مطالعات نشان می دهد؛
تحقیقات علمی نشان می دهد که تعصب جنسیتی مانعی برای پیشرفت ورزش بانوان است. از سوی دیگر پیشرفت در ورزش بانوان مشهود است و شکاف های جنسیتی در ورزش های تفریحی و حرفه ای رو به کاهش است.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، بررسی های جدید حاکی از «سوگیری جنسیتی» در تحقیقات علمی درباره ورزش است. این هم یکی دیگر از موانع پیشرفت ورزش بانوان است.
«مکالمه» نوشت: در طول تاریخ، ورزش مقصر این بوده که گروه های خاصی را بر گروه های دیگر ترجیح دهد. یک باور رایج وجود دارد که ورزشکار بودن مستلزم نشان دادن ویژگی های سنتی مردانه است. هرکسی که این کار را انجام نداده بود، و اغلب هنوز هم در معرض آزار و اذیت، به حاشیه رانده شدن یا طرد شدن است. در واقع، زنانگی همیشه غیر ورزشی تلقی شده است. تحقیقات نشان می دهد که برخی از ورزشکاران این تصور را توصیف می کنند که “زن” بودن و “ورزشکار” بودن تقریباً هویت های متضادی هستند.
به این دلایل و بسیاری دیگر، ورزش بانوان نیز مانند ورزش مردان دچار رکود شده است، هرچند که امروزه قطعاً در حال پیشرفت است. تحقیقات جدید نشان می دهد که شکاف های جنسیتی زیادی در تحقیقات ورزشی وجود دارد. مطالعات پژوهشی روانشناسی ورزشی که استراتژی‌هایی را که ورزشکاران برای دستیابی به اوج عملکرد استفاده می‌کنند بررسی می‌کنند، عمدتاً از شرکت‌کنندگان مرد استفاده می‌کنند.
به عنوان مثال، در تحقیقات روانشناسی ورزشی که بین سال های 2010 تا 2020 بررسی کردیم، 62 درصد از شرکت کنندگان مرد و زن بودند. علاوه بر این، تقریباً 22 درصد از مطالعات روانشناسی ورزشی نمونه هایی از شرکت کنندگان مرد داشتند. در مقابل، این رقم برای زنان و دختران تنها 7 درصد بوده است. زنان ممکن است ورزش را متفاوت از مردان تجربه کنند، زیرا در سایر زمینه‌های پزشکی، شواهدی که عمدتاً از تجربیات و بدن مردان تهیه شده است منجر به توصیه‌های ناکافی و ناکارآمد برای زنان می‌شود.
پیشرفت در ورزش بانوان
پیشرفت در ورزش بانوان مشهود است و هر سال ادامه دارد. شکاف های جنسیتی در ورزش های تفریحی و حرفه ای کم کم در حال از بین رفتن است. مشارکت دختران در ورزش همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد، به طوری که تعداد شرکت‌کنندگان ورزشی دختر دبیرستانی در ایالات متحده بین سال‌های 1973 تا 2018 262 درصد افزایش یافته است. در استرالیا، مشارکت ورزشی زنان و دختران با سرعتی سریع‌تر از میزان افزایش یافته است. مردان و پسران بین 2015 و 2019.
فرصت های بهتر و دید بیشتر نیز در محافل حرفه ای رخ داده است و علاقه عمومی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. به عنوان مثال، جام جهانی کریکت زنان 2020 شاهد کاهش رکوردهای حضور بود و فینال در MCG در مقابل 86174 هوادار برگزار شد.
بسیاری از ورزش ها در حال حاضر وارد دوران پیچیده جدیدی از حرفه ای شدن می شوند، همانطور که AFLW نمونه آن است. علیرغم روندهای مثبت، مسائل بحرانی همچنان باقی است.
سوگیری جنسیتی در تحقیق
هر گونه رشد در ورزش زنان باید با شواهد نهفته در پشت آن پشتیبانی شود. تیم ما قبلاً تجربیات سلامت روان جنسیتی را در میان ورزشکاران نخبه مطالعه کرده بود و دریافته بود که زنان علائم بیشتر بیماری روانی و رویدادهای منفی مکرر مانند تبعیض یا مشکلات مالی را گزارش می‌کنند.
تحقیقاتی مانند این برای اطلاع رسانی به خدمات و سیستم هایی که عملکرد بهینه را پشتیبانی می کنند ضروری است. اما تحقیق باید سودمندی خود را نشان دهد، در غیر این صورت پیشرفت محدود خواهد بود. اکنون به خوبی درک شده است که حوزه تحقیقات پزشکی و علمی مملو از نمونه هایی است که نشان می دهد مشارکت نابرابر بین دو جنس چگونه اثرات منفی بر سلامت داشته است. با توجه به تجربیات و بدن مردان، سوء تفاهم در مورد علل، ابزار و درمان رایج است. تحقیقات پزشکی و علمی در زمینه ورزش مستثنی نیست.
همانطور که ورزش به طور فزاینده ای رقابتی و تحت فشار می شود، روانشناسی ورزشی برای حمایت از ورزشکاران در این محیط های پر استرس ضروری است. به دنبال نگرانی‌هایی که در مورد سوگیری جنسیتی در تحقیقات علمی وجود داشت، می‌خواستیم بدانیم آیا رشته روانشناسی ورزش و ورزش به اندازه کافی ارائه شده است؟
ما جنسیت شرکت کنندگان در مطالعه را در تحقیقات منتشر شده در مجلات کلیدی روانشناسی ورزشی در سال های 2010، 2015 و 2020 ثبت کردیم تا تعادل جنسیتی را در دهه گذشته برآورد کنیم. این شامل مطالعاتی در مورد موضوعاتی مانند: سلامت جسمی و روانی، شخصیت و انگیزه، آموزش و توسعه ورزشکاران، رهبری و مهارت های ذهنی بود. در بیش از 600 مطالعه و نزدیک به 260000 شرکت کننده، سطوح قابل توجهی از عدم تعادل جنسیتی پیدا شد.
این عدم تعادل بسته به منطقه مورد مطالعه متفاوت بود. در حالی که تحقیقات روانشناسی ورزشی بر عملکرد و ورزشکاران متمرکز است، روانشناسی ورزش بیشتر بر حوزه های سلامت و مشارکت تمرکز دارد. نتایج ما نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان مرد به جای زن تقریباً چهار برابر بیشتر از مطالعات روانشناسی ورزشی در مطالعات روانشناسی ورزشی قرار می‌گیرند. مطالعاتی که به طور خاص مضامین مرتبط با عملکرد (مانند مربیگری، مهارت‌های ذهنی یا تصمیم‌گیری) را بررسی کردند، همگی نمونه‌هایی را با تعداد زنان و دختران کمتری نسبت به عناصری مانند سلامت، رفاه یا فعالیت تولید کردند.
این نتایج چه معنی ای می دهد؟
در مجموع، نتایج تعدادی از یافته های نگران کننده را نشان می دهد. زنان و دختران در ورزش احتمالاً در مورد راهبردها و رویکردهای مبتنی بر تحقیق که به اندازه کافی آنها را نشان نمی دهد، مطلع می شوند. در میان بسیاری از عوامل، موضوعاتی مانند روش های تمرین، مدیریت آسیب و روانشناسی عملکرد برای عملکرد ورزشی ضروری هستند. برای برخی یا همه این عناصر، تجربیات ورزشکاران زن ممکن است با ورزشکاران مرد متفاوت باشد.
تغییر سیاست تفاوت قابل توجهی در برابری جنسیتی در ورزش ایجاد کرده است. اما محققان و آژانس‌های تامین مالی باید از این روند پیروی کنند و اطمینان حاصل کنند که درک و روش‌هایی را برای نمایندگی مناسب از همه گروه‌هایی که ما می‌خواهیم به آنها خدمت کنیم، ایجاد کنند. فقط در این شرایط است که ورزش زنان واقعاً رونق می گیرد.
