سفر سرلشکر باقری به تاجیکستان، اهمیت و ضرورت

absnews

کاهش پنج‌گانه حجم روابط اقتصادی دو کشور در سال‌های 2013 تا 2020 نشان می‌دهد که در این سال‌ها به ظرفیت‌های دو کشور توجهی نشده است. اکنون با توسعه این روابط، دولت ها امیدوارند با گسترش روابط دوجانبه مانند سه ماهه اول سال، بتوانند تا پایان سال جاری به سطح روابط در سال 2013 برسند.

تاجیکستان بازار خوبی برای صادرات خدمات فنی و مهندسی برای پروژه های زیربنایی، صنعتی و ساختمانی است. تاجیکستان همچنین می تواند قطب همکاری های اقتصادی کشورمان در منطقه باشد. ظرفیت زیادی برای همکاری در زمینه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و منطقه‌ای بین دو کشور دوست از لحاظ فرهنگی و زبانی وجود دارد.

سفر تاریخی آیت الله رئیسی به تاجیکستان در اولین سال ریاست جمهوری خود از لحاظ فرهنگی و زبانی، رئیس جمهور ایران را به عنوان عضو افتخاری دانشگاه ملی تاجیکستان معرفی کردند.

در بعد اقتصادی نیز تاکید دو طرف بر لزوم افزایش 500 میلیون دلاری مبادلات تجاری از جمله دستاوردهایی بود که بلافاصله پس از سفر آیت الله رییسی به آن کشور محقق شد.

بر اساس گزارش گمرک جمهوری اسلامی ایران، در سال 1400 تجارت کشورمان با تاجیکستان با 453 درصد افزایش از سال 1399 به 131 میلیون و 38 هزار و 584 دلار رسید. 91 میلیون و 600 هزار دلار از رقم فوق برای صادرات از کشورمان به تاجیکستان اختصاص دارد. واردات کشورمان از تاجیکستان در سال گذشته به 39 میلیون و 437 هزار و 655 دلار رسید.

بر اساس گزارش آژانس آمار تاجیکستان، در سه ماهه اول سال جاری حجم مبادلات تجاری دو کشور حدود 67 میلیون دلار بوده است که حدود 4.5 برابر بیشتر از مدت مشابه سال 2021 است. واردات کالاهای ایرانی از تاجیکستان و صادرات محصولات تاجیکستان به ایران در ژانویه تا مارس امسال حدود 33.5 میلیون دلار در مقایسه با 33.4 میلیون دلار بوده است.

گسترش روابط ایران و تاجیکستان بر اساس اشتراکات دینی، زبانی، فرهنگی و تاریخی از نقاط قوت دولت سیزدهم است که با سفر سردار باقری به تاجیکستان در ابعاد نظامی و راهبردی توسعه خواهد یافت.

به گزارش ای بی اس نیوز سفر رسمی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به تاجیکستان و استقبال گرم مقامات ارشد سیاسی و نظامی تاجیکستان نقطه عطفی در توسعه روابط نظامی و دفاعی تهران و دوشنبه است. .

سفر سردار باقری به تاجیکستان و گسترش همکاری های نظامی پس از توسعه روابط فرهنگی و اقتصادی می تواند نقطه عطفی در روابط دو کشور و ایجاد الگوی امنیتی درون زا در منطقه باشد.