ما اپوزیسیون نمی خواهیم، ​​ما خودمان را داریم

در مورد تبلیغاتی که به نفع مخالفان مجانی انجام می شود

1- به محض تشکیل جلسه اپوزیسیون در گوشه ای از جهان و یا راهپیمایی، گروه ذینفع داخلی شاخ آنها را می گیرد و به آنها حمله می کند و با قدرت آنها را افشا می کند. مثلاً از این یا آن سازمان غربی رسید پرداختی می گیرند پول بگیر و…

حالا اگر یکی دو نفر با سیاستمداران کشورهای اروپایی ملاقاتی داشته باشند، رسوایی هیچ نگفتن و چیزی نپرسیدن را به راه می اندازند. این گروه ها نمی فهمند که کارشان فقط مبارزه با مخالفان نیست، بلکه آن را رایگان تبلیغ می کنند. طرف مقابل خوشحال است که توانسته است عده ای را در داخل عصبانی کند. بالاخره یک بازی است ماوس و گربه معلوم شد که فقط ارزش خندیدن را دارد.

2- یکی از سعادت های بزرگ جمهوری اسلامی این است که مخالفت آن در خارج از کشور بدنام، ضعیف و در برخی موارد پوچ است. این بدان معنا نیست که ایرانیان مقیم خارج با نظام سیاسی داخل موافق هستند. شاید خیلی از آنها مخالف باشند اما یا انگیزه مبارزه براندازانه ندارند یا اگر چنین قصدی دارند انرژی کافی ندارند. بدتر از آن، افراد و گروه هایی که می توان آنها را به عنوان “اپوزیسیون محترم” توصیف کرد، بسیار نادر هستند. یک گروه تروریستی خاص که دوران دفاع مقدس صدام را استخدام کن درآمد و عمرش به گدایی سیاسی می گذرد. چهره ای که اگر پول پدرش نبود در بدبختی زندگی می کرد. بازیگری که اگر تهران بود یک دهم فالوورهای اینستاگرامش هم او را نمی شناختند و … چه ظرفیتی برای براندازی یک نظام سیاسی به بزرگی جمهوری اسلامی دارند؟ مهمتر از همه، بزرگ کردن آنها ضروری است، و این دقیقاً آرزویی است که مراقبان سخاوتمندانه برآورده می کنند.

3- دیدار برخی از اعضای اپوزیسیون با رهبران برخی کشورها به چه معناست؟ واقعا رئیس جمهور فرانسه یا مقامات دیگر کشورها آنقدر ناپخته هستند که نمی توانند به آنها برای مبارزه با جمهوری اسلامی اعتماد کنند؟ این مسئولان هم ظرفیت اپوزیسیون را می شناسند و هم قدرت جمهوری اسلامی را. بنابراین منظور آنها برانداز نیستند. اگر دقت کنیم سران این کشورها مخالفان را تحویل می دهند تا ما را تحقیر کنند. هرچه اپوزیسیون ضعیف‌تر باشد، بیشتر به این نکته اشاره می‌شود که طرف مقابل (که ایران است) ضعیف‌تر است.

بنابراین، ما مجبور نیستیم در حوزه ای بازی کنیم که دیگران تصور می کنند. نیازی به توهین و توهین به مخالفان نیست. بگذار زندگی خود را بگذرانند. مدتی جیغ می کشند و جیغ می زنند، بعد که خسته می شوند می روند استراحت کنند.

4- اما آیا باید برای همیشه از مخالفت رها شویم؟ یقیناً نه… اپوزیسیون (در اینجا به معنای برانداز است) لازم نیست خارج از کشور باشند یا به صورت گروهی ظاهر شوند. اپوزیسیون ناکارآمدی نظام سیاسی و اقتصادی کشور است. این ناکارآمدی هزاران برابر ضد انقلاب خارجی است و درست در گوش ماست. به جای حرف و تبلیغات، کار می کند. او در مقابل برجام ایستاده است. در مقابل گفت وگوی اقتدارگرایانه با جهان مقاومت می کند و ملت ایران را ملتی ترسو معرفی می کند که از گفت و گو دوری می کند. او تحریم ها را تحسین می کند. او با آزادی بیان و اندیشه مبارزه می کند. او از آبروی مردم ناراضی است و …

این اپوزیسیون قدرت سیاسی و اقتصادی عظیمی دارد و توانایی براندازی نظام را دارد اما مردم تا کنون اجازه نداده اند!

بیایید دوربین هایی را که برای رصد ضدانقلاب خارجی در دست داریم زمین بگذاریم. بیایید در میان کسانی که در لباس دوست هستند، دنبال ضد نظامی و ضد انقلاب بگردیم.

چون دوست دشمن است کجا برویم شکایت کنیم؟