قطارهای برقی چگونه حمل و نقل در سراسر جهان را تغییر خواهند داد؟

به گزارش ای بی اس نیوز، اولین راه‌آهن برقی بلااستفاده توسط توماس داونپورت، آهنگر اهل ورمونت ایالات متحده، در سال 1835 ساخته شد. این راه‌آهن کوچکی بود که با یک موتور الکتریکی مینیاتوری کار می‌کرد. این اولین تلاش جدی برای برق رسانی به راه آهن بود. توسط رابرت دیویدسون در سال 1842 ساخته شد. این اتفاق زمانی افتاد که او یک لوکوموتیو پنج تنی را در راه آهن ادینبورگ و گلاسکو در اسکاتلند با سرعت 6.5 کیلومتر در ساعت (چهار مایل در ساعت) به حرکت درآورد.

اولین راه‌آهن الکتریکی عملی توسط مهندس آلمانی ورنر فون زیمنس (1816-1892) برای نمایشگاه برلین (31 مه تا 30 سپتامبر 1879)، بیضی شکل با محیطی حدود 300 متر (984 فوت) و یک گیج ساخته شد. فاصله بین دو ریل). ) یک متر (3.28 فوت) بود.

لوکوموتیو الکتریکی بعدی دارای یک موتور 2.2 کیلووات (سه اسب بخار) بود که جریان را با ولتاژ 150 ولت از ریل مرکزی سوم دریافت می کرد و آن را از طریق چرخ ها و ریل ها برمی گرداند و می توانست 30 مسافر را با سرعت 6.5 کیلومتر در ساعت (چهار مایل در هر ساعت) حمل کند. ساعت) روی سه واگن.

چه نسبتی از راه‌آهن‌های دنیا برقی هستند؟

از حدود 1.3 میلیون کیلومتر راه آهن در سراسر جهان، حدود 375000 کیلومتر برق دار شده است که حجم کل را به کمتر از 30 درصد می رساند. بسته به منطقه، درجه برق رسانی بین 1٪ در آمریکای شمالی و 57٪ در اروپای غربی متفاوت است. نرخ برق رسانی در آسیا در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است و در سال 2013 به 34 درصد، چهار سال بعد به 47 درصد و در سال 2020 به 55 درصد رسیده است. هند علاوه بر سرمایه گذاری های بالا در ساخت خطوط راه آهن جدید و برقی سازی خطوط غیر برقی. همچنین موتور رشد در کنار چین است و از سوی دیگر توسعه آن در کشورهای اروپایی بسیار کند است.

در طول تاریخ، سیستم های قدرت مختلف در کشورها و مناطق مختلف توسعه یافته است. طراحی ساختار بتنی آنها حتی از سیستم های الکتریکی مورد استفاده متفاوت تر است. در مورد برقی‌سازی ریلی، این امر منجر به شکل‌گیری بازارهای ملی متوسط ​​با تامین‌کنندگان منطقه‌ای بسیاری شده است که هر کدام با مقررات و استانداردهای ملی آشنا هستند و این ساختار صنعتی به نفع تامین‌کنندگان است.

زیمنس و آلستوم از معدود تامین کنندگان بین المللی در بخش برق رسانی ریلی هستند و شرکت های دولتی چینی CRAC و CRRC بیشترین سهم را از بازار گسترده چین در اختیار دارند و همچنین سفارشات خارجی در آفریقا، آمریکای جنوبی و سایر کشورهای آسیایی دارند.

اتحادیه اروپا می‌خواهد تا سال 2050 به انتشار خالص صفر گازهای گلخانه‌ای دست یابد. در دسامبر 2020، کشورهای عضو اتحادیه اروپا موافقت کردند که در اهداف اقلیمی سال 2030 خود تجدید نظر کنند تا هدف انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را از 40 درصد در مقایسه با سال 1990 به حداقل کمتر از 55 درصد برسانند.

قطارهای برقی چه نقشی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای دارند؟

برقی‌سازی راه‌آهن می‌تواند بخشی از مسیر صفر شدن آلاینده‌ها باشد. اگرچه برق‌رسانی ریلی یک بازار ویژه در زیرساخت‌های ریلی است، اما بازاری رو به رشد با چشم‌اندازهای بلندمدت مثبت است.

قطارهای الکتریکی بیش از یک قرن است که یک روش حمل و نقل محبوب بوده است که جایگزینی کارآمد و سازگار با محیط زیست برای گزینه‌های کمتر پایدار به مسافران و بار می‌دهد. این قطارها در انواع مختلف، با ویژگی های متمایز که نیازهای سیستم ها و عملیات ریلی مختلف را برآورده می کنند، موجود هستند. یکی از جنبه های کلیدی که قطارهای الکتریکی را متمایز می کند، نوع سیستم کششی آنها است که نحوه استخراج نیرو و دستیابی به نیروی محرکه را تعیین می کند.

به طور معمول، سیستم های کشش قطار الکتریکی به دو دسته تقسیم می شوند. سیستم هایی که از جریان متناوب (AC) استفاده می کنند و سیستم هایی که از جریان مستقیم (DC) استفاده می کنند. سیستم‌های AC و DC می‌توانند از یک سیم بالای سر برای تامین برق استفاده کنند که توسط کاتناری‌ها در بالا نگه داشته می‌شود یا از ریل سوم به موازات مسیر استفاده کنند.

هر دو گزینه برای تغذیه موتورهای الکتریکی قطار استفاده می‌شوند و به آن اجازه می‌دهند به آرامی در مسیر حرکت کند و در عین حال آلایندگی و هزینه‌های عملیاتی را به حداقل برساند.

یکی از مزایای اصلی قطارهای الکتریکی کاهش ردپای کربن آنها است. قطارها هشت درصد از ترافیک مسافری موتوردار جهان را تشکیل می دهند، اما تنها 2 درصد از تقاضای جهانی انرژی حمل و نقل را مصرف می کنند. با انتخاب سفر با قطار به جای اتومبیل، کامیون و هواپیما، می‌توانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای را به میزان قابل توجهی کاهش دهیم و از محیطی پاک‌تر حمایت کنیم.

قطارهای برقی نیز از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند باد، آب و خورشید نیرو می گیرند. این رویکرد پایدار به طور قابل توجهی اثرات زیست محیطی را در مقایسه با قطارهای دیزلی یا زغال سنگ به حداقل می رساند. علاوه بر این، نوآوری هایی مانند قطار برقی با باتری در حال تبدیل شدن به واقعیت هستند و سازگاری زیست محیطی و رقابت حمل و نقل ریلی را بهبود می بخشند.

در نهایت، قطارهای برقی مزیت اضافی تولید آلودگی صوتی کمتری دارند که نه تنها تجربه سفر مسافران را بهبود می بخشد، بلکه به رفاه جوامع نزدیک خط راه آهن و رفاه عمومی کمک می کند.

انتهای پیام