به گزارش ایلنا، به جای اینکه فوتبال هر سال زیباتر و منظم تر شود، با بی نظمی های بیشتری مواجه می شویم. ما با فدراسیونی طرف هستیم که اشتباهات محاسباتی و موفقیت های کوتاه مدت داشته است اما اعضای آن همچنان از نظر برنامه ریزی مشکلات زیادی دارند. وضعیتی که تا الان باید بعد از 23 فصل لیگ حرفه ای بهتر می شد اما آنچه در آینه لیگ دیده می شود هرج و مرج است.
ما در مورد رسوایی صحبت نمی کنیم. بحث بر سر بی نظمی و عدم مدیریت است. شاید عدم توانایی مدیریت فوتبال! این در حالی است که فوتبال کشور ما سال هاست که رو به افول است و نه تنها پیشرفتی حاصل نشده بلکه هر سال وضعیت بدتر می شود. در فصلی که سعودی ها در صحرای حجاز زلزله واقعی به پا کردند و به هر بازیکنی دست زدند، فردای آن روز با پرچم و شمشیر و عبای سنتی این کشور عکس یادگاری می گیرد، برای بازگشت به گذشته شتاب می گیریم. . زمانی که زمین های فوتبال چمن نداشت و چمن از کیفیت خوبی برخوردار نبود.
حداقل آن زمان فوتبال بهتر بود. بازیکنانی داشتیم که اگر امروز بازی می کردند میلیاردها تومان می ارزیدند. نمونه هایی مانند ناصر محمد خانی، احمدرضا عابدزاده، علی پروین، فرشاد پیوس، مجید نامجموتلق، عبدالعلی چنگیز، ناصر حجازی و… در فوتبال دیده نشده‌اند، اما از زمین خاکی و امکانات فاجعه‌بار متولد شده‌اند و امروز که کیفیت فوتبال به حالت انفجاری رسیده است، لیگ برتر به دلایل مختلف تعطیل و تعدیل شده است.
غم های فوتبال را بشمار. لیگی که به اندازه همه تیم هایش ورزشگاه ندارد. این بدترین چیز برای ورزش یک کشور است. اگرچه دولت در دو سال گذشته تلاش کرده است تا امکانات فوق العاده ای را در اختیار ورزشکاران قرار دهد، اما وضعیت آشفته همچنان ادامه دارد که شاید به دلیل حضور سرسختانه برخی از مدیران وابسته به فوتبال باشد.
امروزه باشگاه هایی که صاحب ورزشگاه هستند با مشکلات عجیب تری مواجه هستند. سوژه مس رفسنجان و ورزشگاه اختصاصی این تیم را بازخوانی کنید. روی قنات استادیوم ساختند! مشهد که یکی از مدرن ترین ورزشگاه های ایران را دارد در لیگ برتر و لیگ یک تیم ندارد و استان های لیگ برتری هم ورزشگاه هایی بدون چمن مناسب دارند.
در این فوتبال ما حتی VAR هم نداریم. امیدی به تجهیز لیگ به VAR نیست. آنها می گویند گران است و شما نمی توانید ابزار یا دانش استفاده از آن را بخرید. پس از این اتفاقات، جواد خبانی در پخش زنده تلویزیونی این شایعه را به راه انداخت که عده ای دوست ندارند سیستم های جدیدی در فوتبال ایران وارد شود تا بتوانند نتایج را مدیریت کنند.
این نیز حالت داوری است. هر هفته باید بنشینیم و از اشتباهات کودکانه برخی از داوران “متعجب” شویم. پیش از این خطاهای آفساید و خطاهای هافبک بیشتر بود و اکنون مبارزه برای پنالتی های واضح وجود دارد. چندین بار آرایش داوران تغییر کرده، لیست ها جابه جا شده است، اما آب تکان نخورده و اشتباهات باقی مانده است.
لیگ برتر ما محل معجزه است. هر چیزی که هرگز در هیچ جای دیگری ندیده اید، نشنیده اید یا تجربه نکرده اید، اینجاست. هالیوودی بزرگ و مهمتر از آن دانشگاهی برای آموزش مدلی عجیب از برنامه ریزی و مدیریت. هیچکس نمی تواند فدراسیون و سازمان لیگ را مجبور کند که اعتراضات را به سمت نتایج مثبت سوق دهد. این فوتبال در سوگ «مرگ نظم» نشسته است و بعید است به این زودی ها به مسیر اصلی خود بازگردد. در شرایطی که لیگ های دیگر دنیا مانند ساعت های سوئیسی فعالیت می کنند، تجربه بی نظمی و بی نظمی در لیگ ایران قابل هضم نیست، اما آیا مسئولان از این مشکلات بی خبرند؟
این فوتبال فاقد برنامه ریزی درست است. تصور کنید به خاطر حضور امید در بازی های آسیایی هانگژو لیگ را تعطیل کنند! تیم امید در این تورنمنت شرم بزرگی به جا گذاشت و به خانه بازگشت. اکنون نه تنها مسابقات تیم هایی که بازیکنان به آنها امیدوار بودند لغو شده، بلکه تمامی مسابقات پخش شده است. ماه گذشته چند بازی در لیگ برگزار شد؟ چند مسابقه در این ماه برگزار می شود؟ حالا باید فاجعه واقعی را از صحبت های سهیل مهدی دریابیم: «به احتمال زیاد قهرمانی امسال تا مرداد سال آینده ادامه خواهد داشت!» و این بدان معناست که ما باید حدود 12 ماه صبر کنیم تا قهرمان لیگ اعلام شود!
