیماری می شود و این درمان مادام العمر ادامه دارد و درمان ادامه دارد. . رشد تدریجی این بیماری در اکثر موارد در بیماران رخ می دهد، اما با درمان سل، این امکان وجود دارد که در صورت رعایت کامل معیارهای بستری و ترخیص، بخش زیادی از بیماران بهبود یابند و حتی بخش زیادی از آنها درمان شوند. فرصتی برای زندگی خواهند داشت و دوباره خود را نسبتاً عادی خواهند یافت. مدت درمان با 2 تا 3 تزریق حداکثر 3 تا 4 ماه طول خواهد کشید.

* آسیب نخاعی یا فلج ناشی از قطع نخاع در اثر ضربات تیز و نافذ مانند ضربات چاقو یا جراحات له کننده ناشی از تصادف یا سقوط از ارتفاع.

عوامل موثر بر موفقیت درمان چیست:
1) اولین عامل و شاید مهمترین عامل فاصله زمانی درمان سل از برش نخاع تا شروع درمان است که به شرح زیر است.
زمان عالی در 48 ساعت اول پس از تصادف با درصد موفقیت بیش از 70 درصد
زمان طلایی بین 15 تا 30 روز پس از حادثه است که با میزان موفقیت در حدود 50 درصد همراه است.
زمان نقره ای: در عرض 6 ماه پس از تصادف، میزان موفقیت حدود 40٪ خواهد بود.
زمان برنز یک سال پس از تصادف است و در این مورد میزان موفقیت حدود 25-27٪ است.
بنابراین هر چه زمان کمتری از حادثه بگذرد، موفقیت بیشتر است

2) طول ضایعه: هر چه ضایعه کوتاهتر باشد حداکثر 3 سانتی متر بهتر است.

موفقیت بالاتر است

3) ناحیه آسیب نخاعی، در ناحیه قفسه سینه، بهترین پاسخ را به درمان سل، ناحیه گردن کمترین پاسخ و ناحیه کمر کمترین پاسخ را به درمان دارد.

4) پوشش خارجی نخاع (ماده پیا) باید سالم باشد و بتواند سلول های بنیادی بالغ را تامین کند.
معیارهای دیگر در معاینه بالینی و بررسی شواهد پاراکلینیکی، مبنایی برای تشخیص پتانسیل درمانی بیماران و انتخاب آنها برای درمان سل است.

شاخص های بهبودی در پست دیگری به طور کامل مورد بحث قرار خواهد گرفت به طور کلی بهبودی بازگشت بخشی از علائم حسی-حرکتی است که بسته به نوع بیماری، شدت آن و معیارهایی که در بالا ذکر شد، کاملاً متفاوت است.

لازم به ذکر است که احتمال درمان موفقیت آمیز هر بیمار منحصر به خودش است و درمان سل بیمار کاملاً منحصر به خودش است.

* دیابت نوع 1 و 2که تعداد آنها در ایران 13 میلیون نفر تخمین زده می شود و حدود 8 میلیون نفر از آنها شناسایی شده اند و علاوه بر آن عوارض مختلفی را در تمام اعضای بدن انسان ایجاد می کند و هزینه های هنگفتی را در جامعه و سیستم های بیمه ای ایجاد می کند مادام العمر با درمان تخصصی سل و تولید سلولهای بتای لانگوهانس در صورت داشتن شرایط لازم، اثربخشی درمانی بالایی دارد.

* سکته با مراجعه سریع و اقدام به موقع، اکثر ضایعات مغزی ترمیم می شوند و بسیاری از علائم بیماری از بین می روند.

* بیماری های قلبی عروقیبر اساس مطالعات انجام شده، در موارد نارسایی قلبی و سکته مغزی، سلول درمانی اثرات قابل توجهی در بهبودی دارد

بیماری ها و کاهش عوارض ناشی از آنها.

* ام اس یا مولتیپل اسکلروزیسیکی از بیماری های رایج در کشور است که روند تخریب مستمری را بر روی سیستم عصبی بر جای می گذارد و بیمار را کاملاً ناتوان می کند و از جمله مواردی است که چه با سلول درمانی و چه با روش ایمونوتراپی که اثرات آن بسیار بود. بالا

* بیماری کرونبیماری های مزمن گوارشی و روند رشد آسیب های روده ای عوارض جانبی فراوان و بسیار آزاردهنده ای دارد.


* فلج مغزی، همچنین یکی از بیماری هایی است که باعث می شود کودک از بدو تولد به طور کامل ناتوان شود و تا زمانی که زنده است در حالت ناتوانی کامل باقی می ماند.


نکته مهم این است که این بیماری ها در بیشتر موارد و تا پایان عمر، ناتوانی ها و آسیب های مختلفی را در بیماران به دنبال دارد و علاوه بر درد و رنجی که بر بیمار و خانواده تحمیل می کند، هزینه های مالی هنگفتی را نیز به همراه دارد. . هزینه های خانواده، جامعه و نظام هزینه های اجتماعی را تحمیل و افزایش می دهد. این بیماری ها بر شاخص های مرتبط با بار بیماری مانند ناتوانی تعدیل شده با ناتوانی، ناتوانی، کیفیت زندگی و کیفیت زندگی تعدیل شده تأثیر بسزایی دارند.

* سایر موارد و حوزه های مختلف درمانی در شماره بعدی مورد بحث قرار خواهد گرفت.
سلول درمانی به روش های زیر منجر به بهبودی می شود:

1. 1. جایگزینی سلول های آسیب دیده با سلول های ترمیم کننده به یکی از مهم ترین روش های درمان بیماری تبدیل می شود
   2. سلول های بنیادی باعث آزاد شدن و افزایش فاکتور رشد می شوند
   3. ترشح پروتئین های عصبی تخصصی که از سلول های عصبی محافظت می کنند
   4. بهبود عملکردی سلول های آسیب دیده که یکی از عملکردها و اثرات مستقیم سلول های بنیادی تخصصی است.