معتمد یکی از معتمدین چهار رئیس جمهور در پنج شورای دولتی بود، با شش ائتلاف انتخاباتی همکاری کرد و به عضویت هفت حزب سیاسی درآمد. او در دهه 70 به هاشمی رفسنجانی گوش می داد، اما در همان سال ها با خاتمی کنار می آمد. او از کابینه میرحسین موسوی بازنشسته شد اما 20 سال بعد به نمایندگی از او رای داد و خود را منتقد احمدی نژاد و دولتش می دانست اما در قبال حوادث پس از انتخابات 88 سکوت نکرد.
به گزارش ای بی اس نیوز، شخصیت سیاسی حسن غفوری فرد که هر گوشه و کناری از پرونده فعالیتش اظهارنظر می کند و به راحتی می توان هر قسمت را به دیگری نسبت داد و برای سایر قسمت ها صاحبان جدیدی پیدا کرد، محصول نگاه سیاستی است که اعتباری به آن نمی دهد. جناح بندی معمولی، نه از دیروز. او سیاستمدار را با آینده خود مرتبط می داند و البته آماده گشودن راه جدیدی نیست، هرچند نمی خواهد دیگران را دنبال کند و تماشا کند.
غفوری فرد بر این عقیده بود که گویا با حکم محمد خاتمی به عنوان مشاور علمی و فناوری رئیس جمهور منصوب شده بود، اما در انتخابات چند ماه بعد خود را به عنوان کاندیدای مقابل وی معرفی می کرد و از این نقطه … وی می تواند تشخیص دهد که با وجود اینکه چهار سال رئیس سازمان تربیت بدنی دولت بوده است کنار می رود اما در عین حال دستور مشاوره به جستجوی رئیس سازمان تربیت بدنی را می پذیرد. دولت.
سیاست خاص غفوری فرد به او این امکان را داد که نامزدی خود را برای سومین دوره انتخابات ریاست جمهوری اعلام کند، اما نیم ساعت تبلیغات رادیویی و تلویزیونی خود را به حمایت از کاندیدای اصلی اختصاص دهد و به طور مستقیم و غیر متعارف اعلام کند که به نام Put رأی داده نمی شود. آن را در جعبه
شاید تنها نقطه در مسیر هموار فعالیت سیاسی او که مانند دیگر علاقه‌اش به ورزش کمی پشتکار می‌طلبد، دورانی در اواسط دهه 1960 بود که چپ‌ها در حزب جمهوری و جامعه روحانیت مبارز تصمیم گرفتند با آن طرف شوند. پرسنل اصلی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی برای پایان دادن به اختلافات خود با بازاریان متحد بر سر حساب های اقتصادی و همکاری فقهی روحانیون سنتی با آنها که در جلسات سازمان مجاهدین به نقاط محدودتری رسیده بود. انقلاب و پای خود را در میانه شیوه مدیریت جنگ کشیده بودند و دست دولت میرحسین موسوی را قطع کرده بودند. نتیجه برای غفوری فرد خداحافظی از وزارت نیرو و عقب نشینی از مسئولیت های دولتی تا آغاز ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی بود.
از سال 68 با حکم رئیس جمهور سکان هدایت سازمان تربیت بدنی را به دست گرفت و تا آخرین روزهای دولت سازندگی در قوه مجریه ماند و با حضور در انتخابات مجلس پنجم مسیری را که منحرف کرده بود از سر گرفت. به مدت پانزده سال او برنامه مشارکت سیاسی خود را با آماده شدن برای انتخابات ریاست جمهوری 9-1 در سال 1980 پیش برد و رأیی که به دست آورد چارچوب جدیدی را برای فعالیت های آینده اش آماده کرد تا دامنه فعالیت او از میدان پاستور تا حوالی بهارستان محدود شود.
او در مجلس هفتم و کل مجلس هشتم نماینده بود اما دو انتخابات بعدی به نفع او تمام نشد و تصمیم گرفت مجلس را ترک کند و در سکوت نماینده مردم باشد. در این میان، انتخابات 2018 چاشنی تصمیم او بود. او وجه جدیدی از رفتار سیاسی خود را نشان داد و نقطه منحصر به فرد خود را در حفظ فاصله و حد و مرز در سیاست زیر پا گذاشت و آشکارا از میرحسین موسوی حمایت کرد. اتفاقات ماه های بعد از انتخابات این حمایت ها را به انتقاد و گلایه تبدیل کرد، اما در مجموع برای صاحبش گران تمام شد و به قول خودش «چماقش را خورد» و رفته رفته باعث شد ثبت نام او در فهرست اصلی انتخابات فراموش شود. و موقعیت های تجاری جدی ائتلافی.
در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی و ابراهیم رئیسی، غفوری فرد مواضع سخت و سختی داشت: اگر از برجام یا تصمیمات سیاست خارجی دولت انتقاد می کرد، ترجیح می داد «به قول خودش هیاهو بزرگی در این باره ایجاد نکند و کجا بحث کند. مسائل علمی و فنی در این زمینه. یا اگر حمایت اصولگرایان از رئیسی را در سال 1395 اشتباه می دانست، در کابینه 1400 او را «سخت‌کوش، جدی و کلید در دست» توصیف کرد و از «پشت میز نشینی» به دور بود، پس دولت دوم حسن روحانی را چنین می‌دید. یک نام اشتباه و نیاز به استفاده از اعضا کابینه وی هیچ رهبری در دولت ندید.
غفوری فرد معتقد به بی طرفی بود و تاکید کرد که نمی توان منافع کشور را فدای این کلمه کرد. او در یکی از آخرین مصاحبه هایش از کابینه دولت سیزدهم حمایت همه جانبه کرد اما در میان اتفاقات سال گذشته تمایل چندانی به مصاحبه و اظهار نظر نشان نداد. شاید ناظر این فرصت را داشت که راه میانه ای برای ارائه نقطه نظرات خود بیابد و بتواند خوبی ها و بدی ها را کنار هم بگذارد و صحبت کند، اما این بار یا خیلی تأخیر کردند یا مرگ تسریع شده است.
انتهای پیام
